Γράφει ο Χάρης Σταύρου.
Η πρώτη του Γιάννη και τα πρώτα χρήσιμα συμπεράσματα.
Η Εθνική που συνδύασε θέαμα και ουσία απέναντι στη Λετονία κι ο Σαμοντούροβ που ανεβαίνει.
Καλό το ξεμούδιασμα με το Βέλγιο, χρήσιμη η αναγνωριστική βόλτα στη Λεμεσό εν όψει της πρώτης φάσης του EuroBasket 2025, ακόμη καλύτερη η επίσκεψη στη μπασκετομάνα Θεσσαλονίκη, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς.
Η πραγματική προετοιμασία γι’ αυτό που έρχεται, ξεκίνησε χθες βράδυ για την Εθνική.
Κι αυτή η πρώτη γεύση με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ενεργό, ήταν πολύ γλυκιά.
Ο Greek Freak έπαιξε μετά από 113 ημέρες, μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες δηλαδή και ήταν οδοστρωτήρας.
Και εντάξει, όλα τα περιμένουμε από εκείνον, ακόμη και να γράψει 25 πόντους – 10 ριμπάουντ σε 15 λεπτά, όμως σε αυτή τη φάση της καριέρας του και σε αυτή τη φάση της παρουσίας του στην εθνική ομάδα, ουδείς κοιτάζει τα… αυτονόητα.
Όλοι κοιτάζουν το ντόμινο γύρω του κι αυτό το ντόμινο ήταν φαντασμαγορικό απέναντι στη Λετονία (#5 στα Power Rankings της FIBA).
Ο Σπανούλης άνοιξε το ματς με τους Σλούκα, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου, Μήτογλου, Γιάννη και αυτή είναι θεωρητικά η καλή πεντάδα της ομάδας.
Με τον Αντετοκούνμπο στο παρκέ, ήταν εύκολο να διακρίνεις κάποια πολύ συγκεκριμένα στοιχεία.
Συγκέντρωση, αποφασιστικότητα, ενεργά χέρια στην άμυνα και ομαδικότητα στην επίθεση.
Κι αυτό το τελευταίο, τον αλτρουισμό, τον είδαμε και από παιδιά που έχουν έφεση στην εκτέλεση όπως ο Ντόρσεϊ.
Τρεις ασίστ έδωσε ο ομογενής γκαρντ, που δεν εκβίασε προσπάθειες στο πρώτο μέρος.
Η μπάλα κυκλοφόρησε γρήγορα, όλοι έψαχναν την καλή συνεργασία και την έξτρα πάσα, όλοι εκμεταλλεύθηκαν τις άριστες αποστάσεις χάρη στην παρουσία του Γιάννη.
Όλοι έτρεξαν σωστά στον αιφνιδιασμό για να δημιουργήσουν χώρους στον μέγκασταρ του NBA.
Όλοι άνοιγαν στις γωνίες και στα φτερά, χαμήλωναν και ήταν έτοιμοι να υποδεχθούν τις πάσες του.
Όλοι ξέρουν ότι ο δεύτερος αμυντικός που θα πάει στον Αντετοκούνμπο, δεν μπορεί να τον δυσκολέψει.
Κι εκεί, ο παίκτης που θα πάρει την πάσα, θα πρέπει να την μετατρέψει σε ασίστ.
Κάποιες ημέρες τα σουτ θα μπουν, κάποιες άλλες η Ελλάδα θα πρέπει να βρει διαφορετικούς τρόπους για να νικήσει.
Προς το παρόν, τα παιδιά με την γαλανόλευκη λένε στους αντιπάλους τους “pick your poison” και επιβεβαιώνουν όσους πιστεύουν ότι είναι ομάδα που μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου.
Κι αν το χθεσινό φιλικό απέναντι στην ομάδα που τερμάτισε πέμπτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2023 χωρίς τον Κρίσταπς Πορζίνγκις -που είναι φέτος ενεργός- άφησε γλυκιά γεύση, δεν παύει να πρόκειται απλώς για ένα παιχνίδι προετοιμασίας.
