Οι εκπρόσωποι της Ένωσης, εκθέσαμε τα προβλήματα σχολικών μονάδων που ανακύπτουν κάθε χρόνο (ανεξαρτήτως διακυμάνσεων) και προσκρούουν στην εύρυθμη λειτουργία τους.
Ειδικότερα για τα σχολεία του Δήμου Κατερίνης, κι ενώ έχουν περάσει δύο μήνες από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, εντοπίζουμε περιπτώσεις όπως:
- μαθητών της Δ/θμιας Εκπ/σης, των οποίων δεν έχει δρομολογηθεί η μεταφορά τους, με αποτέλεσμα να επιφορτίζονται οι γονείς τη σχετική έγνοια και δαπάνη και τα παιδιά να χάνουν ώρες από τη μαθητεία τους. Η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση, με την οποία οι αρμόδιες Περιφερειακές Ενότητες, δύνανται να αναθέτουν τα δρομολόγια με τη διαδικασία της “διαπραγμάτευσης”, δεν φαίνεται να διευκολύνει την έγκαιρη έναρξή τους, ενώ μαρτυρεί τον ασύμφορο χαρακτήρα της μεταφοράς μαθητών για τους επαγγελματίες οδηγούς. Ως εκ τούτου, αποδεικνύεται ασύμφορη και για την Πολιτεία, τόσο οικονομικά όσο και εκ του αποτελέσματος, η επιλογή της, να επιδιώκει τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων με απρόθυμους ιδιώτες. Αντί, λοιπόν, να σπαταλούνται εκατομμύρια ευρώ κάθε σχολική χρονιά για τη μεταφορά μαθητών, δεν θα ήταν προτιμότερη η δημιουργία Δημόσιου Φορέα ανά Περιφέρεια ή και ανά Δήμο;
- σχολικών κτιρίων όπου δεν πληρούνται οι δέουσες συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής διαβίωσης και δεν έχουν ελεγχθεί αντισεισμικά. Μέχρι στιγμής, ευτυχήσαμε να μην έχουμε θύματα (όπως συνέβη σε σχολεία άλλων Δήμων). Ωστόσο, τα προβλήματα είναι επιβεβαιωμένα από αρμόδιους φορείς και κανείς, δεν μπορεί να εναποθέτει την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών στην καλή τους τύχη. Ούτε, μπορεί κανείς να παραβλέπει τις συνθήκες υγρασίας και την ύπαρξη εντόμων και ποντικιών σε σχολικές αίθουσες. Ούτε, βεβαίως, μπορεί κανείς να παραβλέπει το ότι, ακόμα, κάποια παιδιά διάγουν τη μαθητεία τους, σε κοντέινερ (Μουσικό Σχολείο) ή ότι κάποια νήπια, στοιβάζονται σε ασφυκτικά ισόγεια πρώην καταστήματα που δεν πληρούν τις στοιχειώδεις προδιαγραφές.
- κενές θέσεις εκπαιδευτικών στη Β/θμια Εκπ/ση και παράλληλης στήριξης στην α/θμια Εκπ/ση.
- Δημοτικά σχολεία που παραμένουν εκτός του προγράμματος σίτισης, παρά τη φετινή αύξηση των διαθέσιμων σχολικών γευμάτων. Από την άλλη, στα ωφελούμενα σχολεία, λείπουν ο κατάλληλος χώρος για την επίτευξη του στόχου του εν λόγω προγράμματος (κοινωνικοποίηση των παιδιών και καλλιέργεια πνεύματος συνεργασίας και αλληλεγγύης) και τραπεζοκόμοι. Ευχής έργο δε, η επέκταση του προγράμματος σε όλες τις σχολικές μονάδες αλλά και τα νηπιαγωγεία.
Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω πάγια προβλήματα, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι, η συνταγματική υποχρέωση του Κράτους για “ανάπτυξη και προαγωγή” της τέχνης, της επιστήμης, της έρευνας της διδασκαλίας” μπορεί να επιτευχθεί, στο ελληνικό δημόσιο σχολείο; Στηρίζει το Κράτος μας, τη δημόσια δωρεάν παιδεία στη βασική αποστολή της, για “την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες;”. Αν καλούμασταν να αξιολογήσουμε το σύγχρονο εκπαιδευτικό έργο της Πολιτείας, θα το χαρακτηρίζαμε “ελλιπές”.
Υπό αυτές τις ελλιπείς συνθήκες, ο κος Μακρής και η κα Τριανταφυλλίδου, εξαντλούν κάθε περιθώριο ευχέρειας στις αποφάσεις τους, για να διατηρούν ζωντανά και λειτουργικά τα σχολεία μας. Οι εκπαιδευτικοί, υφίστανται τη μετακύλιση της ευθύνης για την κάλυψη των κενών ωρών διδασκαλίας με υποχρεωτικές υπερωρίες. Και αναμένεται από τους συλλόγους γονέων, η επίδοσή τους στην αναζήτηση χορηγών για την κάλυψη των αναγκών σε εξοπλισμό και υλικά.
Χρειάζονται άμεσα δράσεις βελτίωσης, προαπαιτούμενης της συνεργασίας όλων των αρμόδιων υπηρεσιών, φορέων και θεσμοθετημένων οργάνων. Βεβαίως, χρήσιμη κρίνεται και η ενεργός εμπλοκή και των γονέων και κηδεμόνων, ως αναπόσπαστο κομμάτι των επιμέρους διαδικασιών λειτουργίας ενός σχολείου. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η Ένωση Γονέων, δηλώνει παρούσα και πρόθυμη, ως θεσμοθετημένο, από την Πολιτεία, όργανο, για την ανάδειξη των προβλημάτων που της αναφέρονται από συλλόγους γονέων και την ανάπτυξη συνεργειών για την εύρεση – και αν χρειασθεί για τη διεκδίκηση – των ενδεδειγμένων λύσεων. Και βασικό αντικείμενο σθεναρής διεκδίκησης, αποτελεί διαχρονικά, η αύξηση των κονδυλίων για την Παιδεία.
Γιατί η Παιδεία, δεν κοστίζει!
Η Παιδεία, αξίζει άμεσης προτεραιότητας και γενναίας οικονομικής στήριξης.
