Πολυαγαπημένε μας κουμπάρε και εκλεκτέ εν Χριστώ αδελφέ Στέλιο.
Η είδηση της απρόσμενης εκδημίας σου ήχησε ως κεραυνός εν αιθρία και μας πλημμύρισε από αισθήματα απέραντης θλίψης και έντονου ψυχικού άλγους.
Δεν μπορώ ακόμη να συνειδητοποιήσω τον ξαφνικό αποχαιρετισμό σου ύστερα από την μακρά τηλεφωνική συζήτηση που είχαμε το βράδυ της προηγούμενης μέρας του αδόκητου θανάτου σου, κάνοντας σχέδια για θερινές διακοπές και προσκύνημα στο Άγιον Όρος, όπως εδώ και χρόνια το είχαμε καθιερώσει. Όμως άλλα τα σχέδια των ανθρώπων και άλλες οι βουλές του Υψίστου!
Η εκ των Άνω επιλογή σου να μεταστείς απροειδοποίητα στον αγγελικό χώρο των αγίων και δικαίων σε μια ώριμη και αποδοτική περίοδο του βίου σου δεν αντέχει στην πεπερασμένη ανθρώπινη λογική κριτική μας. Αυτά ανάγονται στην σφαίρα της πίστεως και της μεταφυσικής χριστιανικής κοσμοθεωρίας του καθενός.
Η γνωριμία μας ήταν εντελώς συμπτωματική το έτος 1973 στο τότε κτήριο του Αρείου Πάγου. Μέσα σε λίγες μέρες συντροφιάς συνδεθήκαμε τόσο στενά ψυχοπνευματικά, που αποφασίσαμε να συνδεθούμε και με πνευματική συγγένεια. Γίναμε κουμπάροι με την βάπτιση εκ μέρους σου της μικρής κόρης μου Μαρίας. Έκτοτε ακολούθησε μια μακρά περίοδος συχνών ανταλλαγών οικογενειακών συναντήσεων, αξέχαστων εκδρομών, ετήσιων προσκυνημάτων και διαμονών μας στο Άγιον Όρος και συμμετοχή μας σε ψυχαγωγικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Αξέχαστη θα μείνει η πρόσφατη παρουσία σου και η καθηλωτική εισήγηση σου στην εκδήλωση παρουσίασης του τελευταίου βιβλίου μου στο Πνευματικό Κέντρο Κατερίνης.
Ο Στέλιος αφήνει το αποτύπωμα του συνειδητού βιωματικού λειτουργού της Θέμιδος με την βαθιά επιστημονική του κατάρτιση, τις εμπεριστατωμένες γνωματεύσεις του, τα δημοσιευμένα στα επίσημα νομικά έντυπα άρθρα του και τη γόνιμη διακονία του ως Καθηγητού της Σχολής Δικαστών Θεσσαλονίκης. Τιμήθηκε με διακρίσεις για την άριστη διεκπεραίωση σοβαρών υποθέσεων και ειδικών Υπηρεσιών που του ανατέθηκαν. Στον οικογενειακό και κοινωνικό βίο του υπήρξε λιτός, σεμνός, αξιοπρεπής, αθόρυβος, διακρινόμενος για το ήθος και τις χριστιανικές του αρχές. Πάντα δίπλα του η αγαπημένη σύζυγός του Παναγιώτα Βούγκα και τα εξαίρετα παιδιά του, ο Κωνσταντίνος, Δικηγόρος και ο Άγγελος, Ψυχίατρος.
Ο Στέλιος διήνυσε μια επίγεια ζωή ακατάβλητου έντιμου αγώνα, μέσα από τις συμπληγάδες των ταραχών του εμφυλίου πολέμου, της πτώχειας και στερήσεων, που με όπλο την πίστη και την μαχητικότητα του κατόρθωσε να μείνει αλώβητος και να αναδειχθεί νικητής, κατακτώντας επαξίως το ύπατο αξίωμα του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Θα ταίριαζαν στην περίπτωση του τα λόγια του Αποστόλου Παύλου «τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα , την πίστιν τετήρηκα. Λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος..»[Β΄Τιμ.4,7] Και πιστεύομε ότι με την μετάταξη του στον χώρο της θριαμβεύουσας Εκκλησίας επάξια θα στεφανωθεί και θα ανταμειφθεί για τους αγώνες του με την κατάταξη του στις σκηνές των δικαίων και αγίων. Καλό σου ταξίδι αγαπητέ Στέλιο στο κόσμο της αιωνιότητας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΗΝΑΣ
