Η ΕΠΟ πήρε φέτος την απόφαση (σωστά) να θεσπίσει στη Γ’ Εθνική τηνκαι μετά στην ενδεκάδα κάθε ομάδας.
Αυτή η εξέλιξη αφενός αναγκάζει τις ομάδες να κοιτάξουν τα νέα παιδιά και αφετέρου δίνει την ευκαιρία σε αρκετούς νεαρούς ποδοσφαιριστές να «αρπάξουν» την ευκαιρία και να διακριθούν σε μία κατηγορία που λειτουργεί ως προθάλαμος των επαγγελματικών κατηγοριών της χώρας.
Όλο αυτό μπορεί να βγει σε καλό εφόσον αξιοποιηθούν σωστά οι νεαροί ποδοσφαιριστές, αλλά μπορεί να λειτουργήσει και εντελώς λάθος κάτι που παρατηρείται στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο.
Αρχικά να τονίσουμε ότι η Γ’ Εθνική είναι ερασιτεχνική κατηγορία, άρα οι μεταγραφές πάνε μέχρι τον Οκτώβριο, κάτι που επιτρέπει τις μετακινήσεις ποδοσφαιριστών με μεγαλύτερη άνεση.
Βέβαια θα πει εύλογα κάποιος ερασιτεχνική με τόσο μεγάλα κόστη; Στα χαρτιά είναι ερασιτεχνική, στην ουσία και τη λειτουργία επαγγελματική.
Αυτό το οποίο γίνεται τις τελευταίες μέρες και αφορά τις μετακινήσεις ποδοσφαιριστών, από τη μία ομάδα στην άλλη, έχει υπόβαθρο.
Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που ανακοινώθηκαν από μία ομάδα και λίγες μέρες αργότερα ανακοινώθηκαν από άλλη.
Πολλά παιδιά πήγαν σε ομάδες απλά για να πάνε και μετά από λίγο καιρό έφυγαν καθώς αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσαν είτε να ανταποκριθούν, είτε είχαν στο μυαλό τους κάτι εντελώς διαφορετικό.
Η Γ’ Εθνική δεν είναι εύκολη κατηγορία.
Μέσα σε όλα αυτά και οι καλοθελητές που τάζουν στους νεαρούς ποδοσφαιριστές και κυρίως στις οικογένειες τους «λαγούς με πετραχήλια».
«Εκεί θα παίξει το παιδί το έχω κανονίσει» και το παιδί παίζει αλλαγή πέντε λεπτά στα φιλικά ή κάνει γύρους στην προπόνηση. Αυτά δυστυχώς δεν εκλείπουν και κάποιοι βρίσκουν έδαφος πάνω στα όνειρα και τις φιλοδοξίες του εκάστοτε παιδιού.
Ο καλός ποδοσφαιριστής θα παίξει, είτε είναι το 2007 γεννηθείς, είτε μικρότερος, είτε μεγαλύτερος.
Αυτός που δεν μπορεί, όσες ομάδες και να αλλάξει επίσης δεν θα παίξει.
«Καθρέφτης» είναι το γήπεδο, εκεί κρίνονται όλοι.
Κι αυτός που θα αδικηθεί, αν επιμείνει και δουλέψει θα το βρει το δρόμο του…
Του Γιώργου Σωτηρόπουλου
Πηγή: Gazzetta