Η Εθνική το αντιμετώπισε με απόλυτη σοβαρότητα και έχει μπροστά της δύο παρόμοια τεστ με Ιταλία και Γαλλία για να δει αν μπορεί να έχει διάρκεια, να βελτιώσει την επικοινωνία της στην άμυνα και να βελτιώσει τις συνεργασίες της στην επίθεση. Εκεί που χθες ο Κώστας Σλούκας έδωσε ρεσιτάλ με 10 ασίστ και θα μπορούσε να έχει και 12 και 13 και 14.
Προς το παρόν, ο Σπανούλης έχει μια δεκάδα παικτών (Σλούκας, Ντόρσεϊ, Λαρεντζάκης, Καλαϊτζάκης, Παπανικολάου, Θανάσης, Μήτογλου, Σαμοντούροβ, Γιάννης, Κώστας Αντετοκούνμπο) και περιμένει και τον Τολιόπουλο ώστε η Εθνική να αποκτήσει ακόμη περισσότερο βάθος.
Περιμέναμε τον Αντετοκούνμπο για να βγάλουμε τα πρώτα αξιόλογα συμπεράσματα.
Και τα βγάλαμε. Κι αν κάθε παίκτης καταλάβει τον ρόλο του και πεισθεί ότι όλοι μαζί μπορούν να δημιουργήσουν ένα ισχυρό σύνολο, τότε η Εθνική θα γίνει ακόμη πιο επικίνδυνη.
Με τον Σλούκα αντί του Γουόκαπ (και με τον Καλαϊτζάκη να παίζει πλέον τον αμυντικό ρόλο του Τεξανού), με τον Ντόρσεϊ αντί του Καλάθη και με τους Μήτογλου – Σαμοντούροβ – Κώστα Αντετοκούνμπο αντί του Παπαγιάννη, η πρώτη ύλη είναι εκεί και οι πολλές στενοχώριες που έχουν συσσωρευθεί από τα προηγούμενα χρόνια, μπορούν να μετατραπούν σε κίνητρο για κάτι μεγάλο.
Το ματς με τη Λετονία ξεχάστηκε ήδη.
Όπως και η παρουσία του Κρίσταπς Πορζίνγκις, τον οποίο η Εθνική κατασπάραξε με ορμή και με αποφασιστικότητα χθες βράδυ στο ΟΑΚΑ.
Η Ιταλία δεν είναι μεγαθήριο (#6 στα Power Rankings της FIBA), αλλά έχει σκληρά παιδιά, τους Σπανιόλο – Πρόσιντα και τον Φοντέκιο.
Και έχει και 4-0 στα φιλικά απέναντι σε Ισλανδία, Σενεγάλη, Λετονία κι Αργεντινή.
Υ.Γ.:
Ο Αλέξανδρος Σαμοντούροβ ανεβαίνει, ανεβαίνει, ανεβαίνει.
Έχει αρπάξει τις ευκαιρίες του και οδεύει ολοταχώς προς την τελική δωδεκάδα γιατί σε αντίθεση με τον Βαγγέλη Ζούγρη, μπορεί να παίξει σε δύο θέσεις, μπορεί να ανοίξει το γήπεδο και να σκοράρει και από την περιφέρεια.
Ο “Σάμο” των 210 εκατοστών, είναι ακόμη 20 ετών.
Όπως είπε και ο Βασίλης Σπανούλης μετά από το τέλος της αναμέτρησης, πρέπει να βγουν νέα παιδιά.
Υπάρχουν αξιόλογα ταλέντα -και ο Σαμοντούροβ είναι ένα από τα κορυφαία-, όμως αυτά τα παιδιά είναι τα πρώτα που πρέπει να πιστέψουν στους εαυτούς τους.
Να μασήσουν σίδερα και να διεκδικήσουν πράγματα.
Δεν θα τους χαριστεί το παραμικρό.
