Γράφει η Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Τουτέστιν η μεγάλη συμφορά τρελαίνει. Τάδε έφη ο Καισάριος Δαπόντες (1713-1784) Έλληνας ιερομόναχος και λόγιος.
Σοφός και συνετός ο λόγος και απόλυτα κατανοητός την «σήμερον ημέραν». Πώς αλλιώς να το εξηγήσω, φίλε μου, με τα τόσα δεινά και την τόση στενοχώρια που μας φορτώνουν καθημερινά οι εντός και εκτός των τειχών «φίλοι» και «σωτήρες»;
Όλοι αυτοί έχουν ξεπεράσει ακόμη και το όριο που έβαλε ο νεκρός προς τον βαρκάρη του Αχέροντα λέγοντάς του «ούκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». Όλοι αυτοί μας τα πήραν και έφυγαν, και οι μεν και οι…δε, και μας ζητούν και τα ρέστα. Έλεος…από την πολύ στενοχώρια κοντεύουμε να τρελαθούμε.
Και όλοι εμείς τι κάνουμε; Τίποτε. Ξαπλωμένοι στους καναπέδες παριστάνουμε τους «ακούσιους θεατές». Και ο ανόητος ισχυρισμός ότι μας…ψεκάζουν αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς.
Κανονικά θα έπρεπε όλος ο λαός από κάθε γωνιά της Ελλάδας να βρίσκεται στους δρόμους και να μη επιτρέπει σε κανέναν, όπως και αν λέγεται, να παίζει με την τύχη του και τη ζωή του. Να πάρει ο λαός τους «ζουρνάδες» και να κάνει αυτός, τους «φίλους» και «εταίρους» να χορεύουν και να μην αφήσει σε κανένα «ψευτονταή», «οσφυοκάμπτη», εραστή της εξουσίας, να το υπόσχεται ψευδώς. Γιατί αν πράγματι το έκανε και αν είχε το θάρρος να χτυπήσει τη γροθιά του στο τραπέζι, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα,, θα έγραφε ιστορία.
Και τώρα τί, αγαπητοί μου αδελφοί και συνέλληνες, θα αφήσουμε τον όποιο «δοσίλογο», επίδοξο «σωτήρα» να μας περικόψει για 15η φορά μισθούς και συντάξεις, να κοντύνει πάλι το … «αφορολόγητο», να συνεχίσει να μας επιβάλει αβάσταχτους φόρους ιδιοκτησίας και να εκμηδενίζει τη φορολογική μας δυνατότητα.
Φόροι στους πάντες και τα πάντα, ακόμη και στον… αέρα που αναπνέουμε. Και για να μπορέσουμε να πληρώσουμε όλους αυτούς τους παράλογους και άδικους φόρους δεν θα μας μείνει… μπουκιά να φάμε.
Δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι «φίλοι» και «σωτήρες»; Δεν έμαθαν στο σχολείο πρακτική αριθμητική; Δύο και δύο κάνουν τέσσερα, δύο από δύο… ΜΗΔΕΝ. Για τον πολλαπλασιασμό βέβαια ούτε κουβέντα γιατί εκεί χρειάζονται επενδύσεις οι οποίες ποτέ δεν έρχονται.
«Φωνή λαού, οργή Θεού». Ας σηκωθούμε όλοι από τους καναπέδες και ας ξεχυθούμε στους δρόμους φωνάζοντας και διεκδικώντας. Γιατί η ζωή του καθένα μας σε αυτόν τον κόσμο είναι μία και μοναδική. Ας φωνάξουμε στους «αντιπροσώπους» μας ότι τα ελλείμματα, που αυτοί ή οι προηγούμενοι δημιούργησαν, μπορούν να τα πληρώνουν από τις πλουσιοπάροχες «φανερές» αμοιβές τους, από τις «αδιαφανείς» δοσοληψίες τους που ενίοτε αποκαλύπτονται και από τους πλούσιους «συμπατριώτες» μας που ακόμη θησαυρίζουν.
Ας φωνάξουμε για τα σκάνδαλα που όλο διαλευκαίνονται και πάντα παραμένουν ατιμώρητα. Siemens, Novartis και άλλες υπόγειες διαδρομές έρχονται πρόσκαιρα στο φώς της δημοσιότητας και ύστερα τα ίχνη τους χάνονται μέσα στην ομίχλη των δικαστικών και άλλων διοικητικών οδών.
Ας φωνάξουμε για την ορθή διαχείριση των δημόσιων εσόδων, την περικοπή της σπατάλης στις κρατικές δαπάνες, των υψηλόμισθων στελεχών και όχι την περικοπή των αποδοχών των απλών και χρήσιμων εργαζομένων. Περιθώρια υπάρχουν πάντα πολλά. Άκουγα τις προάλλες έναν πρώην υπουργό (πάντα οι πρώην κάνουν τις καλύτερες προτάσεις) ο οποίος πρότεινε την αξιοποίηση δημόσιων κτηρίων για τη στέγαση των υπηρεσιών προκειμένου να αποφευχθούν οι τεράστιες δαπάνες των ενοικίων. «Λογικές» φωνές «εις ώτα μη ακουόντων».
Ας φωνάξουμε για να σταματήσει η χώρα μας να δυσφημείτε διεθνώς ή να αποτελεί αντικείμενο λύπης και συμπόνιας ως εξιλαστήριο θύμα. Ας φωνάξουμε ώστε να σταματήσει η ασυλία και η παραγραφή των αδικημάτων με νόμους που οι ίδιοι οι διαχειριστές της εξουσίας ψηφίζουν.
Και για να αποφύγουμε, φίλε μου, την «παραφροσύνη» της «θλίψεως», παράλληλα με τον έμπρακτο «αγώνα», ας αποταθούμε στον ζώντα και αληθινό Θεό ζητώντας τη συμπαράστασή του. Και μαζί με τον Δαβίδ να πούμε «Ελέησον μας, ω Θεέ, ελέησόν μας. Διότι επί σε πέποιθεν η ψυχή μας, και επί την σκιάν των πτερύγων σου θέλουμε ελπίζει εωσού παρέλθωσιν αι συμφοραί.» Ψαλμός νζ΄1.
Κατερίνη 6/4/2017 Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος – Λογοτέχνης
