Υπήρξε μέλος της νομαρχιακής επιτροπής του κόμματος. Ήταν υποψήφιος δήμαρχος Κατερίνης με πρόταση του ΚΚΕ στον ενιαίο Συνασπισμό, στις δημοτικές εκλογές του 1990, όμως οι συνδημότες μας είχαν άλλες προτεραιότητες μη εκλέγοντάς τον ούτε δημοτικό σύμβουλο !!!
Με την κρίση του 1991 και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν συμμετείχε στα κοινά όπως πριν. Παρέμεινε όμως σταθερός οπαδός του κόμματος και αναγνώστης της εφημερίδας του, του Ριζοσπάστη.
Με το Θωμά είχαμε και διαφωνίες για δευτερεύοντα θέματα. Ποτέ όμως δεν έκανε τη διαφωνία του αιτία για προσωπική αντιπαράθεση. Η ευγένεια του, ο σεβασμός του άλλου, η ηπιότητα του χαρακτήρα του και η σεμνότητα του ήταν παροιμιώδεις και σπάνιο χάρισμα στους καιρούς και την κοινωνία που ζούμε. Φρόντιζε να τεκμηριώνει αυτό που υποστήριζε, με κάποια σχολαστικότητα ορισμένες φορές, όμως με επιστημοσύνη.
Ο Θωμάς σύμφωνα με συμμαθητή του στο γυμνάσιο ήταν ένα επίπεδο πιο πάνω, από την άποψη των γνώσεων και της κρίσης, από τους υπόλοιπους συμμαθητές. Ποτέ όμως αυτή του η ικανότητα δεν υπήρξε αφορμή για αλαζονική συμπεριφορά και απαξίωση του άλλου.
Εντάχθηκε αναγκαστικά στη λεγόμενη «ελεύθερη αγορά» αργότερα, όμως για αυτόν τον ανθρωποφαγικό καπιταλιστικο χώρο ο Θωμάς ήταν πολύ καλόπιστος και τίμιος για να είναι «πετυχημένος».
Ο Θωμάς έπρεπε, και το άξιζε, να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου. Οι συγκυρίες δεν το επέτρεψαν. Παιδί φτωχής προσφυγικής οικογένειας από τον Πόντο, σωστός οικογενειάρχης, με τη μεγαλύτερη ίσως βιβλιοθήκη στην Κατερίνη , φανατικός «βιβλιοφάγος» .
Αυτά τα λίγα λόγια για το Θωμά Ξενιτιαδη είναι ένα ελάχιστο χρέος τιμής στην μνήμη αυτού του σπάνιου ανθρώπου, του ξεχωριστού επιστήμονα, του αγαπημένου φίλου.
Νίκος Σαλπιστής
