Συνέντευξη με τους τρεις Ρομά που βρήκαν 17.000 ευρώ και τα παρέδωσαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Πιερίας
Θύελλα αντιδράσεων και σχολίων προκάλεσε η είδηση των Ρομά από την Κατερίνη που βρήκαν 17.000 ευρώ και τις παρέδωσαν στις Αρχές. Κάποιοι μάλιστα μίλησαν και για «κατασκευασμένη είδηση». Δυστυχώς υπάρχουν συμπολίτες μας που αντί να επιβραβεύουν τέτοιες πράξεις, τους «στολίζουν» στην κυριολεξία με μια σειρά από επίθετα θεωρώντας «ανόητο» να δώσουν τα χρήματα, αντί να τα κρατήσουν οι ίδιοι.
Ρεπορτάζ: Χριστίνα Ι. Σιδηροπούλου
Το ιστορικό
Τον προηγούμενο μήνα (Ιούνιος) μία Κυρία μόνη στη ζωή από τα αστικά Κατερίνης αποδήμησε. Ο αδερφός της που φρόντισε την κηδεία της ανάθεσε σε Ρομά να καθαρίσουν το σπίτι που η θανούσα νοίκιαζε. Οι τρεις νεαροί Ρομά όταν πήγαν να καθαρίσουν το σπίτι προς μεγάλη τους έκπληξη στα συρτάρια της κουζίνας και σε μια σακούλα απορριμμάτων βρήκαν το συνολικό ποσό των 17.000 ευρώ. Χωρίς δεύτερη σκέψη, υπακούοντας στις αρχές της χριστιανικής τους πίστης και λειτουργώντας ως έννομοι πολίτες, απευθύνθηκαν στον Ποιμένα της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης αιδ. Ιωάννη Υφαντίδη. Αμέσως, μαζί με δικηγόρο, απευθύνθηκαν τόσο στην Εισαγγελία Κατερίνης όσο και στην Αστυνομική Διεύθυνση Πιερίας όπου και παρέδωσαν το χρηματικό ποσό για να επιστραφεί στους συγγενείς της αποθανούσας.
Μια πράξη με πολλά μηνύματα
Επανέρχομαι λοιπόν με ένα δεύτερο ρεπορτάζ, στο οποίο φιλοξενώ και συνέντευξη των τριών παιδιών που δεν έπεσαν στον πειρασμό να «βουτήξουν» αυτά τα χρήματα, τα οποία και φυσικά είχαν ανάγκη καθώς είναι άνθρωποι του μεροκάματου.
Θα ήθελα, λοιπόν, να ρωτήσω όσους τους θεωρούν «τρελούς» που έδωσαν κάτι που δεν τους ανήκε, πως θα τους φαίνονταν αν αυτά τα χρήματα ήταν δικά τους και κάποιοι τα σφετερίζονταν; Αν έχαναν αυτοί χρήματα, δεν θα ήταν ευγνώμονες αν έπεφταν στα χέρια τέτοιων ακέραιων χαρακτήρων; Και από την άλλη, ας προσπαθήσουμε όλοι μας να βάλουμε τους εαυτούς μας στη θέση αυτών των νεαρών και να δούμε πραγματικά πόσο μεγάλη δοκιμασία πέρασαν, αφενός για να μη βάλουν «χέρι» στα χρήματα, αφετέρου γιατί ήδη αντιμετωπίζουν το ρατσισμό εξαιτίας της καταγωγής τους. Αλλά τελικά ποιος είναι ανώτερος και ποιος κατώτερος, αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.
Συνάντησα μεσοβδόμαδα τα τρία αυτά παιδιά. Τον Βαγγέλη 26 ετών, τον Παναγιώτη 28 ετών και τον Νίκο, μόλις 18 ετών. Περιποιημένοι, γαλήνιοι, απλοί. Μου εξιστόρησαν το περιστατικό, τα ερωτηματικά τους, μίλησαν για την πίστη τους και, αν και νέοι χριστιανοί, ζουν με μεγάλη πίστη.
Αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε αυτά που μου εμπιστεύτηκαν. Είναι μια πραγματική ενθάρρυνση σε μια κοινωνία που παρακμάζει. Και η παρακμή της Ελλάδας ξεκινά από εμάς. Αν ήμασταν το ίδιο ακέραιοι μ’ αυτούς τους τρεις νεαρούς Ρομά, φανταστείτε σε τι κοινωνία θα ζούσαμε. Αντ’ αυτού, ζούμε στην παρανομία, το ψέμα, την κλεψιά… και την κατάντια…! Και μετά, ως άλλοι Φαρισαίοι, έχουμε την υποκρισία να κατηγορούμε και να στοχοποιούμε άλλους… όπως τους Ρομά.
Βαγγέλης, 26 ετών:
«Τα φοβήθηκα αυτά τα χρήματα, ήταν πειρασμός»
– Ποιες οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας όταν βρήκατε τα χρήματα;
– Όταν βρέθηκαν τα χρήματα ξέραμε ότι δεν μας ανήκουν. Φοβήθηκα να μην πέσουμε σε πειρασμό. Τα χρήματα τα κρατήσαμε περίπου 5 ημέρες στο σπίτι γιατί δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Προσευχηθήκαμε. Κάποιοι άνθρωποι που μας βοήθησαν πνευματικά, όπως ένα ζευγάρι, ο Κιμ και η Σούκι από την Κορέα, μας συμβούλεψαν να απευθυνθούμε στον ποιμένα της Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης κ. Υφαντίδη, ο οποίος ήταν μαζί μας σε όλη αυτή τη διαδικασία.
– Είναι από τα περιστατικά όπου υπήρχε πλήρης άγνοια γι αυτά τα χρήματα. Κανείς δεν θα τα αναζητούσε…
– Τα λεφτά δεν ήταν δικά μας. Ότι βρήκαμε σε κείνο το σπίτι έπρεπε να δοθεί σ’ αυτούς που τους ανήκει. Να ζεις ως Ρομ, μέσα στην κρίση, και με τη δουλειά που κάνουμε που πλέον δύσκολα βγαίνει το μεροκάματο, είναι πολύ δύσκολη η απόφαση να επιστρέψεις ένα τέτοιο μεγάλο ποσό. Επειδή όμως γνωρίζουμε το Θεό και τη δύναμή του, τα επιστρέψαμε. Ξέρουμε ότι δεν θα ήθελε να κρατήσουμε κάτι που δεν είναι δικό μας. Στην παλιά ζωή μας, όταν ακόμη δεν γνωρίζαμε το Θεό, δεν θα τα επιστρέφαμε σίγουρα.
– Θα περίμενε κανείς ότι επειδή οι Ρομά είστε τόσο στοχοποιημένοι, θα τα κρατούσατε αυτά τα χρήματα…
– Προσωπικά ήθελα να τα πετάξω αυτά τα χρήματα γιατί ήταν πειρασμός. Φοβήθηκα τα λεφτά, ακόμη και ο Χριστός πουλήθηκε από τον Ιούδα, το μαθητή του, για τα χρήματα. Αυτό είχα στο μυαλό μου, να μην πέσουμε σε πειρασμό με τους φίλους μου που μαζί δουλεύαμε σε κείνο το σπίτι. Δεν ήθελα κάποιος να μπει στον πειρασμό και να πει «Βαγγέλη δεν θέλω να δώσουμε τα χρήματα». Ευχαριστώ όμως που ο Νίκος και ο Παναγιώτης από την πρώτη στιγμή έδειξαν την ίδια στάση. Είμαστε στοχοποιημένοι ως Ρομ. Ακόμη και στην πολυκατοικία που πήγαμε για να αδειάσουμε το διαμέρισμα μετά από εντολή του αδερφού της κυρίας, κάποιοι φώναξαν την αστυνομία νομίζοντας ότι μπήκαμε για να κλέψουμε! Δείξαμε τα χαρτιά μας, εξηγήσαμε την κατάσταση και όλα εντάξει.
