Είχα την ατυχία να χάσω τον άντρα μου, να μείνω χήρα και να με βρουν πολύ σοβαρές αρρώστιες και εγχειρήσεις, που με έκαναν ανάπηρη. Εκτός από αυτό είμαι άπορη και ανασφάλιστη.
Η κρίση και η πανδημία με έφεραν πολλές φορές σε απελπισία.
Ευχαριστώ το θεό που δεν πέθανα με πόνους, που επέζησα και βρέθηκαν άνθρωποι να μού δώσουν ελπίδα.
Τέτοιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Νομού Πιερίας, εκεί στον Καπνικό Σταθμό δίπλα στα δικαστήρια Κατερίνης. Κάθε μήνα από το Κοινωνικό τους Παντοπωλείο μού δίνουν 45 κιλά τρόφιμα και από το Κοινωνικό Φαρμακείο μου δίνουν ινσουλίνη, παυσίπονα και τα αλλά φάρμακα που χρειάζομαι.
Κανονικά πρέπει να ευχαριστήσω τους Κατερινιώτες συμπολίτες, γιατί αυτοί φέρνουν και δίνουν τα τρόφιμα και τα φάρμακα που τους περισσεύουν.
Ευχαριστώ επίσης την κ. Σωτηρία Ουσταμπασίδου από τον Σύλλογο Διαβητικών, που με βοήθησε, εκτός από τα άλλα, να κάνω τα χαρτιά μου να βγάλω μια μικρή σύνταξη.
Και τους γιατρούς του νοσοκομείου, που με εξετάζουν και με βοηθάνε με αγάπη και ανθρωπιά.
Ν.Κ.
