Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης
Δεν είναι δίαιτα αδυνατίσματος, ούτε οικολογική-σπιτική διατροφή.
Είναι το πιο συνηθισμένο συσσίτιο για τους χιλιάδες φτωχούς, άπορους και ταλαίπωρους συμπατριώτες μας.
Φακές – σπανακόρυζο – φασόλια – κριθαράκι.
Αυτό είναι εναλλάξ το καθημερινό μενού.
Με κουτάλα από καζάνι. Όπως την Καθαρά Δευτέρα.
Όπως παλιά το “μπλουμ” με την κουτάλα στο στρατό.
Χωρίς πρωινό. Χωρίς απογευματινό. Χωρίς βραδινό.
Χωρίς καφέ, κρουασάν, κουλουράκια κανέλας, τσιπουρομεζέδες, σαλάτα του σεφ, φέτα Δωδώνης, στραγγιστό γιαούρτι, ταραμοσαλάτα, τυροκαυτερή, καπνιστή γραβιέρα, χταποδάκι κρασάτο, σαλάμι αέρος, χωριάτικα λουκάνικα, καπνιστή γαλοπούλα, μπέικον, επιδόρπιο κλπ. κλπ.
Ακούμε συνέχεια για τα συσσίτια, αλλά κανείς μας δεν έχει πεινάσει πραγματικά, ούτε έχουμε καθίσει στην ουρά “για ένα πιάτο φακές”.
Τα περισσότερα συσσίτια οργανώνονται στα προαύλια των εκκλησιών.
Αλλά και πολλά κοινωνικά δίκτυα, δήμοι, ιδρύματα, κάθε είδους οργανώσεις βάζουν καζάνι στην φωτιά.
Το 2014 πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) άτομα σιτίστηκαν από τα 280 συσσίτια της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 2015 και 2016 ήταν ακόμα περισσότεροι.
Πάνω από μισό εκατομμύριο πεινασμένοι, όπως τον καιρό της κατοχής.
Εκτός από τα συσσίτια, λειτουργούν ακόμα 150 κοινωνικά παντοπωλεία, από τα οποία εξυπηρετούνται πάνω από 75.000 άτομα.
Συνολικά το 2015 η Εκκλησία για φιλανθρωπικό έργο ξόδεψε 126.041.801,00 ευρώ, κι από αυτά το μεγαλύτερο ποσό πήγε στα συσσίτια.
1.267.147 άτομα μπήκαν στην ουρά να πάρουν το πλαστικό κεσεδάκι με τις φακές. Σε όλη τη χώρα η Εκκλησία διοργανώνει 327 συσσίτια.
Οι δήμοι, διάφοροι φορείς, η εκκλησία, αλλά και εθελοντές τείνουν χείρα βοηθείας σε όσους έχουν ανάγκη. Σε ανθρώπους που παλεύουν να περισώσουν όση αξιοπρέπεια τους έχει απομείνει.
Η φτώχεια όσο πάει αυξάνεται και τα συσσίτια πληθαίνουν.
Χιλιάδες άνθρωποι στα όρια της εξαθλίωσης δίνουν καθημερινά αγώνα δρόμου για ένα πιάτο φαγητό στα συσσίτια.
Για ένα πλαστικό κεσεδάκι φακές και μια φέτα ψωμί.
(πηγή: Alphafreepress.gr 17-7-15)
