– Έλα Χριστέ και μπούκωνε!
– Τι έπαθες πάλι;
– Εγώ τι έπαθα; Ακόμη δεν έπαθα τίποτα! Αργότερα θα πάθω! Άλλοι παθαίνουν για να πάθουμε μετά εμείς!
– Για ρίξε τα ψάρια στο τηγάνι!
– Στην εποχή μας έχουμε μια περίεργη άποψη περί του πλούτου…
– Πλούτου; Που τη θυμήθηκες αυτήν τη λέξη. Πάει να ξεχαστεί τώρα πια…
– Ναι, ναι! Τα όριά της συρρικνώνονται, αλλά η ιδιότητά της ζει και βασιλεύει! Δεν έχει σημασία το ποσό, σημασία έχει η ονομασία!
– Δε σε καταλαβαίνω!
– Έλα Χριστέ και μπούκωνε!
– Τι έπαθες πάλι;
– Εγώ τι έπαθα; Ακόμη δεν έπαθα τίποτα! Αργότερα θα πάθω! Άλλοι παθαίνουν για να πάθουμε μετά εμείς!
– Για ρίξε τα ψάρια στο τηγάνι!
– Στην εποχή μας έχουμε μια περίεργη άποψη περί του πλούτου…
– Πλούτου; Που τη θυμήθηκες αυτήν τη λέξη. Πάει να ξεχαστεί τώρα πια…
– Ναι, ναι! Τα όριά της συρρικνώνονται, αλλά η ιδιότητά της ζει και βασιλεύει! Δεν έχει σημασία το ποσό, σημασία έχει η ονομασία!
– Δε σε καταλαβαίνω!
– Δεν πειράζει, καταλαβαίνω εγώ! Διότι αυτά που υπάρχουν δεν προλαβαίνουν να μείνουν στο χέρι, εξαφανίζονται δια πυρός και σιδήρου, οπότε που είναι ο πλούτος για να χρηματοδοτήσει φόρους επί πλέον λόγω της αοράτου ύπαρξης πλούτου που ήδη έχει υφαρπαχθεί;
– Δεν σε εννοώ!
– Πώς θα γίνει αυτό; Θα υπάρξει έκδοση εγκυκλίου της Πυθίας προς ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού; Διότι, πώς να το κάνουμε; Δεν ξέρουμε όλοι να διαβάζουμε, δεν ξέρουμε όλοι να τα βάλουμε κάτω και να τα υπολογίσουμε! Είμαστε και απόφοιτοι Δημοτικού, πώς να ξεχωρίσουμε που αρχίζει ο πλούτος και που σταματάει. Να διακρίνουμε τα όρια που είναι το φτωχότερος και που είναι το πλουσιότερος! Διότι στο Δημοτικό άλλα μάθαμε, η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά, τώρα ψάχνουμε να βρούμε την άλλη μισή, διότι αρχοντιά είναι και το κιμπαριλίκι, αλλά κανείς δεν το αναφέρει, δεν βαριέσαι, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!
– Τώρα κατάλαβα! Και πως θα γίνει δηλαδή;
– Αυτό το γνωρίζει μόνο η Πυθία!
– Ποια Πυθία ρε; Υπάρχει Πυθία;
– Είναι κι αυτό ένα καλό ερώτημα; Μια μέγιστη απορία! Διότι αν καταλήξουμε στο ότι δεν υπάρχει και Πυθία, τότε το έχουμε χαμένο! Θα καταρρεύσουμε! Διότι χωρίς Πυθία που πάμε, ρε Καραμήτρο; Αυτή μας απόμεινε μόνο! Αν χάσουμε κι αυτήν, πάει, το έχουμε χαμένο!
– Και τι να μας κάνει αυτή;
– Μη το λες! Λίγο το έχεις να σπας το κεφάλι σου για να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής;
