Της Δέσποινας Ποικιλίδου
Δεν υπάρχει μέρα, φίλε αναγνώστη, που να μην καταγράφω στο σκληρό δίσκο της μνήμης, σκέψεις, απόψεις και γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά στην πρόσκαιρη αυτή ζωή μας.
Αυτά θα ήθελα να μου επιτρέψεις να μοιραστώ μαζί σου, φίλε μου.
Με τη βοήθεια του διαδικτύου, τα είδαμε όλα, τ’ ακούσαμε όλα, τα μάθαμε όλα, τα βιώνουμε όλοι… Και πρώτα πρώτα, τα επικίνδυνα και θανατηφόρα καιρικά φαινόμενα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Οι τυφώνες σε Φλώριδα και Καραϊβική, με τις διάφορες ονομασίες. Τότε ακούσαμε για την Ίρμα, την Κατρίν, τον Χοσέ και την Μαρία!…
Επλήγησαν επίσης περιοχές της Ιαπωνίας και ακολούθησαν οι σεισμοί στο Μεξικό και πρόσφατα στην Ινδονησία, ακόμα κι εδώ κοντά μας. Τελευταία ειδοποίηση για τον κυκλώνα – τέρας Μάϊκλ, όπως τον ονόμασαν ο οποίος θα φέρει βιβλική καταστροφή.
Α, ναι να μην ξεχάσουμε και τον τρομερό Ζορμπά, εδώ στην περιοχή μας, με τα ξεριζωμένα δέντρα, τις πλημμύρες σε σπίτια και κατεστραμμένα αυτοκίνητα με ανθρώπινες απώλειες.
Όσο για το Μάτι είναι άνευ περιγραφής.
Ένα άλλο εδάφιο που μου έκανε εντύπωση, φίλε μου, ερευνώντας τις γραφές, είναι αυτό που λέει «και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα» (Λουκάς κα, 25). Περίεργο, σκέφτηκα. Τι τάχα θέλει να πει ο συγγραφέας της περικοπής;
Άρχισα να ρωτώ κάποιους φίλους ερευνητές της Γραφής, προ καιρού, και μου είπαν ενδεχομένως να εννοεί τις ειδήσεις που προέρχονται μέσω της θαλάσσης.
Για να είναι ειλικρινής, δεν με έπεισε αυτό το ενδεχόμενο και έμεινα με την απορία, έως ότου άκουσα από μια τηλεοπτική εκπομπή για το περιβάλλον, πως περιβαλλοντολόγοι καθηγητές ανέφεραν ότι από τα βάθη των ωκεανών ακούγεται ένας ήχος τον οποίον δεν μπορούσαν να εξηγήσουν.
Έμειναν λοιπόν εκεί στις άκρες των ωκεανών, για να μπορέσουν να μελετήσουν το φαινόμενο και κατέληξαν πως είναι τα βαρυτικά κύματα που προκαλούν αυτόν τον ήχο.
Έτσι λοιπόν, υπάρχει μια κάποια εξήγηση. Μια άλλη δυσάρεστη κατάσταση που βιώνουμε σήμερα είναι οι διαρκείς διεκδικήσεις των γειτόνων μας, που ζητούν τα «σύνορα της καρδιάς τους», μέρος της πατρίδας μας που απελευθερώθηκε από τον ζυγό τους, πληρώνοντάς τον με πολύ αίμα.
Και τώρα μας απειλούν πως θα μας ρίξουν στη θάλασσα, όπως έκαναν πάλαι ποτέ με τους άοπλους, ανυπεράσπιστους και προδομένους παππούδες μας. Και το λένε με καμάρι, εντάσσοντας την θλιβερή ύπαρξή τους στο …ζωϊκό βασίλειο. Τι άλλο μπορεί να πει κανείς; Να τους πούμε τώρα το «μολών λαβέ»;
Από την άλλη έχουμε και τους βόρειους γείτονές, που και αυτοί καραδοκούν ως λύκοι άρπαγες, να επεκτείνουν τα εδάφη τους.
