Μ’ ένα ποίημα που δεν ακούστηκε στη χθεσινή παρουσίαση, εκφράζω ένα βαθύ “ευχαριστώ” σε όλους εσάς που με τη δική σας “ΠΑΡΟΥΣΙΑ”, αφήσατε ανεξίτηλα “ΙΧΝΗ” στο πεδίο των εμπειριών και των αναμνήσεων μας…
Τιμή μου!
ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΑΣΤΕΡΙ
Ήτανε νύχτα…κάπου ήμουνα…δεν ξέρω
ούτε πώς έφτασα ως εκεί, ούτε για πού…
κι έσκαψα στ’ άπιαστο σκοταδί τ’ ουρανού
για να τραβήξω απ’ τη ρίζα έν’ αστέρι…
Και το κρατούσα μες στη χούφτα φυλαγμένο
και δεν το άφησα απ’ το χέρι για καιρό…
-Ήτανε όνειρο;…Δεν ξέρω…Tί να πώ;
Έκαιγε πάντως…
Ύστερα βρέθηκα σε κάποιο ακρογυάλι
μια νύχτα άλλη, να παραμιλώ…
με τό ‘να χέρι μου ερμητικά κλειστό
και τ’ άστρο ακόμα μέσα ‘κει να ζεματάει…
Κι είδα μισόφωτη εσένα με καημό
γιατί σου κλέψανε το δίδυμο αστέρι…
κι άνοιξα τρέμοντας το σφαλιστό μου χέρι
μήπως και άθελά μου το ‘κλεψα εγώ
μα ήταν μόνο ένα λαμπιόνι γιορτινό…
Άναψε πάντως…
κι έφεξες ολόκληρη, εσύ,
ύστερα σκόρπισε το φώς στα δάχτυλά μου
κι έσφιξα γρήγορα το χέρι μη χαθεί
το κάλεσμά σου απ’ τα έναστρα όνειρά μου
…………………………………………………..
Κι έξαφνα βρίσκομαι να περπατάω στην πόλη,
άλλη φορά….
Δεν ξέρω άνθρωπο κι άνθρωπος δε με ξέρει…
Κάποιος με φώναξε και του άπλωσα το χέρι
για μια τυχαία γνωριμία στα κλεφτά
Κι έτρεξε μέσ’ από τη χούφτα μου αμμουδιά…
Σκόρπισαν όλες οι στιγμές στο πέρασμά μου…
Μα πώς σε άκουσα να λες το όνομά μου
ενώ δε ήτανε κανένας τελικά;!
-Τί να σου πώ…Δεν πρόσεξα… Χάρηκα πάντως!
Σάκης Στρογγύλης “ΙΧΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ”