– Νιώθεις ηρεμία που παρέδωσες τα χρήματα;
– Αισθάνομαι ελεύθερος, σαν να μου έφυγε ένα βάρος. Είμαι πλέον ήρεμος. Όταν τα λεφτά ήταν σπίτι μου δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ. Όταν τα παραδώσαμε, ελευθερώθηκα, επιτέλους χαμογελούσα και πάλι.
– Η είδηση της πράξης σας προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Διαβάζοντας σχόλια αναγνωστών, κάποιοι σας αναφέρουν ως «τρελούς» ή «ανόητους», για να το πω πολιτισμένα, που δώσατε τα χρήματα. Τι έχεις να απαντήσεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους;
– Είναι ανθρώπινες σκέψεις. Επειδή δεν γνωρίζουν το Θεό γι’ αυτό τα λένε αυτά. Αν δώσουν λίγο χρόνο στο Θεό και τον γνωρίσουν, τότε θα καταλάβουν γιατί παραδώσαμε τα χρήματα. Φαίνεται τρελό γι’ αυτούς. Ναι, είναι δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο, αν όμως γνωρίζεις το Θεό, ξέρεις ότι δεν μπορείς να κρατήσεις κάτι που δεν είναι δικό σου. Το χρήμα δεν είναι το παν. Δεν φέρνει ευτυχία.
– Μπήκε ποτέ στο μυαλό σου η σκέψη ότι αυτά τα χρήματα μπορεί να είναι δώρο από το Θεό;
– Όχι δεν είχα τέτοιες σκέψεις. Είμαι 26 χρονών. Γνώρισα τον Χριστό πριν 3 χρόνια. Γιατί ο Θεός δεν μου τα έδωσε αυτά τα λεφτά πριν; Άρα, μάλλον πρόκειται για δοκιμασία από το θεό.
– Τι είναι ο θεός για σένα;
– Αν δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει τίποτα. Είναι το παν. Δεν έχει νόημα η ζωή μου αν ζω χωρίς Θεό. Αφού είμαι δημιούργημά του, πρέπει να κάνω το θέλημά του.
– Θα ήθελες να απευθύνεις κάποιο μήνυμα στους συμπολίτες μας;
– Θέλω να παροτρύνω όλους ανεξαιρέτως, Ρομά και μη, να γνωρίσουν το Θεό γιατί αυτός είναι η πηγή της ζωής. Επίσης, θέλω να ζητήσω από τους συμπολίτες μας να προσπαθήσουν να γνωρίσουν καλύτερα τους Ρομά. Δεν είναι όλοι ίδιοι ούτε είναι οι μόνοι που κάνουν παρανομίες. Είναι και τόσοι άλλοι… Ο Θεός όμως αλλάζει ζωές.
Παναγιώτης, 28 ετών:
– Παναγιώτη, εσύ μπήκες σε πειρασμό με τα χρήματα;
– Καθόλου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να δοθούν στις αρχές. Τα χρήματα ανήκαν στους κληρονόμους, όχι σε εμάς και έπρεπε να δοθούν εκεί.
– Τι έχεις να πεις σ’ αυτούς που σχολιάζουν ότι θα έπρεπε να πάρετε τα χρήματα;
– Σ’ αυτούς θέλω να πω ότι αν γνώριζαν καλά το Θεό, θα έκαναν και αυτοί το ίδιο. Ό,τι βρίσκουμε στο δρόμο δεν μας ανήκει. Το σωστό είναι να το παραδώσουμε στις αρχές, και σε όποιον ανήκουν να δοθούν εκεί. Αν ο κόσμος δώσει περισσότερο χρόνο στο Θεό θα δουν ότι είναι ζωντανός και δίκαιος. Όλα τα δημιούργησε ο Θεός για τη δόξα του. Είναι το παν στη ζωή».
