Του Γιάννη Κορομήλη
Οι εκάστοτε κυβερνώντες γενικά δεν αποχωρίζονται εύκολα τη δόξα και τα προνόμια της εξουσίας. Η δόξα είναι μια. Τα προνόμια πολλά και διάφορα. Από τα νόμιμα και ηθικά μέχρι τα νόμιμα και μη ηθικά. Και κάποιες φορές για ορισμένους μέχρι και τα μη νόμιμα και μη ηθικά. Αν συμβεί μάλιστα, πράγμα σπάνιο, οι κυβερνώντες να είναι και Αριστεροί λαϊκιστές- όπως συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας -τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Γιατί οι Αριστεροί- και δεν μιλούμε για τους απλούς αριστερούς ανθρώπους του λαού, αλλά για τους ινστρούχτορες, τους κομματάρχες, τα ηγετικά και επαγγελματικά στελέχη- που έτσι και βρεθούν στην εξουσία δίνουν και ιδεολογική χροιά. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στα κομματικά Σχολεία της ΚΝΕ κ.α. διδάσκονται, αριστοτεχνικά μάλιστα και επιστημονικά, ότι οι αστοί πολιτικοί είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργατών, του λαού γενικά. Κι ενδεχομένως ως «εχθροί του λαού» «δεν δικαιούνται για να ομιλούν». Ούτε πολύ περισσότερο να κυβερνούν. Με συνέπεια – πέρα από τη δόξα και τα προνόμια – να έχουν και ιδεολογικά κολλήματα ώστε να θέλουν να παραμείνουν στην εξουσία για πάντα. Κληρονομικώ δικαίω κάποιες φορές (Β. Κορέα π.χ.) ή συνήθως ισοβίως αν είναι δυνατόν. Θυμηθείτε τον Κάστρο που κυβερνούσε την Κούβα επί μισό αιώνα και πλέον. Κι όταν κατέστη υπέργηρος, λίγα χρόνια πριν πεθάνει, διόρισε διάδοχο του τον… αδελφό του. Εκλογές; Μα δε τις χρειαζόταν. Δεν τις ήθελε ο λαός. Γιατί να τις θέλει; Κι αν γινόταν καμιά φορά (θυμηθείτε τη Ρωσία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τις χώρες του (« υπαρκτού Σοσιαλισμού» όπως λεγόταν), εκλογές πραγματικές με πολλούς υποψηφίους δεν έγιναν ποτέ. Ο μοναδικός υποψήφιος έπαιρνε… από 95% και πάνω. Μέχρι και 99,8%. Το ίδιο βέβαια ισχύει και στα απολυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα.
Χαρακτηριστικά, ο «δικός μας» Στυλ. Παττακός, ο «αδελφός Στέλιος της εφταετίας, όταν ρωτήθηκε από Αμερικανό δημοσιογράφο αν και πότε θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα, απάντησε: «Εκλογές; Μα γιατί να γίνουν εκλογές; Ο λαός είναι κατευχαριστημένος από την επαναστατική μας κυβέρνηση , περνάει καλά και ουδέποτε σκέφτεται για εκλογές». Φυσικά τότε και πάντοτε πίστευε- ή τουλάχιστον έτσι έλεγε- ότι «στη χώρα μας έχουμε την καλύτερη Δημοκρατία».
Οι πολιτικοί μας γενικά, οι σημερινοί κυβερνώντες πολύ περισσότερο, δεν θέλουν ούτε να συζητούν για πρόωρες εκλογές. Αρκετές φορές ωστόσο υποχρεώνονται από τα πράγματα – με μισή καρδιά ειν΄αλήθεια- να ζητήσουν οι ίδιοι πρόωρες εκλογές. Απόδειξη; Στα 200 περίπου χρόνια του Νεοελληνικού κράτους είχαμε συνολικά 100 πρωθυπουργούς περίπου. Δηλαδή κατά μέσο όρο εκλογές κάθε δυο χρόνια. Ενώ πάντα συνταγματικά προβλεπόταν (και προβλέπεται) τετραετής θητεία.
Ο κ. Τσίπρας λοιπόν και οι συν αυτώ σταθερά έλεγαν και λεν: « θα εξαντλήσουμε την τετραετία». Τον τελευταίο καιρό βάζουν « νερό στο κρασί τους». Γιατί άραγε; Όχι βέβαια γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον του έθνους και του λαού- που πραγματικά το επιβάλλει ανυπερθέτως-. Όχι γι αυτό. Αλλά γιατί βλέπουν πως του χρόνου το φθινόπωρο (που λήγει η τετραετία) το κόμμα τους θα βρίσκεται σε χειρότερη θέση, άρα θα πάρει χαμηλότερο ποσοστό ψήφων, από ότι φέτος το φθινόπωρο. Και μάλλον έχουν δίκιο. Κι αυτό γιατί; 1. Εκτός από το πρόβλημα με τον κ. Καμμένο, που τους «κάνει νερά» τελευταία, γι αυτό κι αναζητούν το δεκανίκι του κ. Θεοδωράκη, πολύ σοβαρότερα είναι τα εθνικά μα θέματα: Οικονομία, ελληνοτουρκικά, ελληνοσκοπιανές σχέσεις κ.λ.π.
Συνεχίζεται
