Γράφει η Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου, Ζωγράφος – Λογοτέχνης
Ολόκληρος ο κόσμος είναι ένα απέραντο φρενοκομείο!
Ολόκληρο τον κόσμο τον κυβερνούν άνθρωποι ενδεείς… φρενών!
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης οι λαοί μόλις διακρίνουν έναν τέτοιο άνθρωπο τον κάνουν αμέσως κυβερνήτη, «σουλτάνο», «πλανητάρχη».
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου ακούγονται τα τύμπανα του πολέμου. Κι ενώ όλοι μιλούν για ειρήνη νέες εστίες πολέμου δημιουργούνται. Η κατάσταση αυτή φέρνει στο νου τα λόγια του Απόστολου Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς (Ε΄3) «Επειδή όταν λέγωσιν, ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος καθώς οι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν». Πόσο παραστατικά τα λέει και πόσο επίκαιρα είναι, ενώ στην ουσία γράφτηκαν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Και τότε, την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αντίστοιχα με τη σημερινή παγκόσμια πολιτική κατάσταση, επικράτησε για 200 χρόνια η PAX ROMANA (συνθήκη ειρήνης) και μετά πάλι πόλεμοι και φήμες πολέμων.
Χάρη στην πολιτική ειρήνης που ακολούθησαν οι ρωμαίοι αυτοκράτορες της εποχής ο 1ος και ο 2ος αιώνας μ.Χ χαρακτηρίζονται από ηρεμία και οικονομική άνθιση. Κι ενώ όλα πήγαιναν καλά άρχισε πάλι να πλανάται ο φόβος του πολέμου.
Η φρικτή εμπειρία και ο τρόμος της αιματοχυσίας δεν είναι ποτέ αρκετοί για να σταματήσουν τις εμπόλεμες συρράξεις. Τις περισσότερες φορές οι απλοί άνθρωποι υποχωρούν μπροστά στην εξουσία και στη δύναμη των ισχυρών.
Η ιστορία σήμερα επαναλαμβάνεται. Τώρα οι λαοί εκβιάζονται με την απειλή του οικονομικού πολέμου και της εξαθλίωσης. Και οι «κυρίαρχοι» της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας χρησιμοποιούν το «αίμα» των λαών για να κερδοσκοπήσουν υπονομεύοντας το μέλλον της ανθρωπότητας.
Και αναρωτιέμαι. Γιατί τόση κακία και μίσος, Θεέ μου; Δεν υπάρχει διέξοδος από τη φρίκη; Δεν υπάρχει ελπίδα; Θυμάμαι τότε τα λόγια του ψαλμωδού στο ρκα΄ «Υψώνω τους οφθαλμούς μου προς τα όρη, πόθεν θέλει έλθει η βοήθειά μου; Η βοήθειά μου θέλει έλθει από του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην».
Και ύστερα τα λόγια του Δαβίδ «Μακάριος ο άνθρωπος όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών δεν εστάθη και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθισεν. Αλλ’ εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα. Και θέλει είσθαι ως δέντρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται και πάντα όσα αν πράττει θέλουσιν ευοδοθεί.»
Αυτά τα λόγια, φίλε αναγνώστη, διώχνουν το φόβο και τη θλίψη, με γεμίζουν με την μακαριότητα της ελπίδας σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς και γι’ αυτό θέλησα να τα μοιραστώ…
Κατερίνη 11/5/2017 Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος – Λογοτέχνης
