Οι κάτοικοι της Αθήνας στην Αρχαιότητα, αποτελούνταν από τους ελεύθερους πολίτες, που είχαν δικαίωμα ψήφου και συμμετείχαν σε όλα τα όργανα του Δημοκρατικού πολιτεύματος, καθώς και από τους Μέτοικους που ήταν ξένοι που κατοικούσαν στην Αττική και δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, καθώς και από δούλους που και αυτοί δεν είχαν δικαίωμα ψήφου.
Οι πολίτες στην Αρχαία Αθήνα, διαιρούνταν σε δέκα φυλές, οι οποίες είχαν λάβει την ονομασία τους από τα ονόματα. Ηρώων της Αττικής και αυτές ήταν οι εξής:
1 Κεκροπίς, από τον Κέκροπα, βασιλιά των Αθηνών.
2 Ερεχθείς, από τον Ερεχθέα, βασιλιά των Αθηνών.
3 Αιγηίς, από τον Αιγαία, βασιλιά των Αθηνών και πατέρα του Θησέα.
4 Πανδιονίς, από τον Πανδίονα, βασιλιά των Μεγαρέων.
5 Ακαμαντίς, από τον Ακάμαντα, ήρωα των Αθηνών.
6 Λεοντίς, από τον Λεώς, ήρωα, των Αθηνών.
7 Αντιοχίς, από τον Αντίοχο, ήρωα των Αθηνών.
8 Οινηίς, από τον Οινέα, βασιλιά της Αιτωλίας.
9 Ιπποθοοντίς, από τον Ιπποθόοντα, εγγονός του Κερκύονα, βασιλιά της Ελευσίνας.
Και 10. Αιάντις από την Αιάντα, βασιλιά της Σαλαμίνας.
Μόνο αυτοί οι πολίτες ήταν ελεύθεροι και είχαν το δικαίωμα της ψήφου και της συμμετοχής στα όργανα και την εκτελεστική εξουσία.
Ειδικότερα, ένα σώμα με κύρος και εξουσίες, ήταν η βουλή των Πεντακοσίων.
Οι πεντακόσιοι αυτοί βουλευτές, εκλέγονταν κάθε χρόνο με κλήρωση, πενήντα από κάθε φυλή και επειδή το Αττικό έτος διαιρείται σε δέκα μέρη, έτσι η κάθε φυλή είχε την προεδρία, για 35 ημέρες και ονομάζονταν πρυτανεύουσα.
Κύριο έργο των Πρυτάνεων ήταν να συγκαλούν την βουλή κάθε ημέρα, οι δε πρυτάνεις διέμεναν σε ένα ευρύχωρο οικοδόμημα που λέγονταν Πρυτανείο όπου και τρέφονταν δωρεάν.
Ο ρόλος της βουλής ήταν κυρίως, να εξετάζει πρώτα τις υποθέσεις, πριν τις εισηγηθεί μετά στην εκκλησία του Δήμου, όπου τον κυρίαρχο λόγο και τελικό λόγο είχε ο λαός, οι πολίτες με δικαίωμα ψήφου και αυτό γινόταν για να μην παρασύρεται ο Λαός από εύγλωττους δημαγωγούς πολιτικούς και να ψηφίζει πολλές φορές υπέρ επικίνδυνων πραγμάτων για τη Δημοκρατία.
Στην εκκλησία του Δήμου που συνέρχονταν στην αγορά, κατά διαταγή του προέδρου των Πρυτάνεων, διαβάζοντας πρώτα τα θέματα που επρόκειτο να συζητηθούν όπως αυτά είχαν ανακοινωθεί και αναρτηθεί, ώστε να τα γνωρίζει πριν από ημέρες, πριν διατυπώσει τι γνώμη του κάθε πολίτη άνω των 30 ετών. Κατόπιν ο Κήρυκας καλούσε στο βήμα, όποιον ήθελε να μιλήσει και να διατυπώσει τη γνώμη του ηλικίας άνω των 50 ετών, με την γνωστή έκφραση που έμεινε στην ιστορία, ως δικαίωμα και κατάκτηση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, πρώτη φορά στην Ελλάδα, πριν 3.000 χρόνια:
“Τις αγορεύουν Βούλεται”
Γιάννης Σιδηρόπουλος
Δικηγόρος Κατερίνης 1-2022
