Λαοφιλής και πανέξυπνος, φαινόταν να διέφερε από τους παραδοσιακούς πολιτικούς της γείτονος και μάλιστα, είχε εμφανισθεί σαν τον λυτρωτή ενός σύγχρονου κράτους, που οδηγούσε τη χώρα του, με ασφαλή βήματα, στον εκσυγχρονισμό και την Ευρώπη.
Του Κων/νου Τζέκη
Αργότερα ήρθαν τα μαντάτα. Οι ενέργειες των δικών του ανθρώπων και για να κυριολεκτούμε, όχι των ιδίων των πολιτικών, αλλά των παιδιών τους, ήρθε να ξεπλύνει τη βαμμένη μάσκα του επιτυχημένου και να βάλει τα πράγματα, ίσως, στη σωστή τους θέση.
Τρεις, γόνοι Υπουργών του, μπήκαν στη φυλακή και ο γιος του ίδιου του Ερντογάν κλήθηκαν να απολογηθούν για κακουργήματα παρακαλώ. Και ο κύριος Πρόεδρος, έκανε, ότι θα έκανε, ο κάθε πατέρας. Είχε προστατέψει το γιο του. Με αντικατάσταση ολόκληρης της ηγεσίας της Αστυνομίας, με αντικατάσταση του Εισαγγελέα, με αντικατάσταση των Υπουργών του.
Ύστερα κάλεσε τους Μουσουλμάνους να έλθουν στη χώρα του, χωρίς χαρτιά για να δουλέψουν σε μια χώρα που αναπτύσσονταν ταχύτατα με ξένα κεφάλαια, έχοντας ανάγκη από φτηνά εργατικά χέρια.
Μετά διαπίστωσε ότι τα ξένα κεφάλαια μειώθηκαν αφού οι επενδυτές φοβήθηκαν την πορεία του προς τον Μουσουλμανισμό και προσπάθησε να ξεφορτωθεί όλους τους κακόμοιρους που είχε καλέσει στέλνοντάς τους προς την Ελλάδα. Διαπίστωσε ότι τα Ελληνικά νησιά χωρίς προστασία και στρατό, θα ήταν εύκολο να μουσουλμανοποιηθούν με την αθρόα είσοδο μεταναστών και άρχισε ο εξάψαλμος περί αφοπλισμού των νησιών!!!
Ουσιαστικά ένας γιαλατζή Αυτοκράτορας σε μια Αυτοκρατορία της κακιάς ώρας.
Εύλογα προβάλει το ερώτημα, για ποια πορεία προς τον εκσυγχρονισμό μπορεί να μιλά η δύση; Για ποιόν πετυχημένο Ερτογάν; Ξέφτισε και τώρα προσπαθεί να περισώσει τα κουρέλια του. ‘Επειδή πλέον η Δύση δεν τον εμπιστεύεται στράφηκε προς την Ανατολή και θέλει να γίνει αρχηγός των Μουσουλμάνων, αγνοώντας το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία με πακτωλούς χρημάτων που φυσικά ονειρεύεται να βάλει στο χέρι.
Όμως γιατί τόσες πολλές κατραπακιές για τον Ερτογάν τώρα τελευταία; Αν σκεφτούμε ότι άρχισε να στρέφει την Τουρκία προς τον μουσουλμανισμό, με τις μαντίλες στα πανεπιστήμια και τα τοιαύτα, ότι μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί, ότι ξεκρέμασε από τους τοίχους τον Κεμάλ για να βάλει τη δική του φωτογραφία, αν σκεφτούμε ότι προσπάθησε να εξεγείρει τον Τούρκο προς τον εθνικισμό, με εκείνες τις κορώνες περί μη αναγνώρισης της Κύπρου, περί γαλάζιας πατρίδας, περί συνόρων της καρδιάς του την ώρα που οι Εβραίοι αποφάσισαν να τελειώνουν με τις Παλαιστινιακές οργανώσεις που τον τους απειλούν, ενώ καίγονται να πουλήσουν το αέριο τους και να ικανοποιήσουν την διψασμένη Δύση από ενέργεια και αν σκεφθούμε ότι έπαψε να αποτελεί η Τουρκία παράδεισο επενδυτικό, αφού όλοι φοβούνται Μουσουλμανοποίηση τύπου Ιράν, τότε θα καταλάβουμε ότι δεν αποτελεί και τόση μεγάλη έκπληξη το ξεδόντιασμα του Ερντογάν .
Απλά χρησιμοποιήθηκε και τώρα πετιέται στον κάδο απορριμμάτων, σαν στημένη λεμονόκουπα. Όπως τόσοι και τόσοι αρχηγοί, που σε μια νύχτα, μεταβλήθηκαν από εθνοσωτήρες, σε αποδιοπομπαίους τράγους.
Αν σε ένα τραπέζι, δεν βρεις αμέσως το κορόιδο της παρέας, τότε αυτό είσαι εσύ, έλεγε ένας γκάγκστερ.
Και μάλλον ο Ερντογάν άρχισε πολύ να το βρει.
