Του Γιάννη Κορομήλη
Ο Φρ. Νίτσε, όπως λέγαμε και χθες, θαύμαζε τους Έλληνες και γιατί είναι «οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενοι πολιτισμού» αλλά και διότι ενώ τα άλογα και τα άρματα τα οποία αυτοί κατευθύνουν είναι «σχεδόν πάντα πολύ κατώτερης ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους», όταν φθάσουν σε άβυσσο, και πριν άλογα και άρματα γκρεμοτσακιστούν, διαλυθούν, οι Έλληνες ηνίοχοι την ξεπερνούν με άλμα αντάξιο εκείνου του Αχιλλέα (όπως περιγράφεται στη Ιλιάδα).
Το Άλμα αυτό μοιάζει με κάτι ανάλογο αυτό των πιλότων που όταν για οποιαδήποτε λόγο το αεροσκάφος που οδηγούν πέφτει ακάθεκτο στη γη (όπου και συντρίβεται στα «εξ ων συνετέθη» ο πιλότος πιέζει το για την περίσταση κουμπί του καθίσματος του κι εκείνο μαζί με τον πιλότο εκτινάσσεται έξω και μακριά από το αεροσκάφος. Την κατάλληλη στιγμή ο πιλότος ενεργοποιεί και το συσσωματωμένο αλεξίπτωτο, με τη βοήθεια του οποίου προσγειώνεται σώος και αβλαβής συνήθως.
Ο Έλληνας – ηνίοχος του άρματος, τα κάνει όλα μόνος του. Χωρίς έξωθεν βοήθεια. Την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή πριν συμπαρασυρθεί από το άρμα και τα άλογα στο όλεθρο, πηδάει όπως ο ήρωας Αχιλλέας, μ΄ ένα άλμα φανταστικό και αξεπέραστο και προσγειώνεται στην άλλη πλευρά της αβύσσου.
Πολλές φορές ως τα σήμερα οι Έλληνες βρεθήκαμε στα χείλη της αβύσσου. Μόνο μετά την εθνική μας Παλιγγενεσία κι ως τώρα, γνωρίσαμε επτά πτωχεύσεις και εφτά πολέμους (οι τέσσερις εμφύλιοι). Τις προηγούμενες τα καταφέραμε. Θα μπορούσαμε άραγε , επαναλαμβάνοντας τον εαυτό μας στην ουσία, να τα καταφέρουμε και πάλι. Ο Νίτσε επιβεβαιώθηκε στις προηγούμενες. Γιατί όχι και στην τωρινή;
Ούτως ή άλλως πάντως το αχίλλειο άλμα παραμένει ως μια λύση στα σημερινά μας αξεπέραστα αδιέξοδα. Μάλιστα μια λύση που θα μας ταίριαζε και θα μας δικαίωνε. Και θα έκλεινε τα στόματα εκείνων, ντόπιων και ξένων, που μας θεωρούν τους Νεοέλληνες ανίκανους και αναξιόπιστους. Και μας χαρακτηρίζουν όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο Α΄) χαρακτήρισε τον Σοφοκλή Βενιζέλο κάποτε αποκαλώντας τον «ανάξιο αχθοφόρου ενός μεγάλου ονόματος».
Είναι η λύση. Όμως δύσκολη. Σχεδόν αδύνατη. Όχι πάντως απίθανη. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Και γνωρίζουμε λίγα τόσο για τους εαυτούς μας όσο και τη Βούληση του Υπέρτατου όντος. Ποιος ξέρει. Μπορεί έτσι από το πουθενά να «ξεφυτρώσει» ένας νέος Καποδίστριας, ένας νέος Ελ. Βενιζέλος (του 1910)… Ή να προκύψει κάτι άλλο που δεν το φανταζόμαστε καν. Και να έρθουν έτσι τα πράγματα ώστε εμείς οι πραγματικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, οι απαξιωμένοι και λοιδορούμενοι Νεοέλληνες, να αποδείξουμε αυτό που πραγματικά μπορεί και πρέπει να είμαστε, αξίζει να είμαστε, οφείλουμε να είμαστε.
Στην κατάσταση πάντως που βρισκόμαστε και εμείς (οικονομικά, πολιτικά κοινωνικά) αλλά και το ευρύτερο πλαίσιο μες στο οποίο κινούμαστε, η Δύση δυστυχώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και το ενδεχόμενο και των πλέον δυσάρεστων εξελίξεων. Μιας αναταραχής π.χ ακόμα και αιματηρής. Ήδη οι σχέσεις ΗΠΑ- Γερμανίας είναι τεταμένες. Ιδιαίτερα μετά την ανοίκεια συμπεριφορά του Προέδρου Τραμπ απέναντι στην κ. Μέρκελ και μερικούς ακόμα Ευρωπαίους. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι μεν η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο, αλλά όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει Ένωση στα χαρτιά. Αν γίνει πραγματική οικονομική και πολιτική Ένωση- ενδεχόμενο που ενισχύθηκε με την υποχώρηση των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, στις ως τώρα εκλογές (Ολλανδία, Γαλλία κ.α) – καθώς και η ανάδειξη του Μακρόν στη προεδρία της Γαλλίας, τότε οι ΗΠΑ χάνουν τα πρωτεία.
Πρώτη οικονομική δύναμη στον κόσμο θα είναι τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση και «σκληρότερο», διεθνές πλέον, νόμισμα, το ευρώ κι όχι το δολάριο. Κάτι τέτοιο, που ασφαλώς το βλέπουν και οι ΗΠΑ, είναι αδύνατο να το αποδεχθούν. Συνεπώς θα αντιδράσουν. Και μάλιστα σύντομα. Ίσως και εντός του τρέχοντος έτους. Πώς θα αντιδράσουν; Δεν το ξέρουμε. Με βάση την ιστορία τους πάντως δεν μπορούμε να αποκλείσουμε έκτακτες καταστάσεις, ίσως και αιματηρές – και δεν θαναι η πρώτη φορά- εδώ στην ευρύτερη περιοχή .Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Συνεχίζεται
