Για τον μιλιταριστικό τίτλο σε πείσμα του φιλειρηνικού χαρακτήρα τής στήλης, για να μην ξεχνιόμαστε, ας όψεται ο πρόεδρος των συγκυβερνώντων ΑΝ.ΕΛ. και υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, που περίμενε τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα για να προαναγγείλει, από τηλεοράσεως, τη στράτευση των γυναικών, εθελοντική ή υποχρεωτική, δεν παίρνουμε όρκο, ακούστε και τον φιλελεύθερο μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», να προστάζει:
Για τον μιλιταριστικό τίτλο σε πείσμα του φιλειρηνικού χαρακτήρα τής στήλης, για να μην ξεχνιόμαστε, ας όψεται ο πρόεδρος των συγκυβερνώντων ΑΝ.ΕΛ. και υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, που περίμενε τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα για να προαναγγείλει, από τηλεοράσεως, τη στράτευση των γυναικών, εθελοντική ή υποχρεωτική, δεν παίρνουμε όρκο, ακούστε και τον φιλελεύθερο μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», να προστάζει:
Φανταρίνες, άκυρον… Φανταρίνες, προοοσ’χή!
Κακά τα ψέματα. Εδώ και πολλά χρόνια, οι Ελληνίδες κατέρριψαν τον μύθο της ανδρικής μονοκρατορίας στις ένοπλες δυνάμεις, αφού στελεχώνουν επάξια ουκ ολίγες θέσεις-κλειδιά.
Όμως, τυχόν στράτευσή τους ανάλογη εκείνης των ανδρών σηκώνει πολλή κουβέντα, μέχρι να αποσαφηνιστούν τυχόν προνόμια εκ της θητείας προς μελλοντική επαγγελματική αξιοποίηση ή άλλες λεπτομέρειες, και να λείπουν οι όποιες κατηγόριες περί της καχυποψίας τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, όταν κατά το παρελθόν, οι πολιτικοί μας παραχώρησαν χαριστικά δικαιώματα σε ουκ ολίγες ομάδες πληθυσμού, εκλογικά συμφέροντα κι αναστατώσεις φέροντα, δείτε και τα πρόστιμα που επιβάλλει αράδα το ευρωπαϊκό δικαστήριο στη χώρα μας.
Ναι, για! Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι ο «Μήτσος» δικαιούται να παρεμβαίνει προβοκατόρικα, αναφωνώντας: «Μήπως “αι γυναίκαι” πρόκειται να αναλάβουν την επικίνδυνη αποστολή με την κωδική ονομασία: “Καλλιόπη”; Αν ναι, να παρουσιαστούν ενώπιον του Κουαρτέτου για να αιτηθούν τα δέοντα, ήτοι: γάντια, μάπες, απορρυπαντικά και άλλα είδη υγιεινής. Τι να λέμε τώρα!».
Διότι, κάτι τέτοιες προπαγάνδες τής Συγγρού σε βάρος τής Κουμουνδούρου είναι κομματάκι χοντρές, ώστε να τις καταπιούμε αμάσητες, και για του λόγου το αληθές, ακούστε τη μανδάμ «Μήτσαινα», που έσπευσε να βγει παραπονούμενη εις την αναφορά του λόχου (σ.σ. όχι παίζουμε!), διερωτώμενη ευλόγως: «Πάλι ξηρά διατροφή, κυρ λοχαγέ; Ως πότε “θα κάνουμε το σκ… μας παξιμάδι”, τέλος πάντων;»
Επομένως η «δεύτερη φορά αριστερά» σίτιση, σε συνέχεια του «success story» του Αντώνη και του «λεφτά υπάρχου» του Γιώργου, για να πούμε και των καλών συριζαίων το δίκιο, καθιστά περιττή την ανωτέρω αγγαρεία που πάει να πει ότι ο φιλελεύθερος ψεύδεται ασυστόλως.
Ως εκ τούτου και προκειμένου να μεταμεληθεί, ο αναλυτής επέβαλε ποινή επικαιροποίησης στις απαιτήσεις του ενεστώτα ωδής των Γιώργου Νταλάρα και Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, με την οποία αναστέναξαν οι στρατώνες, προ εικοσαετίας, και πάμε όλοι μαζί.
Διδυμότειχο ρουζ!
Αίσιο δεκάξι ήταν να μ’ αλλάξει,
βγάζω την ερμίνα,
πάω φανταρίνα.
Τούτο το δεκάξι και δεν είν’ αστείο
πέταξα τη γούνα, έγινα θηρίο,
φεύγω για τη Χίο.
Θηλυκός κομάντο, μ’ εύζωνα αέρα,
στον ιδρώτα λούτσα, άφησα τα λούσα,
τρέχω κάθε μέρα.
Ξάγρυπνη τη νύχτα κι ύστερα καψόνια,
πού καιρός για ψώνια,
τέρμα κι η κολόνια
Το δεκάξι λούκι,
άρβυλα φοράω, νούμερα χτυπάω,
δίσεκτο παλούκι.
Σαν παροπλισμένη, η φκιασιδωμένη,
είχα τ’ άλλοθί μου, ω(!), το πατσουλί μου,
για αποστολή μου.
Τραύλισα: διατάξτε, είπα το «παρών»,
η λοχίας κάπου βρήκε το κραγιόν,
«Ξέρεις από Έβρο;» λέει ο κανών.
Το ‘κρυβα στο κράνος ή στον οπλοστάτη,
το κραγιόν που είχα πάντοτε προστάτη,
βλέπω εφιάλτη
Διδυμότειχο ρουζ, Διδυμότειχο ρουζ, Διδυμότειχο ρουζ!
Τέλος της βασικής εκπαίδευσης των δεσποινίδων και κυριών τού στρατεύματος, προσώρας, κι όσο για τη συνέχεια; Θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις και αναλόγως θα επανέλθουμε ή όχι. Αμ πώς!
-Ω-
