Αναγνώστες μου, προς τι οι απορίες για τον αιγαιοπελαγίτικο τίτλο, όταν κατά τα άλλα ζητιανεύουμε το έλεος των πιστωτών, με τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, αναφωνούντα:
Μπαράκ, δεύρο έξω!…
Αναγνώστες μου, προς τι οι απορίες για τον αιγαιοπελαγίτικο τίτλο, όταν κατά τα άλλα ζητιανεύουμε το έλεος των πιστωτών, με τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, αναφωνούντα:
Μπαράκ, δεύρο έξω!…
Ναι, για! Βλέπετε, καλή η υπόσχεση του Μάριο Ντράγκι, για ολίγη από ποσοτική χαλάρωση Φρανκφούρτης, αμήν και πότε(!), ή η από Ανοβέρου παρέμβαση υπέρ Ελλήνων τού προέδρου Ομπάμα ενώπιον της καγκελαρίου, Άγκελα Μέρκελ, στον απόηχο της νεκρανάστασης του Λαζάρου, σημαδιακή μέρα, μάι φρεντ Μπαράκ, δεύρο έξω στις διεθνείς αγορές να μας στείλεις καμιά επένδυση, βρε θηρίο!
Όμως, μέχρι να δούμε οβολό εν τη παλάμη, θα πάρει χρόνο, κατά τα φαινόμενα, κι έτσι η απαρχή του Θείου Δράματος, σήμερα, Μεγάλη Δευτέρα, προσφέρεται να βοήσουμε κατά Λέσβο μεριά, όπου το Σάββατο, 16 του Απρίλη, είχαμε:
Θεόπνευστες συναντήσεις σε καιρούς κρίσης.
Ιδού, λοιπόν, ο αλληλέγγυος Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, εν μέσω Οικουμενικού Πατριάρχου, κ.κ. Βαρθολομαίου, και Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ.κ. Ιερωνύμου, να υποδέχεται τον Πάπα Φραγκίσκο στον αερολιμένα της Μυτιλήνης, πριν οι τρεις ιεράρχες επισκεφτούν τον καταυλισμό προσφύγων της Μόριας, το είπαμε.
Το θυμάστε; Αν όχι, οι υψηλοί προσκεκλημένοι διαπίστωσαν ιδίοις όμμασιν, ότι παρά τα ζόρια μας, ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός ζει, ζει, αυτός μας οδηγεί, χάρη στη μεγαλοψυχία των Μυτιληνιών, αγάντα και θα φανεί άσπρη μέρα, μουρέλια μ’!
Τυχαίο; Δεν ελπίζω να έγιναν σοφότεροι κι οι πολιτικοί μας, που υπηρετώντας από υπουργικούς θώκους τον πολιτισμό, λίγο έλειψε να τον στείλουν «να χαθεί σε βουνά και λαγκάδια», κατά πως θα αποφαίνονταν κι ένας Γερμανός.
Όχι εταίρος – δανειστής, χρεοφειλέτες μου. Τάδε έφη, ο αείμνηστος Φρέντυ και ουδείς δικαιούται να διαφωνεί, όταν ο πειναλέων μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», αναφωνεί:
Νιαουρίσαμε παντελώς.
Η Ελλάδα γέννησε τον πολιτισμό, λέει ο άλλος. Και σαν καλή μητέρα τον σπούδασε τραγωδό, για να σκοτίζεται ο εποπτεύων υπουργός, Αριστείδης Μπαλτάς, περί του ποιος θα διεθνοποιήσει το Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, μήπως πληθαίνουν οι χορηγοί μας όπου γης, αληθώς υποθέτουμε.
Ως εκ τούτου, βιογραφικό άνοιξε, βιογραφικό έκλεισε, Βέλγιο έφτασε, ο άνθρωπος, για να προσλάβει τον ταλαντούχο, Γιαν Φαμπρ, είδατε τι τραβάν, οι υπουργοί, τζαναμπέτηδες εκλογείς μου, και το χειρότερο;
Ο διευθυντής παραιτήθηκε ολίγου χρόνου διελθόντος, υπό τις διαμαρτυρίες των ημεδαπών καλλιτεχνών που θα έμεναν ρέστοι από παράσταση.
Χώρια οι απειλές των απανταχού ζωόφιλων να μας κόψουν την «καλημέρα», ένεκα ο εκσφενδονισμός ζωντανών γατών, «νιάου!», τα κοκαλάκια μου(!), σε παλαιότερη ατραξιόν αυτού του ιδίου, που δίνει λαβή στον «Μήτσο» να απαντήσει στα σπαραχτικά νιαουρίσματα, απαγγέλλοντας σε παράφραση Μποστ:
Οι υγιείς φωνές των Μυτιληνιών για την τέχνη.
Τη στιγμή που την Ευρώπη νέφη φοβικά τη ζώνουν,
ιεράρχες στο Αιγαίο το ανάστημα ορθώνουν,
ενισχύουν με δεήσεις πρόσφυγες και γαληνεύουν,
τι ελπίζουν σε βοήθεια και τα δίκια τους γυρεύουν.
Σας παρακαλώ εκ μέρους των αμήχανων εταίρων
που φλερτάρουν τις συρράξεις όπως τη φωτιά ο Νέρων,
βρείτε μου Μυτιληναίους με σαντούρι κι ένα ούτι
να τα ψάλλουν στους συμμάχους, πριν ανάψει το μπαρούτι,
να τους μάθουν τι σημαίνει άδολος ουμανισμός
και να λάβει ένα τέλος των Συρίων ο καημός.
Κατόπιν τούτων απαντέχουμε τη φιλοξενία των ευρωπαίων κι ως τότε; Νιάου!…