Και πάλι ο Ματθαίος εξηγεί τα πάντα, «θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων.
Προσέχετε, μη ταραχθήτε. Επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γείνωσιν αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν. Και θέλουσι γίνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους.
Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων» (Ματθαίος κδ, 6-8) Και δεν είναι μόνον οι απειλές των γειτόνων, είναι και ο πόλεμος στη Συρία που χρόνια τώρα καλά κρατεί, με αμέτρητους πρόσφυγες, με «εγκυμονούσες και θηλάζουσες» μέσα στα φουσκωτά που τους μεταφέρουν ή που ζουν μέσα σε σκηνές στα λασπόνερα της Μόριας…
Και στην Ευρώπη τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Η Ευρώπη της αλληλεγγύης δεν θυμίζει κάτι τέτοιο, αλλά το κάθε έθνος και ο κάθε λαός, υπερασπίζεται το δικό του συμφέρον.
Ο ένας σύμμαχος απεκδύεται των ευθυνών του απέναντι στους πρόσφυγες των πολέμων που δημιούργησαν οι μεγάλες δυνάμεις και προσπαθεί να ρίξει το βάρος στον επόμενο «καλοπροαίρετο».
Οι λέξεις αλληλεγγύη, σύμμαχος και εταίρος είναι πλέον ψευδεπίγραφες.
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω… Τα τελευταία νέα από το Μπαλί είναι ότι ο επενδυτικός οίκος Rothschild, που λειτουργεί ως σύμβουλος της κυβέρνησής μας, έχει οργανώσει το ταξίδι, με σκοπό να ξεκινήσουν συναντήσεις και επενδυτικές συνεργασίες με διαχειριστές κεφαλαίων και τραπεζίτες για τη διεύρυνση της επενδυτικής βάσης. Μας αγαπάει πολύ αυτός ο οίκος. Αυτός που ομολογεί πως έχει στα χέρια του 500 τρις, δηλαδή όσα έχει όλος ο υπόλοιπος κόσμος, που αν τα διέθετε στην ανθρωπότητα δεν θα πεινούσε και δεν θα πέθαινε από την πείνα κανένα παιδάκι…
Ο νοών νοήτω. Από την άλλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρατηρούνται αποσχιστικές τάσεις.
Ο Μάριο Σαλβίνι της Ιταλίας, αντιδρά και δεν θέλει να συμμορφωθεί όπως έπραξε η υποτακτική πατρίδα μας.
Αυτός δεν θέλει να περικόψει καμιά σύνταξη των πολιτών που την κέρδισαν με τον ιδρώτα τους.
Το τραβάει μάλιστα στα άκρα και φαίνεται ότι συναλλάσσεται με την Λεπέν. Ακόμα και παγκοσμίως τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Τίποτε δεν είναι σταθερό. Συμμαχίες, εχθροπραξίες, σκάνδαλα, απειλές, ειρηνευτικά συμβούλια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Και όπως λέει ο Παύλος στην Α΄Θεσσαλονικείς ε’ 3: «Εκεί που λένε ειρήνη και ασφάλεια τότε επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος».
Και ο Λουκάς κα΄28 μας πληροφορεί: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας. Διότι πλησιάζει η απολύτρωσις».
Έλα λοιπόν, φίλε συνοδοιπόρε, ας γονατίσουμε μαζί και ας προσευχηθούμε στον Κύριο να δώσει τέλος σ’ αυτήν την πρόσκαιρη, αμαρτωλή ζωή και ν’ αρχίσει η αιώνια.
Έλα να του πούμε ταπεινά, έρχου Κύριε Ιησού.
Τάχυνον την έλευσή σου. Μη βραδύνεις.
Το πιστό υπόλοιπο σε περιμένει, Κύριε.
Κατερίνη 18/10/2018
Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος – Λογοτέχνης
