Τα αποτελέσματα, όμως, της κάλπης απέδειξαν τις κοινωνικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα, κυρίως, στον δυτικό κόσμο και τις οποίες οφείλουμε να επεξεργαστούμε και να κατανοήσουμε.
Του δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου
Η θριαμβευτική επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος σάρωσε στην λαϊκή ψήφο, στους εκλέκτορες, στην Γερουσία, και όπως φαίνεται και στην Βουλή των Αντιπροσώπων, συνιστά ένα πρωτοφανές ιστορικό κατόρθωμα.
Δεν είναι μόνον ότι επέστρεψε με δόξα και τιμή στον Λευκό Οίκο, κάτι που είχε να γίνει από τις αρχές του 19ου αιώνα. Το θέμα είναι ότι νίκησε έχοντας εις βάρος του τις κατηγορίες για υποκίνηση εκείνου του… παρδαλού όχλου που εισέβαλε στο Κογκρέσο, όταν ηττήθηκε πριν 4 χρόνια από τον Τζο Μπάιντεν. Μια αντιδημοκρατική κηλίδα ανεξίτηλη στην πρώτη Δημοκρατία της υφηλίου. Κι όμως, οι Αμερικανοί ψηφοφόροι δεν πτοήθηκαν από αυτό το γεγονός, ούτε από τις άλλες κατηγορίες για διάφορα σκάνδαλα που έσερναν τον Τραμπ σε δίκες. Ούτε πείσθηκαν από τις εκκλήσεις των αστέρων του Χόλυγουντ και της μουσικής σκηνής, με τα εκατομμύρια ακολούθους, να ψηφίσουν την Κάμαλα Χάρις. Άρα, στις κάλπες οι Αμερικανοί πολίτες κάτι θέλησαν να πουν, κάποιο μήνυμα θέλησαν να στείλουν, ψηφίζοντας τον εκκεντρικό δισεκατομμυριούχο.
Και πράγματι, την επαύριον των εκλογών άρχισαν να γίνονται κάποιες ειλικρινείς παραδοχές, που δεν λέγονταν κατά την προεκλογική περίοδο. Πέρα από την οικονομική κατάσταση, καθώς το πορτοφόλι παίζει πάντα ρόλο στην ψήφο, ο μέσος Αμερικανός ζήτησε να μπει και ένας φραγμός στην τρέλα της γουόκ ατζέντας. Κάθε ακρότητα και ιδεοληψία αποκτούσε κύρος αφού βαπτιζόταν σε «διαφορετικότητα», και κάθε παραδοσιακή αξία, όπως η πυρηνική οικογένεια, οι χριστιανικές εορτές, η ανθρωπιστική παράδοση, ρίχνονταν στο πυρ το εξώτερο, ως ρατσιστική, πατριαρχική και αντιδραστική. Ο απλός κόσμος ασφυκτιούσε σε αυτό τον… ζουρλομανδύα που πήγαν να του φορέσουν οι διάφορες μειοψηφικές ελίτ. Και το έδειξε στην κάλπη…
Η επιβολή των αντιλήψεων των λίγων επί του κοινωνικού σώματος είναι λογικό να προκαλεί αντιδράσεις. Όπως όλα δείχνουν, αυτό το κεφάλαιο της γουοκ κυριαρχίας έκλεισε, τουλάχιστον για την ώρα. Το εκκρεμές γυρίζει και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη σε πιο συντηρητικές κατευθύνσεις. Και ευτυχώς, γιατί διαφορετικά θα οδηγούμασταν σε επικίνδυνες ατραπούς.
Ένα άλλο σημείο το οποίο έπαιξε ρόλο στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές είναι ο πόλεμος. Η τετραετία Μπάιντεν σημαδεύτηκε, δυστυχώς, από δύο πολύχρονους και αιματηρούς πολέμους, στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή. Χωρίς να σημαίνει ότι οι ΗΠΑ έχουν ευθύνη για την έκρηξή τους, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να κάνει περισσότερα για να επανέλθει η ειρήνη και η διπλωματία. Σε αυτό, βεβαίως, δεν βοηθούσε και η εικόνα του νυν προέδρου, που πολύ αργά κατάλαβε, έπειτα και από αφόρητες πιέσεις, ότι έπρεπε να αποσυρθεί από τη κούρσα των εκλογών.
Μετά τις 20 Ιανουαρίου θα έχουμε μια νέα πραγματικότητα για την Αμερική. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια ποια θα είναι, λόγω της προσωπικότητας του Τραμπ. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι οι επιλογές του θα επηρεάσουν άμεσα όχι μόνον την αμερικανική κοινωνία αλλά ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων ημών.
Ο δρ Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.
