Σφήνες του Αφεντούλη
Διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών, ένεκα οι από αρχών του προηγούμενου αιώνα σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής σχετικές διαμαρτυρίες, σήμερα, αναγνώστες μου, δόξα και τιμή στις επαναστάτριες, που ελπίζουμε να συγχωρήσουν τη διά πένας εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, απόπειρα να εκθειάσουμε κατωτέρω, όχι τα σε πείσμα «ευωδών» υποσχέσεων των εκάστοτε κυβερνώντων ακανθώδη γυναικεία ζητήματα του παρόντος, όπως η αυξημένη έναντι της επίσης εφιαλτικής αντρικής ανεργία, φέρ’ ειπείν, για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά τους αγώνες και τις αγωνίες της Ελληνίδας Αριστεράς.
Ναι, για(!), θηλυκού γένους γαρ η ελέω λαού πολιτική παράταξη που πολεμάει σθεναρά κόντρα σε Σόιμπλε και ΔουΝουΤου για να βγάλει τον τόπο από την κρίση κι ως εκ τούτου μια κάποια ευγνωμοσύνη εκ μέρους μας την αξίζει, όσο να πείτε.
Έτσι, ακολουθεί επικαιροποιημένη παλαιότερη, από «σφηνών», παράφραση του κοινωνικού μανιφέστου, «Μαίρη Παναγιωταρά», δημιουργία τού προ ημερών εκλιπόντος, Λουκιανού Κηλαηδόνη, υπενθυμίζουμε, καλό παράδεισο «μοναχικέ κάου μπόι»(!), οπότε δώστε βάση στην ανώνυμη συντρόφισσα, άδουσα:
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ: Αλέξη, ξύπνα, έχεις Μαξίμου.
Μόλις χαράξει η αυγή, πουρνό – πουρνό, πριν φέξει, δηλαδή, για τα καλά,
βάζω φωνή: Αλέξη, σήκω, νίψου, γιατί έχεις, σήμερα, πολλά.
Τότε εκείνος τρέχει στο γραφείο, να μάθει τι μας μαγειρεύουν οι Θεσμοί,
οι «κόφτες» ποιες δαπάνες «σημαδεύουν», από τα περικομμένα πόσο εισέτι θα κοπεί,
κι εγώ πηγαίνω στη Βουλή να δω τον Βούτση, για κάτι νομοσχέδια «φωτιά»,
να βάλω πόστα να ψηφίσουν, τα «παιδιά».
Είναι να μην έχω στα υπόψη πως δεν πρέπει να αργήσω και εν τέλει εκτεθώ,
αλίμονο μου αν ξεχάσω: Σόιμπλε τους «μύδρους» θα δεχτώ.
Κι άντε να βρω κοινωνικά κονδύλια, σ’ απάγκιο να βρεθεί η προσφυγιά
ή ν’ αποκαταστήσω αρρώστων την υγειά.
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Ησυχία, βρε θηρία!
Να ‘μαι, λοιπόν, αλαφιασμένη στο Υγείας, μα βρίσκω απασχολημένο τον Ξανθό,
να δασκαλεύει αδικημένους που κάθε τόσο μάς ζητούν διορισμό.
Βοούν, «το δίκιο μας», πονάν τ’ αυτιά μου, κι ενώ συστήνω «υπομονή»,
εκείνοι λένε στον αγύριστο να πάω προτού με στείλουνε αυτοί.
Τους παρατάω – «φεύγω», ουρλιάζω! – πού ‘ναι η Αχτσιόγλου στη σύνταξη να βγω,
πρόωρη θέλω, ναι, πρόωρη θα πάρω κι ας μη συμφέρει το γλίσχρο ποσοστό,
να ‘μαι στην πείνα, εγώ η μανούλα, που ‘χω «γεννήσει» Πρωθυπουργό,
κι άμα τολμάτε βγείτε να πείτε πως διασώσατε το ασφαλιστικό.
«Να κάνω παξιμάδι το σκ… μου», στις λίστες ν’ αναμένω για γιατρό
και ο Πολάκης ν’ «απολυμαίνει» το ΚΕΕΛΠΝΟ.
ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ: Πρωθυπουργού εξάψαλμος.
Μα αίφνης πιάνω φωνή Αλέξη: «Σιωπήστε όλοι, άχνα δεν θέλω και τσιμουδιά,
μιλάει η μάνα κι εσείς τον νου σας τολμάτε να ‘χετε στη “ζαβολιά”,
εκτός αν θέλετε ο Μπαλαούρας να αναλάβει τούτη τη δουλειά,
διαμηνύων “παραιτηθείτε”, κομίζω Τσίπρα παραγγελιά».
«Συγγνώμη, πρόεδρε» του απαντάνε, «η Κουμουνδούρου είναι αφέντρα και κυρά,
υπερψηφίζουμε όσα προστάζεις και σταματά του Φίλη το μπλα-μπλα,
μόνο να βγει ο τόπος απ’ την κρίση κι όλοι μαζί θα μπούμε στην πυρά,
κοίτα εσύ το Χρέος να “κουρέψεις”, της προκοπής μηνιάτικο να έχει η μαμά,
η εργαζομένη γυναίκα που αδικούμε κι εξηγήσεις μάς ζητά,
κυβερνώντες μου για «πείτε αλεύρι». «Σουφραζέτα σας γυρεύει», όβερ!…
-Ω-
