– Είμαι να πέσω στα πατώματα, είμαι!
– Πάλι; Κάνε κάτι επιτέλους!
– Πόσες φορές θα στο πω και θα στο ξαναπώ! Δεν μ’ αφήνουν ρε! Λες και το κάνουν επίτηδες! Θέλουν να μου σπάσουν τα νεύρα!
– Εσένα ειδικά!
– Όχι μόνο. Είναι κι άλλοι, αλλά δεν το έχουν καταλάβει ακόμη!
– Και καλά κάνουν! Είναι τόσο σύντομη η ζωή και δεν αξίζει να την περάσουμε με άγχος και έτσι… κι αλλιώς… κι αλλιώτικα…! Κατάλαβες;
– Κατάλαβα! Τι σημαίνει, τι μήνυμα έλαβαν δεξιά κι αριστερά από τα αποτελέσματα μιας έρευνας του ευρωβαρόμετρου; Είμαστε κοντά στον πάτο από τα αποτελέσματα της έρευνας για το πόσο ικανοποιημένοι είμαστε από το επίπεδο της δημοκρατίας στην χώρα!
– Έλα……..!
– Που να ρθω;
– Τρόπος του λέγειν, ρε! Δηλαδή έχουμε διαρροές από δημοκρατία; Την χάνουμε; Πως και γιατί;
– Δεν ξέρεις τώρα; Ο Έλληνας όπου βρεθεί κι όπου σταθεί με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος. Όλο και κάτι θα τον ενοχλεί, όλο και κάτι είναι στραβό, από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις! Είναι δυνατόν; Μα είναι δυνατόν;
– Δηλαδή πιστεύεις ότι υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει ποσοστό αλήθειας στις απαντήσεις;
– Κοίτα, δεν λέω, αλλά εγώ πιστεύω ότι έχουμε ένα προπέτασμα καπνού μπροστά μας και δεν βλέπουμε καλά, είμαστε λίγο στα χαμένα, είμαστε λίγο στα γκαβά. Είμαστε λίγο στα χαζά…
– Πες κι άλλα, πες κι άλλα!
– Ρε, ξέρεις το ζούμε επικινδύνως;
– Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει για λέγε εσύ.
– Αυτό που είπα, τι άλλο να πω!
– Θα πω τη γυναίκα μου να φτιάξει μια φανουρόπιτα!
– Για ποιο λόγο;
– Για να βρεθεί λίγη περισσότερη δημοκρατία!
– Ανοίγεις πολλές τρύπες και θα χαθούμε ρε! Τι να σου κάνει λίγο παρακάνω δημοκρατία;
– Θέλει κι άλλο, ε;
– Εμ, ή ναι, ή δεν! Δεν υπάρχει μέση λύση! Ο Έλλην λίγη δύναμη να πιάσει στα χέρια του, οποιαδήποτε δύναμη, χραπ και χραπ και δημιουργεί τη δική του δημοκρατία! Κατάλαβες; Η Δημοκρατία δεν είναι μόνο το κράτος, κι εμείς να γευτούμε πρέπει τον κακοτράχαλο δρόμο προς την Δημοκρατία!
– Συγγνώμη, αλλά αυτόν τον δρόμο τον έχουμε γευτεί εδώ και δεκαετίες τώρα, θα βαρυστομαχιάσω, έχω ένα έλκος στομάχου που με πεθαίνει, με ταλαιπωρεί, α στα διάλα!
– Δεν είναι, όμως, να καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ και να λέμε …πέσε πίτα να σε φάω!
– Κι αν δεν πέσει; Εγώ ξέρω ότι καμιά πίτα δεν πέφτει από μόνη της!
