Σφήνες του Αφεντούλη
Άβυσσος η ψυχή του Έλληνα ψηφοφόρου και στις δημοσκοπήσεις, αναγνώστες μου.
Διότι, εκεί που θεωρεί τις πολιτικές συνεργασίες μόνη λύση για έξοδο από την κρίση, αμήν και πότε(!), πιάνει τις ενστάσεις για την ιδεολογική συνάφεια κομμάτων που αποφασίζουν να τα βρουν, παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές, κι άντε ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, να ξεδιαλύνει τόσο αντιφατικές συμπεριφορές προς αμερόληπτη ενημέρωση του απαιτητικού αναγνωστικού κοινού μας.
Πάλι καλά, λοιπόν, που φθινόπωρο το 2014, όταν και ενέσκηψαν παρόμοια προβλήματα, εξ αφορμής δημοσκοπήσεως που κατέτασσε τη νέα ΝουΔου του Αντώνη Σαμαρά και την, έχουσα κορμό το Πα.Σο.Κ, «ΕΛΙΑ», «Ελίτσα», βάσει ποσοστών(!), του Βαγγέλη Βενιζέλου στην πρώτη τριάδα των πιο λαομίσητων κυβερνήσεων της υφηλίου, από τα δύσκολα έσπευσε να μας βγάλει ο πικραμένος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», σοσιαλιστής με το μηνιάτικο σε πτώση απανωτών περικοπών ένεκεν γαρ(!), άδων τη διασκευή στίχων τού Μπάμπη Μπακάλη:
Αντιπαθής συγκυβέρνηση.
Τρομαγμένοι κι οι δυο, απ’ του κόσμου την οργή,
μαύρες ώρες περνάμε σ’ αυτή τη ζωή.
Δεν μας θέλει κανείς λες και κάναμε κακό
επειδή τους κρατάμε εντός του ευρώ.
Δεν μας θέλει κανείιιις!
Τα πήραν με τα μέτρα, γινήκανε θηρία
και στο κουβέρνο πάνω ξεσπούν τη μοχθηρία,
μα όσο κι αν θυμώσουν, οι αγανακτισμένοι,
να πέσουμε δεν κάνει, ελέω λαού βγαλμένοι,
είμαστε ψηφισμέεενοι(!),
το θυμάστε, αναγνώστες μου;
Αν όχι, «Καταραμένη η ώρα που τους “σταύρωσα”. Ούτε χαρτζιλίκι για τα εγγόνια δεν περισσεύει πια!» διαμαρτυρήθηκε η σύζυγος, κυρία «Μήτσαινα», τότε, παράπονο που μετά τον μακροπρόθεσμο «κόφτη» των «δεύτερη φορά αριστερά» συμφωνιών Αθηνών – Κουαρτέτου ισχύει σε υπερθετικό βαθμό, σήμερα, μετά βαθυτάτης λύπης, επισημαίνουμε.
Αποτέλεσμα; Η ανωτέρω παράφραση πάει κουτί και στους «συριναζέλ», οι φιλολαϊκές υποσχέσεις των οποίων μετεξελίχθηκαν στα σκληρότερα των μνημονιακών μέτρων για τους πιο αδύναμους και το χειρότερο;
Επειδή, τελευταία, από τηλεοράσεως, άνοιξαν συζητήσεις περί του τι θέλουν αριστεροί να συνεργάζονται με ανεξάρτητους πατριώτες της Δεξιάς ή του Κέντρου, όρκο δεν παίρνουμε, αντί να στραφούν σε πιο συγγενικά κόμματα – «ιένα» είναι του Πα.Σο.Κ. που θα ‘λεγε κι ο θυμόσοφος Χαρίλαος – η στήλη σκέφτηκε να αντιστρέψει την εν λόγω έρευνα, ήτοι να διερωτηθούμε πώς κρίνουν τη συμπεριφορά ημών των εκλογέων οι εκλεγμένοι.
Και επ’ αυτού «ιένα», όπως προαναφέραμε, γκάλοπ τα λέει όλα, που ο «Μήτσος», παρουσιάζει, κατόπιν αναδρομής στην από 2014 παράφραση Ιάκωβου Καμπανέλλη, άδων:
Εχθρός λαός.
Σύντροφοι ήτο ένας λαός,
ένας μεγάλος ταξικός εχθρός.
Θέλανε να ‘χουν όλοι το σπιτάκι τους
και μια δουλειά να βγάζουν το ψωμάκι τους,
να ‘χουν ακόμα κι όταν θα γεράσουν
μια σύνταξη να μην πεινάσουν.
Θέλανε ελεύθερα στην κάλπη να εκφράζονται
αλλά οι εντολές τους να μη «μεταφράζονται»
να κυβερνάει αυτός που αλήθειες λέει
και να «μαυρίζουν» όποιον φταίει.
Θέλανε κράτος αρωγό κι όχι «τελώνη»,
αδιαλείπτως να τους χαρατσώνει,
να σπεύδει σε βοήθεια όταν πονούνε
κι εκείνοι στον ευεργέτη να υπακούνε.
Νοιώθεις, Αλέξη, τι εχθρός,
είναι ο άπελπις λαός;…
Εντάξει, αναγνώστες μου. Το αυθεντικό ποίημα υπερτερεί του γκάλοπ, παραδεχόμαστε.
Όμως, κι εμείς καταστήσαμε τους κυβερνώντες ενήμερους πώς θα έχουν τους πολίτες ήμερους, ώστε να λάβουν γνώση «των υποδείξεων» προ επαπειλουμένων εκλογικών εκπλήξεων, άκουσες Αλέξη;…
-Ω-