Νίκος, 18 ετών:
«Ο Ρομ έχει καρδιά μέσα του»
Συγκλονίζει με τις απαντήσεις του και ο μόλις 18 ετών Νίκος, που δηλώνει:
«Διαβάζουμε και ακούμε πολλά σχόλια σχετικά με την πράξη μας αυτή. Μακάρι λένε κάποιοι να βρίσκαμε εμείς αυτά τα χρήματα για να τα κρατούσαμε. Ό,τι λεφτά και να βρεις, ότι και να έχεις, χαρά δεν θα αποκτήσεις ποτέ. Η αγάπη και η χαρά είναι μόνον ο Χριστός. Νομίζω στην ηλικία μου όποιος και να ήταν θα είχε μπει στον πειρασμό. Μπήκα στη σκέψη να τα κρατήσω γιατί είμαι 18 ετών, αλλά ευχαριστώ το Θεό που μου έδωσε δύναμη, θάρρος, και εμπιστοσύνη σ΄Αυτόν. Χωρίς το Θεό ασφαλώς θα λειτουργούσα διαφορετικά, ανθρώπινα. Επέλεξε εμάς για να κάνουμε αυτή την πράξη. Για να αλλάξει, ίσως, ο τρόπος που μας βλέπουν εμάς τους Ρομά, ως διαφορετικούς. Αν καθίσεις όμως και μιλήσεις σ’ έναν τσιγγάνο για το Χριστό θα ακούσει. Πιστέψτε με θα ακούσει. Ο Ρομ έχει καρδιά μέσα του. Οι περισσότεροι βλέπουν τους Ρομά να φωνάζουν στις γειτονιές μ’ ένα μεγάφωνο για να βγάλουν ένα μεροκάματο. Σε αντίθεση εμείς βρήκαμε και παραδώσαμε ένα ποσό. Για εμάς είναι πολλά, για το Θεό είναι λίγα. Εμείς δώσαμε λίγα αλλά ο Θεός θα μας δώσει πολλά στην καρδιά. Αυτό περιμένουμε. Με την αγάπη του μας οδηγεί στο δικό του θέλημα, στο δικό του δρόμο που άνοιξε Αυτός για εμάς»!
Επίλογος
Είναι από τις λίγες συνεντεύξεις που μ’ έχουν αγγίξει και επηρεάσει τόσο πολύ.
Κρατώ μια αλήθεια: αν και ζούμε σε Χριστιανικό κράτος, ήταν Κορεάτες αυτοί που ήρθαν και τους μίλησαν για το Θεό! Ενημερώθηκα ότι τους πήρε πολλά χρόνια διακονίας για να πιστέψουν στο Θεό οι πρώτοι Ρομά. Σήμερα πηγαίνουν σχολείο και εκκλησία. Τους ανθρώπους αυτούς συμπαραστέκεται το ζεύγος Μπάμπη και Μάγδας Βασίλογλου, από την Κατερίνη.
Τέλος, θα ήθελα να σημειώσω ότι τα παιδιά δεν επιδίωξαν καμία είδους δημοσιότητα. Ήθελαν να μείνει κρυφή αυτή η πράξη, (ότι κάνει η δεξιά σου να μην το γνωρίζει η αριστερά σου, μου είπαν)! Προσωπικά είχα διαφορετική γνώμη: ήθελα να καταγράψω το συμβάν αλλά και να συνομιλήσω μαζί τους με την ευχή αυτό το ρεπορτάζ να είναι μια θετική επιρροή για όλους, ανεξαιρέτως.
Ναι, είναι φτωχοί και ταπεινοί. Απλοί και τίμιοι. Όμως, πραγματικά πλήρεις και ευτυχισμένοι… γι αυτό και αξιοζήλευτοι!
