Του Γιάννη Κορομήλη
Μπλέξαμε… Και μάλιστα πολύ άσχημα. Δεν πάμε καθόλου καλά.
Ο Κων/νος Καραμανλής έλεγε κάποτε: «Έξω (στο εξωτερικό δηλ. πάμε καλά, μέσα όμως (στο εσωτερικό) δεν πάμε καλά, καθόλου καλά». Σήμερα- όπως γράψαμε σ΄αυτή τη στήλη και χθες αλλά και παλιότερα – ούτε έξω, αλλά ούτε και μέσα καλά. Αναλύοντας περισσότερο τα διαδραματισθέντα τα 200 σχεδόν χρόνια ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους θα διαπιστώσουμε ότι, με μικρές χρονικές εξαιρέσεις, «μέσα» δεν πηγαίναμε καλά. Από το 1821 μέχρι σήμερα οι Έλληνες δώσαμε το αίμα μας σε επτά πολέμους (οι τέσσερις εμφύλιοι) και ζήσαμε την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση σε επτά περιόδους πτωχεύσεων.
Όσο για τους «έξω», τους αλλοεθνείς, στην παλιγγενεσία του ΄21 πολλοί ως άτομα μας συμπαραστάθηκαν και ως έθνη κάποια (κατά τα συμφέροντα τους) μας βοήθησαν. Στην τωρινή πτώχευση μας αδικούν και μας πικραίνουν. Δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνούμε ότι κι αυτοί (οι ξένες κυβερνήσεις) προτάσσουν το συμφέρον της δικής τους χώρας και το δικό τους κομματικό ή πολιτικό συμφέρον. Κάποιες φορές, κάποιοι το παρακάνουν. Όταν συμβαίνει – και συμβαίνει σίγουρα- καλόν θα είναι θυμόμαστε ότι εμείς έχουμε την ευθύνη, οι κυβερνήσεις μας δηλ., να προστατεύουμε τα συμφέροντα της χώρας μας και να αντιμετωπίζουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις αυθαιρεσίες και τις αδικίες σε βάρος μας.
Δυστυχώς η κυβέρνηση των δυο τελευταίων ετών απέδειξε με τις πράξεις και τις παραλείψεις της ότι είναι ανίκανη να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Και το χειρότερο αποδείχθηκε ότι δε διαθέτει τις εμπειρίες και τις ικανότητες που οι σημερινές ντόπιες και διεθνείς συνθήκες (ιδιαίτερα περίπλοκες) επιβάλλουν. Επιπλέον, δεν εκπόνησε ούτε δείχνει διάθεση να εκπονήσει, κάποιο πρόγραμμα διακυβέρνησης και αντιμετώπισης της κρίσης αλλά και των εξελίξεων στην Ευρώπη και ευρύτερα. Και τέλος δεν φαίνεται να κατανοεί τη σημασία που έχουν για την εξαθλιωμένη χώρα μας οι επενδύσεις τόσο για την καταπολέμηση της υπέρογκής και απάνθρωπης ανεργίας όσο και για το μέγα ζητούμενο της ανάπτυξης.
Και τούτο διότι, πέρα από την απειρία και το «βλέποντας και κάνοντας», που βέβαια για τις κρατούσες συνθήκες είναι καταστροφικό, είναι και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις της αντιεπιχειρηματικής νοοτροπίας και του κρατισμού, ό,τι χειρότερο για την έξοδο από την κρίση. Ο σοφός Σωκράτης έλεγε: « η άγνοια είναι συμφορά». Και η άγνοια, των κυβερνώντων- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- και του ίδιου του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου «βγάζει μάτι». Από το «μετά το νησί της Μυτιλήνης πήγαμε (με ελικόπτερο) στο διπλανό νησί της… Λέσβου», το «θα θριαμβεύσουμε κι εμείς όπως η Αντιγόνη», σε ενυπόγραφο άρθρο του στην Αυγή μάλιστα, ενώ στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή η Αντιγόνη αυτοκτονεί, το «μα εμείς δεν έχουμε θαλάσσια σύνορα» (!!!) μέχρι το προχθεσινό, ( μεσημέρι της Δευτέρας 6 Μάρτιου 2017). Οπότε ο πρωθυπουργός μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο διαβεβαίωσε ότι «η χώρα επέστρεψε μετά από επτά χρόνια σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και μάλιστα επέστρεψε από το 2016». Και συμπλήρωσε: « είμαστε σε θέση να συνθέσουμε την άνοιξη της ελληνικής οικονομίας». Την ίδια μέρα λίγο αργότερα, η Ελληνική Στατιστική Αρχή, έδινε στη δημοσιότητα τα επίσημα στοιχεία για το ΑΕΠ, σύμφωνα με τα οποία το 2016 έκλεισε με ύφεση!!
Παρά τα όσα προαναφέρθηκαν και πολλά άλλα. Παρά το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν στηρίζει την κυβέρνηση αντίθετα τη θεωρεί αποτυχημένη. Παρά το ότι η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο, η κυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου δηλώνει πως… θα εξαντλήσει την τετραετία. Γι αυτό σας λέω: μπλέξαμε. Κι όταν προσωπικότητες όπως ο Μάριο Μόντι (κι όχι μόνο) μιλούν για το ενδεχόμενο «διολίσθησης της Ελλάδας προς διάφορες κατευθύνσεις. Όχι μόνο πολιτικά, αλλά και γεωπολιτικά» το πράγμα παίρνει άλλες διαστάσεις. Τέτοιες που επιβάλλουν να «ξυπνήσουν» επιτέλους τα κόμματα «του ευρωπαϊκού τόξου» της αντιπολίτευσης και να αφήσουν κατά μέρος, τουλάχιστον για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τις ιδεολογικές και άλλες διαφορές τους και να συμπτύξουν κοινό μέτωπο για την προστασία της Πατρίδας και της Δημοκρατίας.
Συνεχίζεται
