Αξίζει να πας στην Έδεσσα. Πάρε μαζί σου φωτογραφική μηχανή ή βιντεοκάμερα.
Πινακίδα «Πάρκιγκ καταρρακτών» (στην έξοδο από κεντρικό δρόμο προς τα δεξιά).
Δεξιά από το πάρκινγκ, υπάρχει ωραίο Δημοτικό Καφέ & εστιατόριο, χειμερινό – θερινό).
Όπου βλέπεις κανάλι με ορμητικό νερό, καταλήγει σε καταρράκτη. Κάτω από το Καφέ υπάρχουν δύο τέτοιοι. Τον έναν μπορείς να τον δεις κι από πάνω, στα 20 μ. από το καφέ. Τον άλλον, πρέπει να κατέβεις από δεξιά.
Μπροστά, κάτω και δεξιά από το καφέ, πηγαίνει στον μεγάλο καταρράκτη.
Ανάμεσα από τα νερά που πέφτουν και τον βράχο, υπάρχει μονοπάτι ασφαλές, οδηγεί σε μικρή σπηλιά-εκκλησάκι.
Φεύγοντας από τον καταρράκτη, πινακίδες δείχνουν προς ΒΑΡΟΣΙ, την παλιά πόλη με παλιά εργοστάσια κλπ.
Επίσης προς Ενυδρείο/Ερπετάριο. Είναι ένα πολύ μικρό μουσείο, σε αναπαλαιωμένη μονοκατοικία σε χρώμα κεραμιδί, περισσότερο με ερπετά (φίδια) και χελώνες. Επίσης 2 αλιγάτορες (κροκόδειλους). Είσοδος 2 ευρώ. Ώρες λειτουργίας καλοκαίρι 1/4-31/10 10.00 -18.00 χειμώνα 1/11 – 31/3 11.00 – 16.00.
Επίσης το τμήμα νερόμυλου στον ίδιο χώρο.
Επιστρέφοντας από Βαρόσι, προς πάρκινγκ, ο Δημοτικός Κήπος.
«Μεγάλος Βράχος». Καφετέρια-πιτσαρία με πανοραμική θέα, νόστιμο καφέ. Βρίσκεται δίπλα στην Μητρόπολη (όχι στο ίδιο μέρος με τους καταρράκτες – απέχει περίπου 300-400 μέτρα).
Η πόλη της Έδεσσας.
Μεταξύ Βόρα και Βερμίου, ψηλά σε ένα πέτρινο «μπαλκόνι», βρίσκεται μία από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Μακεδονίας, η Έδεσσα. Απέχει 80 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη και 25 χιλιόμετρα από τα βόρεια σύνορα της επικράτειας. Ππαρουσιάζει μεγάλο ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
Στη θέση της σημερινής πόλης ήταν η ακρόπολη της αρχαίας Έδεσσας όπως φαίνεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα και κυρίως το τείχος που χρονολογείται από την κλασική και ελληνιστική εποχή.
Οι καταρράκτες, όμως, είναι η μεγάλη «ατραξιόν» της πόλης. Από τη δεκαετία του 1950, οπότε άρχισαν να αξιοποιούνται αποτέλεσαν σταθερό πόλο τουριστικής έλξης. Αρκετοί επισκέπτες έχουν ως κίνητρό τους ακόμη και σήμερα να θαυμάσουν τον μεγάλο Καταρράκτη “Κάρανο” με το νερό να πέφτει από ύψος 70 μέτρων και τον διπλό καταρράκτη, όπως επίσης και το σπήλαιο κάτω από τον βράχο.
Οι καταρράκτες της Έδεσσας δεν είχαν πάντα τη σημερινή τους μορφή. Έως τα τέλη του 14ου αι ο κυρίως όγκος νερού συγκρατιόταν σε μία μικρή λεκάνη στα δυτικά της πόλης. Τότε τα νερά, πιθανώς μετά από κάποιο γεωλογικό ή καιρικό φαινόμενο, άλλαξαν κατεύθυνση, διασχίζοντας την πόλη με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια..
Αν βρεθείτε στην Έδεσσα, αξίζει τον κόπο να περιηγηθείτε στο Βαρόσι. Στην ανατολική πλευρά της πόλης, ως την άκρη του βράχου κι ως τους καταρράκτες, έχει διατηρηθεί ανέπαφη η παλιά Μακεδονική αρχιτεκτονική σε έναν γραφικό οικισμό, που ήταν μια από τις τρεις χριστιανικές συνοικίες, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί και αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η περιοχή Βαρόσι, χαρακτηρίστηκε “ως ιστορικός διατηρητέος τόπος” με Προεδρικό διάταγμα. Η περιοχή, έχει αρχίζει να αναζωογονείται χωρίς να χάνει το χρώμα της, και πολλά από τα παλιά κτίρια ξαναλειτουργούν ως κατοικίες, ή ναοί ή αποκτούν νέες χρήσεις όπως ξενώνες, μουσεία.
Το Παρθεναγωγείο κτισμένο το 1877, η βυζαντινή εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου του 14ου αιώνα, το Λαογραφικό Μουσείο, το υπαίθριο Μουσείο Νερού (με μύλους σε λειτουργία) και την περιοχή Ψηλός Βράχος με “απέραντη θέα” και βέβαια ένας αριθμός από μικρά εκκλησάκια τα οποία βρίσκονται μέσα σε αρχοντικά σπίτια του παρελθόντος είναι κάποια απ’ τα αξιοθέατα της παλιάς Έδεσσας. Εδώ, επίσης, λειτουργεί και το μοναδικό υπαίθριο μουσείο νερού με μύλους-εργαστήρια και αναπαλαιωμένα εργοστάσια.
