Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Είναι τόσο σημαντικό να γίνει κανείς υπουργός, αναπληρωτής ή υφυπουργός; Είναι τόσο σημαντικό να σου κάνουν οι κλητήρες εδαφιαίους τεμενάδες λες και είσαι πασάς στο πασαλίκι σου; Σε γεμίζει τόσο πολύ να παιανίζουν οι μουσικές όταν περνάς; Πώς αισθάνεσαι όταν καταθέτεις στεφάνι στο ηρώο που τιμάμε τους ήρωες της πατρίδας, όταν έκανες το υπουργιλίκι ανταλλάξιμο είδος; Τους έχεις γραμμένους τους ήρωες, που έδωσαν τη ζωή τους γιατί δεν είχαν τίποτε άλλο να δώσουν.
Κακό του κεφαλιού τους που έπεσαν τη ώρα που μπορούσαν να βολευτούν με ένα μπεϊλίκι. Όμως πρέπει να σε ευχαριστήσουμε γιατί μας άνοιξες τα μάτια. Τώρα ξέρουμε ποια είναι η ιδεολογία με την οποία μας γάνωνες το κεφάλι. Πουλήθηκε για τριάκοντα αργύρια. Σε λίγο θα βάζουν και τις ιδεολογίες στο χρηματιστήριο και θα τρέχουμε εμείς τα κορόιδα να αγοράζουμε φούσκες. Γράφαμε τις προάλλες για την κολυμβήθρα του Σιλωάμ που ξεπλένει παλιές ιδεολογίες και βγαίνεις από αυτή πάλλευκος. Κάναμε λάθος. Γιατί η ιδεολογία πλέον, δεν είναι μέσα σου αλλά στο ρούχο που φοράς. Αλλάζεις το ρούχο που έγραφε το παλιό σου κόμμα με αυτό του καινούργιου και τελείωσε.
Καμιά διαφορά με τον ποδοσφαιριστή που αλλάζει φανέλες. Μόνο που αυτός προσφέρει κάτι. Εσύ τι προσφέρεις; Απλά ξεφτιλίζεις και το παλιό σου κόμμα που έτρεφε φίδι στον κόρφο του και το καινούργιο που σε αγόρασε μισοτιμής από το καλάθι με τα ρετάλια. Συγχρόνως ξεφτιλίζεις την όποια δικαιολογία έχουν τα κόμματα για να ξεγελούν τους αφελείς. Σοσιαλισμό, κομουνισμό, φιλελευθερισμό, οικολόγος, προοδευτικός, εξτρεμιστής της αριστεράς ή της δεξιάς όλα στο παζάρι για ένα θώκο.
Είναι παρατηρημένο ότι αυτοί που εγκαταλείπουν εύκολα μια ιδεολογία (ας πούμε) είναι τα στελέχη κι όχι οι φανατικοί οπαδοί που είναι ανεξίτηλα «βαμμένοι». Αίφνης ο Κ. Μαύρος το 1981 παρατά την παράταξη κέντρου και συνεργάζεται με το Πα.σο.κ. Και μάλιστα ήταν κι αρχηγός! Ο tempora, o mores, που έλεγε ο Κικέρωνας . Ω καιροί ώ ήθη! Τι μέρες είναι αυτές που ζούμε; Αχ αυτή η φιλοδοξία, το πείσμα κι ο εγωισμός. Για ένα πείσμα έφυγε ο κ. Καμμένος αφού τα τσούγκρισε με τον άλλο εγωιστή τον αρχηγό του. Δικαιολογία; έφυγε να μη ψηφίσει ένα τελευταίο μνημόνιο. Πόσα άλλα ψήφισε; Και κατηγορούσε σαν προσκυνημένους τους παλιούς συντρόφους! Όμως οι άνθρωποι είναι όντα με πάθη.
Πώς να το κάνουμε. Μπορεί να παρατήσει ο χασικλής τη μαύρη; Έτσι είναι και η ρημάδα η πολιτική. Αν είσαι εξαρτημένος πουλάς ότι έχεις και δεν έχεις για μια δόση. Όχι μόνο την ιδεολογία σου (αν είχες ποτέ) αλλά και την αξιοπρέπειά σου. Ας είμαστε όμως ανεκτικοί έστω και σ’ αυτούς που γλύφουν εκεί που έφτυναν. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Σημ. Δεν είμαστε αφελείς. Κι ένα νήπιο ξέρει ότι σήμερα ιδεολογία είναι το ατομικό συμφέρον.
Αλλά βρε αδελφέ χρειάζεται και κάποια συνέπεια, κάποια πυξίδα. Κι ας δείχνει προς τον νότο.
Κώστας Δαλακιουρίδης
