Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα από τον Ποιμένα
της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας
Κάθε χρόνο φαίνεται ότι τα Χριστούγεννα γίνονται όλο και πιο εμπορευματοποιημένα. Ακόμη και σε έθνη (όπως το δικό μας) όπου η πλειοψηφία των ανθρώπων ονομάζονται χριστιανοί, η περίοδος αυτή κατήντησε να είναι καιρός για ψώνια παρά για προσκύνηση και λατρεία. Η πίεση να αγοράσουμε δώρα και να σχεδιάσουμε με την παραμικρή λεπτομέρεια τα γλέντια μας το κάνουν ολοένα και πιο δύσκολο να μείνουμε προσηλωμένοι στη σημασία της γιορτής που πολλοί πλέον δεν την κατανοούν.
Μια παραμονή Χριστουγέννων, ένας άνθρωπος καθόταν σιωπηλός μπροστά στο τζάκι του σαλονιού του, σκεπτόμενος τη σημασία των Χριστουγέννων. « Δεν υπάρχει λόγος για τον Θεό να γίνει άνθρωπος», συλλογιζόταν. «Γιατί ένας παντοδύναμος Θεός να θέλει να μοιρασθεί ακόμα και μια από τις πολύτιμες στιγμές του με ανθρώπους σαν εμάς; Αλλά ακόμα κι αν ήθελε, γιατί θα διάλεγε να γεννηθεί σε ένα στάβλο ζώων; Σε καμιά περίπτωση! Όλο το πράγμα είναι άτοπο! Είμαι σίγουρος ότι εάν ο Θεός ήθελε πραγματικά να έρθει στη γη, θα διάλεγε κάποιον άλλο τρόπο.»
Ξαφνικά, ο άνθρωπος αφυπνίστηκε από την ονειροπόλησή του από έναν παράξενο θόρυβο έξω. Πήγε στο παράθυρο και είδε ένα μικρό κοπάδι χήνες να κρώζουν ξέφρενα και να κινούνται άσκοπα στο χιόνι.
Έδειχναν ζαλισμένες και σαστισμένες. Προφανώς είχαν εγκαταλείψει από εξάντληση το σχηματισμό πτήσης ενός μεγαλύτερου σμήνους στο ταξίδι τους από τα ψυχρά βόρεια μέρη προς κάποια θερμότερα κλίματα νοτιότερα. Ενεργώντας από λύπηση, ο άνθρωπος προσπάθησε με φωνές και χειρονομίες να ωθήσει τις καημένες τις χήνες στο ζεστό του γκαράζ, αλλά όσο περισσότερο φώναζε τόσο περισσότερο αυτές πανικοβάλλονταν.
«Εάν μόνο καταλάβαιναν ότι προσπαθώ να κάνω το καλύτερο γι’ αυτές», σκέφτηκε. «Πώς μπορώ να τις κάνω να καταλάβουν το ενδιαφέρον μου για το καλό τους; ΄΄ Τότε, αυτή η σκέψη πέρασε από το μυαλό του : « Εάν για μια μόνο στιγμή, μπορούσα να γίνω κι εγώ χήνα, μια συνηθισμένη χήνα, και επικοινωνούσα μαζί τους στη δική τους γλώσσα, θα καταλάβαιναν τι προσπαθώ να κάνω.»
Και ξαφνικά… θυμήθηκε τα Χριστούγεννα και ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό του. Η ιστορία των Χριστουγέννων δε φαινόταν άτοπη άλλο πια. Τότε έφερε στο νου του εκείνο το βρέφος που έμοιαζε τόσο συνηθισμένο, να είναι ξαπλωμένο στη φάτνη, σ’ εκείνο το στάβλο στη Βηθλεέμ, και πήρε την απάντηση στο Χριστουγεννιάτικο δίλημμα του: ο Θεός είχε γίνει ένας από μας (και ένα με μας) για να μας δείξει την αγάπη Του.
Μια αγάπη που οδήγησε το Χριστό στο Γολγοθά, όπου ο Υιός του Θεού έδωσε τον εαυτό του στη θέση μας επάνω στο σταυρό, ώστε εμείς σήμερα (παρά την εμπορευματοποίηση που απειλεί να προκαλέσει σύγχυση στο μήνυμα της γέννησης του Χριστού) πιστεύοντας στον αναστημένο και ζωντανό Κύριο να λάβουμε το δώρο της αιώνιας ζωής και να γιορτάσουμε αληθινά Χριστούγεννα έχοντας κατανοήσει (έστω και λίγο) τη σημασία της ενανθρώπησης του Χριστού.
Καλά Χριστούγεννα και Ευλογημένος ο Καινούργιος Χρόνος
Αιδ. Ιωάννης Υφαντίδης
