Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Δεν ξέρω, αλλά θα το πω…
– Πες το, εκφράσου ελεύθερα…
– Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια μαυρίλα να αιωρείται πάνω μας…
– Μην ανησυχείς. Είναι λόγω της μαύρης Παρασκευής…
– Τι θες να πεις;
– Δεν ξέρεις για την μπλακ φράιντεη ελληνιστί μαύρη Παρασκευή;
– Κάτι πήρε το αυτί μου, αλλά δεν έδωσα σημασία. Είπα, δεν χρειάζεται κι άλλη μαυρίλα, αρκεί αυτή που έχουμε εδώ και κάτι χρόνια.
– Δεν είδες που έπεσε κόσμος και ντουνιάς σαν ακρίδες και ψώνισε, ψώνισε, ψώνισε και τελειωμό δεν είχε;
– Τονώθηκε λίγο η αγορά δηλαδή!
– Και να φανταστείς έχουμε κρίση…
– Μην το πεις! Δεν έχουν όλοι πρόβλημα με την κρίση… Μερικοί το παίζουν κιόλας!
– Ποιο παίζουν;
– Τάχαμ δήθεν ότι υποφέρουν και τα σχετικά. Υπάρχουν άλλοι που υποφέρουν, ναι δεν αντιλέγω αλλά υπάρχουν και άλλοι που ζουν και βασιλεύουν και τον κόσμο κυριεύουν…
– Έτσι είναι…
– Βάλε αυτή τη μαυρίλα, βάλε και την άλλη…
– Ποιαν άλλη;-
– Αυτό το θανατικό που υπάρχει σχεδόν καθημερινά. Τι σχεδόν; Καθημερινά! Κάθε μέρα κάποιο έγκλημα, κάποια εγκληματική ενέργεια, νομίζεις ότι κάτι πάει στραβά, κάτι δεν είναι σωστά στημένο, κάτι αντανακλά την στυγνή πραγματικότητα που βιώνουμε! Και όλα αυτά βαραίνουν ακόμη περισσότερο το κλίμα, σε ρίχνει στα τάρταρα συναισθηματικά, αποκτάς μια ψυχολογία κατάθλιψης. Τώρα τι να πω; Είναι στραβός ο γιαλός ή εμείς στραβά αρμενίζουμε;
– Ξέρεις… σε τέτοιες περιόδους, όπως αυτή που ζούμε, βγαίνουν στην επιφάνεια όλα αυτά που επιμελώς κρύβουμε μέσα μας, όλα αυτά τα κακά που απόλυτα εναρμονίζονται με την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Επειδή η κρίση για να είναι ολοκληρωμένη, πρέπει όλα να είναι συμβατά μεταξύ τους. Κι έτσι δείχνει παντού το αληθινό της πρόσωπο. Κατάλαβες;
– Κατάλαβα δεν κατάλαβα, αυτά που συμβαίνουν, πραγματικά συμβαίνουν, τίποτα δεν είναι οραματικό!
