Γράφει ο Βελώνης Αντώνιος, Φιλόλογος-Ιστορικός(Α.Π.Θ)
Με αφορμή της εκδήλωσης του ΚΕΑΣΜ με θέμα «Ατζέντα- Ελλάδα 2030» όπου έλαβε χώρα στην πόλη της Κατερίνης πριν από λίγες ημέρες, με δύο εξαίρετους ομιλητές, θέλησα να προβώ στην έκθεση των δικών μου απόψεων και προβληματισμών επί του θέματος φυσικά μέσα από ιστορικές αναφορές.
Ετυμολογικά εάν αναζητήσουμε την έννοια του Οράματος (που ήταν και το βασικό θέμα της συζήτησης), θα συμπεράνουμε πως η λέξη αυτή προκύπτει από το αρχαίο ρήμα ορώ που στα νέα ελληνικά αποδίδεται με το ρήμα βλέπω. Ακόμη αν θέλουμε να δώσουμε τη σημασία του παραπάνω όρου θα λέγαμε με απλά λόγια πως το Όραμα είναι η επιθυμία πραγματοποίησης ενός ιδανικού, ενός στόχου. Σε αυτό το σημείο τίθεται το εξής ερώτημα. Υπάρχει Όραμα για την Πατρίδα μας? Υπήρξε ποτέ?
Η ιστορική αναζήτηση μας πηγαίνει πολύ πίσω. Σίγουρα σε ένα κείμενο λίγων λέξεων δεν χωρά η μακραίωνη Ιστορία του Ελληνισμού, για αυτό θα αρκεστώ σε αυτά που θεωρώ σημαντικότερα. Από την Κλασσική Εποχή ο Ρήτορας Ισοκράτης ήταν εκείνος που τόνιζε την αναγκαιότητα για τη συνεννόηση και τη σύμπραξη όλων των Ελλήνων σε μια κοινή εκστρατεία κατά των Περσών και τη διάδοση του Ελληνισμού στα πέρατα της Ανατολής. Ο γνωστός σε όλους μας Μέγας Αλέξανδρος ,θα ενσαρκώσει το Όραμα της ¨Πανελλήνιας Ιδέας¨ δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο τον ελληνιστικό κόσμο που αποτέλεσε τον πρόδρομο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Εν συνεχεία θεωρώ αναγκαίο να κάνω μια μικρή αναφορά στη Βυζαντινή Ιστορία που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής, και στη «Reconquista» που αποτέλεσε ένα από τα πολλά οράματα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Κυρίως όμως θα πραγματοποιήσω μια εκτενής αναφορά στη νεότερη και τη σύγχρονη εποχή δεδομένου της ιδιαίτερης σημασίας αυτών των περιόδων.
Φυσικά κάνω λόγο για την Μεγάλη Ιδέα που υπερίσχυσε σχεδόν σε όλους τους τομείς της Ελλάδας μετά την Ανεξαρτησία και καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα και του πρώτου τετάρτου του 20ου. Ιστορικά και θεωρητικά είναι δύσκολο να ορισθεί στο σύνολο της, πρακτικά όμως το Όραμα εκείνης της εποχής που ασπάστηκε εξ’ ολοκλήρου ο ελληνικός λαός, προμήνυε την εθνική απελευθέρωση των απανταχού Ελλήνων, τη δημιουργία και την εδραίωση ενός κράτους δυτικών προδιαγραφών ,και τη λύση δια «μαγείας» θα έλεγα των καθημερινών προβλημάτων που ταλάνιζαν τον μέσο Έλληνα της εποχής. Παρά τα σημάδια επιτυχίας που γνώρισε η Μεγάλη Ιδέα, θα καεί τελικά με την Σμύρνη το φθινόπωρο του 1922, και η Έξοδος θα αποτελέσει την οριστική ταφόπλακά της.
Παρ’όλο των αντίξοων συνθηκών που δημιουργήθηκαν και κόντρα στις διεθνείς συγκυρίες του 20ου αιώνα, οι βάσεις για ένα νέο όραμα θα τεθούν εκ νέου από μια ομάδα τολμηρών ανθρώπων. Η ενσωμάτωση στη καρδιά της Ευρώπης που αποτελούσε διακαή πόθο των προαναφερθέντων και ο πλήρης εκδημοκρατισμός της χώρας θα έρθει έστω και αργά .Και εκεί που η Ελλάδα του 2004 συγκέντρωσε όλα τα βλέμματα του πλανήτη επάνω της, ξαφνικά τα πήλινα πόδια της έσπασαν και μαζί έπεσε και το Όραμα της Μεταπολίτευσης.
Σήμερα η Κρίση με τις συνέπειες της δημιουργούν την ανάγκη για την αναζήτηση της Ελπίδας, ενός νέου Οράματος που θα οδηγήσει τη χώρα και πάλι ψηλά φέρνοντας έτσι την αισιοδοξία και το χαμόγελο στους Έλληνες πολίτες. Στο νέο αυτό εγχείρημα, σε αυτή την ατζέντα, που δεν είναι μόνο πολιτική αλλά κυρίως εθνική, ο πραγματικός Εκσυγχρονισμός όλων των δομών, η Ασφάλεια και η ακεραιότητα του Ελληνικού Έθνους και της Ορθοδοξίας, θα πρέπει να τεθούν στη πρώτη γραμμή. Και επιτέλους ας λειτουργήσει η Ιστορία μας υποδειγματικά, αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος, παραδίδοντας έτσι στους απογόνους μας μια Πατρίδα αντάξια της Κληρονομιάς της.
Βελώνης Αντώνιος
Φιλόλογος-Ιστορικός(Α.Π.Θ)
