Τα αγόρια που αποφοιτούσαν από αυτό όταν πήγαιναν να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία στον στρατό ξηράς, παρουσιάζονταν οι περισσότεροι στα Κέντρα Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων ως ΥΕΑ, δηλαδή ως Υποψήφιοι Έφεδροι Αξιωματικοί.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Την εποχή εκείνη το να γίνεις έφεδρος αξιωματικός ήταν μεγάλη υπόθεση και μεγάλο πλεονέκτημα.
Πρώτα από όλα έτρωγες καλά στην λέσχη αξιωματικών εκλεκτά και πλούσια φαγητά – και όχι πατάτες μπλουμ, φασουλάδα και άλλα τέτοια που έτρωγαν οι απλοί στρατιώτες συνήθως από μεγάλα καζάνια και λιγότερο συχνά ψητά στο φούρνο.
Δεύτερο, έπαιρνες μισθό καλά λεφτά ενώ τα απλά φαναράκια κάτι ελάχιστα. Με τη φτώχεια που υπήρχε, μπορούσες να βοηθήσεις και την οικογένεια σου.
Όταν έπαιρνες κανονική άδεια με το λεγόμενο Φύλλο Πορείας, ταξίδευες με το τραίνο σε 1η θέση, και όχι στη 2η ή 3η με τον πολύ κόσμο.
Κυρίως όμως ήσουν περιζήτητος γαμπρός! Κι όταν έπαιρνες άδεια και κυκλοφορούσες με την εντυπωσιακή στολή και το πηλήκιο, ήσουν όλο καμάρι. Οι κοπέλες σε κρυφοκοιτάζαν και όλοι οι γονείς ήθελαν να σε κάνουν γαμπρό. Γι’ αυτό όλοι οι ΥΕΑ, όπως ήμουν κι εγώ στην Κόρινθο, έβαζαν μέσο για να επιλεγούν να γίνουν αξιωματικοί.
Έβαλα κι εγώ κάποιο μέσο, «βύσμα» όπως λεγόταν, αλλά φαίνεται ότι δεν ήταν τόσο δυνατό, κι έτσι τελικά υπηρέτησα ως απλός στρατιώτης τυφεκιοφόρος.
Έχασα και την ευκαιρία να καλοπαντρευτώ και να πάρω μεγάλη προίκα!
