Πήραμε από τον κύριο Ιωάννη Δημ. Τερζούδη κάτοικο Πλαταμώνα μια επιστολή, στην οποία αναφέρεται στα διαχρονικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Πλαταμώνας αν και περιορίζεται κυρίως στη μορφή των ακτών και την προσβασιμότητά τους.
Το θέμα είναι γνωστό και όχι τωρινό. Θα έπρεπε να λυθεί στην προηγούμενη 20ετία, τότε που το ποτάμι κατέβαζε κούτσουρα που λέει ο λαός.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ένα θέμα που αφορά όλες τις ακτές της Πιερίας που μένουν σε κάποια σημεία όπως ήταν τη 10ετία του 1970.
Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορες εξαγγελίες για μετατροπή του λιμένα του Πλαταμώνα σε πορθμείο διασύνδεσης με τα νησιά των Σποράδων, και άλλα πολλά τα οποία έμειναν ως σχέδια επί χάρτου.
Δεν γνωρίζουμε την ευαισθησία των αρχόντων στις επισημάνεις των πολιτών αυτού του ευνοημένου τόπου, αλλά εκ του αποτελέσματος φαίνεται ανεπαρκής.
Αλλά να είναι σίγουροι ότι η πορεία μας στη διοίκηση κρύβεται στις λεπτομέρειες . Και οι άρχοντες αυτού του τόπου πρέπει να περπατήσουν την ακτή που τους ανήκει απ’ άκρη σ’ άκρη και να δώσουν λύσεις έστω και προσωρινές, αν δεν μπορούν να σχεδιάσουν μακροπρόθεσμα.
Η επιστολή
Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες.
Διαμένω στον Πλαταμώνα προσπαθώντας να κάνω διακοπές. Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου μέχρι σήμερα ο Πλαταμώνας και όχι μόνο υπήρξε το θέρετρο των Λαρισαίων. Πάρα πολλοί αγόρασαν οικόπεδα, πήραν διαμερίσματα, επένδυσαν ένα μέρος των οικονομιών τους. Κάποιοι διαμένουν για μήνες και άλλοι περισσότερο προσφέροντας στις ντόπιες επιχειρήσεις και στους επιχειρηματίες ντόπιους και μη (εστιατόρια, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί κα) τις οικονομίες τους. Προσφέρουν πλούτο, ναι οικονομική ευμάρεια στην περιοχή.
Παρατηρώ και παρακολουθώ όμως επί χρόνια τώρα, το παραλιακό κομμάτι από την Εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα μέχρι και το Καλαμάκι να βρίσκεται σε μία ανεκδιήγητη κατάσταση, υποβαθμισμένο, παρατημένο και ξεχασμένο από την Τοπική αυτοδιοίκηση. Βλέπουμε θάλασσα και δε μπορούμε να την πλησιάσουμε, να τη ζήσουμε, να τη χαρούμε επιτέλους. Η ακτογραμμή αυτή είναι γεμάτη με επικίνδυνες πέτρες, ογκόλιθους που την καθιστούν δυστυχώς μη προσβάσιμη. Όποιος τολμήσει να μπει μέσα αψηφώντας τον κίνδυνο θα βγει έξω με τραυματισμούς απλούς μέχρι και επικίνδυνους, με όλα τα επακόλουθά τους. Προσπαθούν οι άμοιροι πολίτες με σακιά άμμου να βελτιώσουν λίγο την κατάσταση δημιουργώντας διαδρόμους.
Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα. Υπάρχει τρόπος να βγουν οι πέτρες- ογκόλιθοι, δημιουργήστε ένα λιμενοβραχίονα ακόμη εάν θέλετε. Τον τρόπο τον γνωρίζετε καλά.
Γιατί καθυστερείτε και αδιαφορείτε Κύριοι της Δημοτικής Αρχής; Κύριε Δήμαρχε, όποιος και αν είστε και σε όποιο χώρο και αν ανήκετε, γιατί εγκαταλείπετε αυτή την περιοχή; Τουρισμός ντόπιος και ξένος υπάρχει άφθονος. Αλλά μέχρι πότε θα υπάρχει ακολουθώντας αυτή την τακτική; Σας πληροφορώ πως αρκετοί ντόπιοι εγκαταλείπουν την περιοχή, το ίδιο θα κάνουν και οι ξένοι τουρίστες ευκολότερα. Ασφαλώς θάλασσα θα βρούνε και αλλού. Οι ξένοι τουρίστες βλέπουν το χάλι μας και μας λοιδορούν για το κατάντημά μας.
Επιφυλάσσομαι χωρίς να θέλω να υπεισέρθω σε λεπτομέρειες για να μη γίνω πολύ ενοχλητικός. Ο τουρισμός Κύριε Δήμαρχε και η τουριστική βιομηχανία είναι ο βραχίονας της οικονομίας μας, ο λευκός χρυσός μας. Δυσκολεύομαι και δεν επιθυμώ να αναφερθώ στον κραυγαλέο και ανεπιθύμητο γείτονά μας και Σουλτάνο της Ανατολής, τον Ερντογάν. Ο άνθρωπος κουβαλάει άμμο από τη Σαχάρα και κτίζει- διαμορφώνει παραλίες στην Τουρκία για να προσελκύσει και να αυξήσει τον τουρισμό του. Δεν επιθυμώ να χρησιμοποιηθεί σαν παράδειγμα, απλή αναφορά κάνω. Αυτός είναι αυτός που είναι, εμείς τι κάνουμε; Δηλώνουμε υπερήφανοι για τις δαφνοστεφανωμένες και δαντελωτές ακτές που απλόχερα μας χάρισε ο Θεός, τις ξεχασμένες όμως και παρατημένες. ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ! Καιρός να γίνει κάτι. Τολμήστε το για το καλό του τόπου.
Εν αναμονή απάντησης.
Με τιμή,
Ιωάννης Δημ. Τερζούδης
Πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Λαρισαίων
Ιατρός Ειδ. Παθολόγος
