Σφήνες του Αφεντούλη
Αναγνώστες μου, πριν μπούμε στο ψητό της σημερινής αφήγησης μισό να διευκρινίσουμε ότι κατόπιν του άρθρου, «[…] Σόιμπλε, ο νέος δυνάστης των Ελλήνων», που δημοσίευσε η γαλλική φυλλάδα, «Le Monde», στα μέσα του περασμένου Φλεβάρη, για τον απολυταρχικό χαρακτήρα του τίτλου, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, ουδεμία ευθύνη φέρει.
Ναι, για! Διότι, με τον καταρτισμένο περί τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, Αρνό Λεπαρμαντιέ, να ανατρέχει στο 1832, που οι μεγάλες δυνάμεις «φύτεψαν», καλό, ε(!), επί του θρόνου Βαυαρό πρίγκιπα, ονόματι Όθωνα τον πρώτο και τελευταίο, αφού δι’ ενεργειών των ατίθασων ημών προγόνων, τρεις δεκαετίες μετά, επαναπατρίστηκε, ζητώντας, κατά τις αποκαλύψεις άλλων ιστορικών, να οδηγηθεί ντυμένος φουστανελάς στην τελευταία του κατοικία, Θεός σχωρέσ’ τον(!), προκειμένου να τεκμηριώσει όλα όσα, γερμανικών απαιτήσεων ένεκεν, τραβάμε και δεν μαρτυράμε οι νεόπτωχοι κηδεμονευόμενοι των Μνημονίων, οι τυραννικές προθέσεις του δόκτορος έναντι της χώρας μας είναι προφανείς, αμφιβάλλει κανείς;
Δεν νομίζω(!), όταν η παρότρυνση του φιλέλληνα αρθογράφου, «δώστε στους Έλληνες την ελευθερία τους», ενεθάρρυνε τον κατά τις επιθέσεις του «ιταλογερμανικού άξονα» επαξίως το ημέτερο ευζωνικό υπηρετήσαντα, χαμηλοσυνταξιούχο, «Μήτσο», έως του σημείου να παραφράσει κατιτίς από τα ηρωικά του Νίκου Γκάτσου, πρώτη εκτέλεση Σταμάτης Κόκοτας, ώστε να γύρει την παλάντζα της διεθνούς κοινής γνώμης υπέρ μας, άδοντας:
Στου Όθωνα τα χρόνια.
Ένα μεσημέρι
στης Ακρόπολης τα μέρη
ξένα «αρπακτικά»,
ζητούν να βάλουν τα «ασημικά»,
στο χέρι.
Στο Μοναστηράκι,
πλήθη από κοσμάκη,
λόγω η αναδουλειά, χορεύουν μες στην αντηλιά
συρτάκι.
Στην Κρήτη και στη Μάνη
θα στείλουμε φιρμάνι
σε πολιτείες και χωριά,
θα στείλουμε φιρμάνι
να σπεύσουν παρτιζάνοι
να πολεμήσουν τα θεριά.
Κάτω στο λιμάνι
τραγουδούν οι παρτιζάνοι
ήρθαν τα παιδιά
μα έχουν ακόμα την καρδιά
στην Μάνη.
Ήρθανε την Τρίτη,
τα παιδιά του Ψηλορείτη
πίνουν τσικουδιά, μα έχουν ακόμα την καρδιά
στην Κρήτη
Στην Κρήτη και στη Μάνη
που πήγε το φιρμάνι
σε πολιτείες και χωριά
χρωστούν οι παρτιζάνοι,
δάνεια έχουν πάρει,
με τι καρδιά να κυνηγήσουν τα θεριά(;),
έλα μου ντε, δύσκολο, αν όχι «γόρδιος δεσμός», το ανωτέρω ερώτημα, αναγνώστες μου, αφού τρόπος να το παίζουν αδάμαστοι οι οφειλέτες χωρίς να υποστούν και να υποστούμε τις συνέπειας τυχόν επερχόμενης χρεοκοπίας δεν έχει επινοηθεί, μέχρι σήμερα, χτύπα ξύλο(!), και το χειρότερο;
Υπ’ αυτή την έννοια, που θα έλεγαν στομφωδώς κι οι ειδήμονες των τηλεοπτικών συζητήσεων, η επικοινωνία μας θα έληγε εδώ, αλλά μη μου αποκαρδιώνεστε.
Διότι, σιγά μη σας αφήσουμε ρέστους από χορταστική πλουραλιστική ενημέρωση, όταν ο «Μήτσος» «αξιολόγησε» με τον τρόπο του Μποστ το προς επίσπευση της δεύτερης αξιολόγησης, εν Αθήνησι ταξίδι του επιτρόπου, Μοσκοβισί, και δηλώνει πανέτοιμος να συνεχίσει το ραπόρτο, απαγγέλλοντας:
Όσα «unfair» δεν είπε ο Πιέρ.
Πάρε το μπιλιετάκι αυτό που τ’ όνομά μου γράφει,
και ζήτα απ’ τον Σόιμπλε ελεύθερα εδάφη.
Τρίξε τα δόντια, Αλέξη μου, κι ας σπάσουν εν ανάγκη,
πριν τις συντάξεις «πετσοκόψει» του δόκτορος η «νάρκη».
Πείτε «μπίτε», μπείτε, βγείτε, μα την άκρη αν δεν βρείτε,
Χρέος να ξεφορτωθείτε, στην Αγγέλα απευθυνθείτε,
κι όσο για τις απαντήσεις της καγκελαρίου, αναγνώστες μου;
Λόγω περιορισμένου χώρου, λεπτομέρειες προσεχώς, αμ πώς!…
-Ω-
