Σφήνες του Αφεντούλη
Αναγνώστες μου, «εν χορωδία», καλό, ε(!), διαμαρτυρόμενοι για τον ανακριβή τίτλο, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, ασφαλώς και γνωρίζει πως δεν είμαστε χωρισμένοι σε καντόνια αλλά έχουμε ενιαίο κράτος.
Στα χαρτιά, ωστόσο, μάρτυς μας και τα όσα, περί αρμοδιοτήτων, ακούγονται, από τηλεοράσεως, οσάκις ενσκήψουν δύσκολες καταστάσεις, όπως η πρόσφατη πολυήμερη χιονοθύελλα, επί παραδείγματι, με τα «σταθμά» της οποίας «ζυγίστηκαν» όλες οι βαθμίδες της διοίκησης, δήμοι, περιφέρειες και κράτος, όσο να πείτε.
Αποτέλεσμα; Κάποιοι κέρδισαν τα στοιχήματα ενώ άλλοι βρέθηκαν «ελλιποβαρείς», κι αντιρρήσεις δεν δεχόμαστε, όταν εκ των υστέρων, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, χαρακτήρισε «ανέκδοτο» τις εξηγήσεις αυτού του ιδίου για τους απροσπέλαστους δρόμους, όπου οι μετακινούμενοι με ταχύτητα χελώνας ή σαλιγκαριού, θα σας γελάσουμε (σ.σ. όχι πεζή. Εποχούμενοι ταξί!), διεμήνυαν τα «συχαρίκια» αρμοδίως, αναφωνούντες:
Άσπρη μέρα, τι χαρά, πάγος μπρος, τι συμφορά(!)…
Ναι, για(!), μισό, ο από ελεύσεως Μνημονίων καταγράφων την επικαιρότητα των χαλεπών ημερών μας, χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», ώστε να ξέρουμε, βάσει στοιχείων, πόσα βάσανα σηκώνει άνθρωπος, για να διεκδικήσουμε κανένα νόμπελ αντοχής ή άλλο συμφέρον βραβείο, μήπως ρεφάρουμε τη ζημιά, δηλαδή(!), να προσκομίσει το «ημερολόγιο συμβάντων», εντός του οποίου η «κατεψυγμένη» συμπρωτεύουσα όλο και θα περιγράφεται λεπτομερώς προς πληρέστερη ενημέρωσή μας, βεβαίως – βεβαίως.
Αμάν! Επειδή ολόκληρο τον απερχόμενο, σήμερα, Γενάρη, «ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα, ήμασταν» που θα ‘λεγε κι ένας Ντίνος Ηλιόπουλος, πριν ανοίξουμε το καλαντάρι, συνιστούμε να λάβετε τα ενδεδειγμένα μέτρα – ελλείψει ικανοποιητικής θέρμανσης, χωθείτε κάτω από κουβέρτες, ανεβείτε σε θερμοφόρες, κάντε κάτι για να μη ξυλιάσετε, τέλος πάντων, τις αναθερμάνσεις των καυσίμων και όχι μόνο μέσα! – καθόσον έπονται:
Παγωμένες αλατιέρες κι επίμαχες «ταμπακιέρες».
Καλά διαβάσατε, αναγνώστες μου. Στην Ελλάδα της κρίσης, σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχτηκαν, για μία εισέτι φορά, και τον Γενάρη τού 2017, ας όψεται η κάθοδος της «Αριάδνης», όπως ξαναγράψαμε από «σφηνών», που πάγωσε τα πάντα, με τον επί της υποδοχής, «Μήτσο», να απαγγέλλει:
Χιόνι έπεσε πολύ,
χιόνισε και στη Βουλή,
άσπρο πέπλο μας σκεπάζει,
μ’ άσπρη μέρα δεν χαράζει,
κι αν το βρίσκετε τρελό,
τους «κανόνες» εννοώ,
του χερ Σόιμπλε, βεβαίως,
μη σβηστεί Ρωμιών το Χρέος,
κι όσο για το «υπό το μηδέν» «κυκλοφοριακό» της συμπρωτεύουσας;
Προ του κινδύνου ο ρυθμός αφήγησης να παρακολουθήσει την ταχύτητα των μετακινουμένων, το τέμπο θα τρέξει η σύζυγος, κυρία «Μήτσαινα», άδουσα ως άλλη Βέμπο:
Τι προετοίμασες αυτή την αλατιέρα,
αφού να αλατίσει δεν μπορεί,
κι αφού παγώνει το χιόνι εκεί πέρα,
τι μου βασίστηκες στην αλατιέρα αυτή;
Την αλατιέρα σου Μπουτάρη δεν εγκρίνω,
αφού χαλάει και στο δρόμο αργοπορώ,
μα πριν παρεκτραπώ το στόμα κλείνω,
ν’ ακούω τον ταξιτζή που τον ταλαιπωρώ:
Δήμαρχε(!), πότε να τη χαρώ την άσπρη μέρα,
αφού στη μετακίνηση θα έχω βραδιαστεί,
μα δεν πειράζει που σου πάγωσε η αλατιέρα,
σβήνω τον πόνο στο δικό σου το κρασί.
«Ανοίξατε “Μπουτάρη” ερυθρό, για να αντιμετωπίσουμε το ψύχος; Έφτασα!» πετάχτηκε, ο «Μήτσος» στο σημείο αυτό, οπότε, προκειμένου να πάει κάτω η γουλιά, διακόπτουμε τη διερεύνηση της «ταμπακιέρας» των αρμοδιοτήτων, που όμως θα συνεχίσουμε, αύριο, με τα εξ Αθηνών χαμπέρια, υγιαίνετε, αναγνώστες μου, υγιαίνετε!
-Ω-
