– Ευτυχώς!
– Ευτυχώς;
– Ευτυχώς λέω που δεν κυκλοφορούσα στον Πύργο από τις δυο τα ξημερώματα μέχρι τις πέντε το πρωί!
– Τι είναι ετούτο πάλι; Τι σχέση έχεις εσύ με τον Πύργο και τα βαθιά ξημερώματα;
– Ρε, ξέρεις πόσο επικίνδυνο ήταν να κυκλοφορείς τότε;
– Δεν καταλαβαίνω!
– Ρε, κυκλοφορούσε ένας μέσα στη νύχτα κρατώντας ένα ρόπαλο κι ένα τσεκούρι, ένα πριόνι…
– Σιγά, σιγά, αυτά τα είχε συγχρόνως ή κάθε μέρα είχε κι ένα διαφορετικό, ανάλογα με την διάθεση του… Όλα αυτά που λες από ταινία είναι; Θρίλερ;
– Η φαντασία των ανθρώπων είναι μεγάλη όταν θέλει, γεννάει δράκους όσους θέλει…
– Διάβασα ότι οι αστυνομικές αρχές είχαν εντοπίσει ένα τέτοιο άτομο…
– Στάσου στάσου, είχαν εντοπίσει και τι; Τον άφησαν να φύγει, πρόλαβε και εξαφανίστηκε, και πόσα θύματα του μπορούμε να μετρήσουμε; Είδες πόσοι δράκοι υπάρχουν; Άντε πίστεψε τώρα τι μπορεί να λέει ο καθένας, για αυτό σου λέω, τρέχα- γύρευε.
– Ο άνθρωπος θα είχε απαυδήσει από την σωστή και ενάρετη συμπεριφορά των συμπολιτών του και κάθε μέρα κυκλοφορούσε και με ένα φονικό όπλο.
– Εμ, τότε φυσιολογικό θα ήταν να είχε σταματήσει το μπούλινγκ που έτρωγε ο άνθρωπος. Βλέπεις τον άλλον οπλισμένο με πριόνια και βάλε και θα συνέχιζες να τον …κυνηγάς και να τον κοροϊδεύεις και να γελάς σε βάρος του; Είχε τον πόνο του, είχε και αυτούς που έβρισκαν μια φτηνή διασκέδασή τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Έλεος πια!
– Και το ωραίο είναι ότι τώρα …ξεσηκώθηκε ο κόσμος και ψάχνει, Θύμιος εδώ, Θύμιος εκεί, που είναι ο Θύμιος;
– Σου λέει άμα βρεθεί, – χτύπα ξύλο – κάπου πεθαμένος θα γίνει ο κακός χαμός! Όλοι θα είναι αθώοι και όλοι φταίχτες!
– Η ζωή είναι ωραία ρε, αλλά χωρίς ανθρώπους!
