Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Τόσο καιρό μας έτρωγε η ανησυχία. Τι θα κάνει ο πολιτευτής μας; Θα προσχωρήσει σε κάποιο κόμμα ή θα συνεργασθεί με άλλο; Μήπως θα ενταχθεί σε κάποια κοινοβουλευτική ομάδα για να πιάσει στασίδι κατά το κοινώς λεγόμενο αφού στην επόμενη ψηφοφορία το να κατεβεί κανείς ανεξάρτητος σημαίνει πολιτική αυτοκτονία;
Έτσι που λέτε. Δεν μας κόλλαγε ύπνος. Και να που εκδήλωσε το ενδιαφέρον να ενταχθεί στο Κιν.Αλ Φαίνεται ότι προμηνύεται μπόρα για να ψάχνουν στέγη οι ανέστιοι.
Εμείς όμως έχουμε μια απορία. Πολιτεύεται από το 1977 τουτέστιν πάνω από σαράντα χρόνια. Δεν την χόρτασε τη ρημάδα την πολιτική; Και τι θα γίνει το Κιν.αλ, γηροκομείο; Τι θα κάνουν οι νέοι πολιτικοί περιμένοντας τον πολιτευτή μας να αποσυρθεί; Και γιατί να αποσυρθεί; Μετά τι θα κάνει αφού το μικρόβιο είναι στο αίμα του;
Κανονικά μετά από κάποιο όριο θα έπρεπε να δράσει ο μπόγιας των πολιτικών γηροκομείων. Να συμμαζεύουν τους ξεχασμένους να ανασάνει η πολιτική ζωή. Μας φτάνουν οι ανίκανοι θα έχουμε και τους πολιτικά ανικανοποίητους; Θα ήταν διαφορετικά αν ήθελε να είναι στέλεχος ενός κόμματος χωρίς βουλευτικές φιλοδοξίες. Να προσφέρει την εμπειρία του και να μεταδώσει τις γνώσεις του στους νέους.
Αλλά δεν φταίει αυτός. Φταίνε οι ψηφοφόροι του.
Tώρα βέβαια εδώ που τα λέμε ο κύριος αυτός και αξιόλογος είναι και ιδέες κατεβάζει και γιατί να αποσυρθεί; Επειδή πέρασε τα τρίτα «ήντα»; Τι να πούμε για τους νέους που πάλιωσαν πριν την ώρα τους; Τι μας πείραξε ο άνθρωπος; Αυτό που μας την δίνει είναι το πολιτικό παζάρι με τις μεταγραφές. Δεν παίζει ποδόσφαιρο. Δεν πουλάει τρίπλες. Υπονοείται ότι εμφορείται από μια ιδεολογία και δεν την πουλά για μια θέση στη βουλή. Ή μήπως όλοι αυτοί που αλλάζουν κόμματα ανέβλεψαν σαν από θεία φώτιση; Τότε ο κ. Παπαχριστόπουλος πόσες φορές ανέβλεψε;
Αν δεν αποκτήσουμε κόμματα αρχών που να στελεχώνονται από τη βάση προκοπή δεν θα δούμε. Το κόμμα θέλει οργάνωση, θέλει δουλειά. Θέλει ανθρώπους αφιερωμένους και προπαντός συνεργάσιμους. Θέλει και νέο αίμα κι αλίμονο στα κόμματα όπου επικρατεί η γεροντοκρατία.
Προς το παρόν για τα δικά μας κόμματα ισχύει ο ορισμός του Ροΐδη: κόμμα είναι ομάδα ανθρώπων που ξέρουν να γράφουν και να αρθρογραφούν, που έχουν υγιή χέρια και πόδια αλλά που μισούν κάθε εργασία. Αυτοί ενώνονται κάτω από ένα οποιονδήποτε αρχηγό, και προσπαθούν να τον ανεβάσουν με κάθε τρόπο στην έδρα του πρωθυπουργού, για να τους προσφέρει τα μέσα να ζουν χωρίς να σκάβουν!
Κώστας Δαλακιουρίδης
