Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Αυτό ποτέ δεν μπορέσαμε να το καταλάβουμε. Ψηφίζουμε κάποιο κόμμα. Είτε γιατί μας εκφράζει περισσότερο από τα άλλα, είτε κυρίως γιατί η διακυβέρνηση από αυτό μας συμφέρει. Τα πράγματα είναι σαφή.
Αλλά ο νεοέλληνας θεωρεί καθήκον του να απολογηθεί για κάθε βλακεία του αρχηγού ή του κομματικού επιτελείου. Κι αυτό γιατί του αρέσει να εντάσσεται. Εντάσσεται ακόμα και στους ανένταχτους!
Στη συνέχεια η ένταξη περιβάλλεται με την απαραίτητη ιδεολογία, δημοκρατικότητα, προοδευτικότητα και όλα τα εις «ότητα» αν και αυτό που θα ταίριαζε θα ήταν επιπολαιότητα.
Αφού όλα αυτά γίνουν ένας αχταρμάς ο νεοέλληνας ενδύεται τον μανδύα της αυθεντίας περί παντός επιστητού και αποφαίνεται ανάλογα με το ακροατήριο. Αν είναι συμπαθούντες δεν υπάρχει λόγος να σπαταλά φαιά ουσία. Συμφωνεί και υπερθεματίζει για την ανωτερότητα του κόμματος, όχι που ανήκει αλλά που απλά ψήφισε.
Όλη όμως η ουσία είναι η συζήτηση με τους αντιφρονούντες. Εκεί δεν χωρούν τα συνθήματα του αρχηγού ούτε οι κουτοπονηριές των συμπαθούντων δημοσιογράφων. Χρειάζονται και επιχειρήματα. Κανονικά η ανταλλαγή επιχειρημάτων θα έπρεπε να καταλήγει σε συμβιβασμούς και ομολογίες αποτυχίας από τις δύο πλευρές γιατί δεν μπορεί μια παράταξη να τα κάνει όλα τέλεια.
Όχι όμως. Το να ομολογούμε μια βλακεία του κόμματος που ψηφίσαμε αντανακλά στην πνευματική μας επάρκεια. Καλύτερα να υπερασπισθούμε μια βλακεία παρά να παραδεχθούμε ότι εμείς είμαστε οι βλάκες που τους ψηφίσαμε. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Γιατί κανονικά αν μας προδώσουν αυτοί που ψηφίσαμε, εμείς πρώτοι έπρεπε να τους μουντζώσουμε κι όχι να απολογούμαστε.
Σε αυτή τη θέση βρέθηκαν συγγενείς και φίλοι συριζαίοι μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις των ίδιων των στελεχών τους για το ότι δεν ήταν έτοιμοι να αναλάβουν τις τύχες της χώρα. Το έγραφε πριν τη ζημιά ο Γιώργος Καραμπελιάς συνεπής αριστερός αγωνιστής. «Μη ρίχνετε τον Σαμαρά. Αφήστε τον να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και μετά είτε παίδες Ελλήνων».
Όμως η δίψα για εξουσία και η πλήρης άγνοια του τι θα αντιμετώπιζαν τροφοδοτούσαν τις αυταπάτες τους. Ναι αλλά οι οπαδοί; Γιατί εδώ δεν έχουμε ψηφοφόρους αλλά οπαδούς που απλά δεν σκέπτονται.
Τότε ακούγαμε για προδότες, υποτακτικούς της Μέρκελ και στα τέσσερα, εκείνου του απερίγραπτου που ευτυχώς μαυρίστηκε αγρίως.
Τώρα τι ακούμε; Ότι ευτυχώς που έγινε η κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα και γλιτώσαμε! Μας γλίτωσαν από τους εαυτούς τους!!! Δεν είναι θέατρο του παραλόγου. Είναι η ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Κώστας Δαλακιουρίδης
