Του Δημητρίου Διμηνά – Δικηγόρου
Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζομε για μια ακόμη φορά την εθνική μας παλιγγενεσία μέσα σε μια ατμόσφαιρα ανασφάλειας εσωτερικής αναστάτωσης και αβεβαιότητας, όπου επικρατεί μια τάση αμφισβήτησης και υποβάθμισης των εθνικών επετείων και θρησκευτικών εορτών.
Στο εσωτερικό διαπιστώνεται μια τάση αποδόμησης των συνεκτικών του Έθνους θεσμών , όπως του χωρισμού του Κράτους από την Εκκλησία , την κατάργηση των παρελάσεων και εθνικών επετείων , την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και δημόσια κτίρια, την κατάργηση της προσευχής και Έπαρσης σημαίας στα εκπαιδευτήρια και την απαξίωση της αριστείας και αξιολόγησης σε όλους τους τομείς του κοινωνικού βίου.
Γιορτάζοντας την Εθνική μας επέτειο μέσα σ΄ αυτό το κλίμα της αποσύνθεσης και αβεβαιότητος , καλούμεθα να ανασυντάξουμε τις όποιες δυνάμεις μας έχουν απομείνει και να δώσουμε στον τόπο μας νέες ελπίδες για ένα ισχυρό μετασχηματισμό προς ανασυγκρότηση του φθίνοντος και οδεύοντος προς κατάρρευση Ελληνικού Κράτους.
Γίνεται συνήθως λόγος ότι με την Επανάσταση αποκτήσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία. Ποια όμως ανεξαρτησία; Μήπως θεωρείται ανεξαρτησία η εξάρτηση μας από κάποιες «μεγάλες δυνάμεις» που διαρκεί από την απελευθέρωσή μας μέχρι σήμερα;
νέας Μήπως είναι ανεξαρτησία η υποδούλωσή της Πατρίδας στις ληστρικές οικονομικές δυνάμεις από τις οποίες παίρναμε απερίσκεπτα δανεικά ξεπουλώντας τα ιδανικά και τις ανεκτίμητες αξίες της αξιοπρέπειας ,της αυθεντίας και της αυτοκυριαρχίας μας; Τότε είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια ισχυρή Οθωμανική αυτοκρατορία, ενώ σήμερα είμαστε δέσμιοι σε πανίσχυρα οικονομικά κέντρα, που διασύρουν με αναίδεια τη χώρα μας και προσπαθούν «να κάνουν στάχτη έναν λαό, που είναι αιώνια φλόγα» κατά τον Κ. Βάρναλη. Ας όψονται για την κατάσταση αυτή όσοι νομιμοποίησαν την διαφθορά και εισήγαγαν στον τόπο μας ένα αμοραλισμό ισοπεδωτικό των παραδοσιακών μας ηθών και αξιών. Ευθυνόμαστε όμως και όσοι ανεχτήκαμε και επιτρέψαμε να κυριαρχήσει η φαυλότητα, η ανομία, η αναξιοκρατία και ατιμωρησία των σύγχρονων Ηρόστρατων.
Σήμερα ,που τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στη γειτονιά μας. Σήμερα που ο ιταμός «Σουλτάνος» ονειρεύεται την ανασύσταση της πάλαι ποτέ βαρβαρικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα; που τη χώρα μας κατακλύζουν οι ορδές των αλλοεθνών και αλλόδοξων ξεσπιτωμένων προσφύγων και μεταναστών. Σήμερα που ο κίνδυνος αφελληνισμού και αποχριστιανισμού είναι ‘ante portas’.
Σήμερα καθίσταται επιτακτική η ανάγκη μιας Εθνικής Παλιγγενεσίας, μιας αναγέννησης και αναζωογόνησης του φοβισμένου , προδομένου και απογοητευμένου λαού μας με την αναδημιουργία, τον επαναπροσδιορισμό της εθνικής μας ταυτότητας , την επιστροφή στις αυθεντικές ελληνοχριστιανικές αξίες και παραδόσεις προς ανασύνταξη και αναπτέρωση των υποβοσκουσών δυνάμεών μας απέναντι στους πολυδιάστατους και υποχθόνιους κινδύνους που μας απειλούν. Και όπως γράφει ο Βρετανός ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ « η Ελλάδα για άλλη μια φορά πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον της».
Η Εκκλησία, που πρωτοστάτησε στον απελευθερωτικό αγώνα με τις εκατόμβες των κληρικών που θυσιάστηκαν στο βωμό του καθήκοντος και οι λανθάνουσες υγιείς πνευματικές δυνάμεις του τόπου έχουν τον πρώτο λόγο για μια νέα εθνεγερσία προς ένα ιστορικό μας μετασχηματισμό.
