Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Όχι δεν πρόκειται για την Κασσιανή. Για την κομματοκρατία πρόκειται, αυτή την κατάρα που μας έχει στοιχίσει τα μαλλιά της κεφαλής μας. Κάθε κόμμα έχει την εντύπωση ότι η νίκη στις εκλογές του δίνει το δικαίωμα να θεωρεί τον τόπο (και τους πολίτες) σαν λάφυρα πολέμου. Οι ιδεολογίες και οι φιοριτούρες είναι το περικάλυμμα, μπλέ, πράσινο, ροζ που κρύβει την αδίστακτη λαφυραγώγηση. Από τον Κωλέτη και τον Μαυροκορδάτο μέχρι τις ακρίδες της κρίσης, οι εξαιρέσεις ήταν ελάχιστες. Τρικούπης, Βενιζέλος, Πλαστήρας, Καραμανλής κι άλλοι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Δεν είναι περίεργο ότι την επομένη των εκλογών η αντιπολίτευση αν δε αμφισβητεί το αποτέλεσμα ζητάει νέες εκλογές. Όπως γράφει ο Σουρής το θούριο ηχεί:
Ως πότε παλικάρια θα ζούμε νηστικοί,
και θα ‘ναι σαν μανάρια οι κυβερνητικοί!
Για να καταλάβουν την εξουσία μετέρχονται κάθε μέσο, με πιο αθώο το ψέμα. Άλλωστε λένε ότι στον πόλεμο, τον έρωτα και στις εκλογές όλα επιτρέπονται. Να δείτε στις επόμενες τι θα δουν τα μάτια μας. Το θέατρο Λαζόπουλου –Χαϊκάλη θα μοιάζει παιδικό σκετς.
Αυτή η κατάρα δίχασε τους Έλληνες οπόταν έκανε κέφι σε δημαγωγούς και αυλικούς. Και μη νομίσετε ότι χωρίς το παλάτι ησυχάσαμε. Πόσο παλιά ήταν τα πράσινα και μπλέ καφενεία; Πότε ακούστηκαν τουφεκιές του τύπου «ή εμείς ή αυτοί»; Ο Έλληνας έχει λυτό το ζωνάρι για όποιον αντιθέτου κόμματος το πατήσει. Ξυπνά μέσα του ο Διάκος κι ο Καραϊσκάκης ου μην αλλά και ο Καραγκιόζης και «γαία πυρί μιχθήτω».
Το ότι ένα περιθωριακό κόμμα των πάλαι ποτέ διανοούμενων και νυν γιάπηδων της εξουσίας ανέβηκε ραγδαία στην προτίμηση του κόσμου δεν οφείλεται μόνο στον χαρισματικό (στο να κάνει το μαύρο άσπρο) αρχηγό του.
Το έφεραν στην εξουσία τα ανομήματα και οι ρεμούλες εκλεκτών στελεχών της παλιάς κομματοκρατίας. Ο κόσμος είχε απελπιστεί, «τι θα γίνει με αυτούς;» ρωτούσε, «μυαλό δεν βάζουν;»
Και ούτε πρόκειται να βάλουν. Περιμένουν να σαπίσει η κυβέρνηση και να πέσει, ή να έλθουν οι εκλογές και να συρθεί κι αυτή υπό το βάρος των ανομιών της. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται αν δεν τους εμποδίσουν οι πολίτες.
Τι έγινε με τη συνταγματική αναθεώρηση; Την έφαγε το μαύρο σκότος; Κάθε κόμμα θέλει να την κάνει στα μέτρα του. Σιγά και θα μας υπολογίσουν. Αν θέλουμε να προσελκύσει η πολιτική νέο αίμα, στα χέρια μας είναι να μαυρίσουμε όσους παλιούς πολιτικάντηδες νομίζουν ότι δεν είναι πρέπον να υπάρχει βουλή χωρίς αυτούς. Δεν έχει σημασία τόσο το κόμμα, όσο η ποιότητα των βουλευτών, γιατί της σημερινής βουλής έχει πιάσει πάτο. Διαφορετικά θα ισχύει η ρήση «τοιούτοι έπρεπον ημίν αρχιερείς».
Κώστας Δαλακιουρίδης
