Η ευφυής έννοια του θανάτου
Γνωρίζετε κάποιον που να μην φοβάται τον θάνατο? Μην το πολυσκέφτεστε, όσοι γεννήθηκαν τρομάζουν στην ιδέα να επιστρέψουν στην προ της γέννησής τους κατάσταση. Αναλογιζόμαστε πως θα περάσουν δισεκατομμύρια χρόνια και εμείς θα είμαστε απόντες από τις εκλογές, τις γιορτές και τις γεωλογικές ανακατατάξεις. Βέβαια, δεν μας ενοχλεί το γεγονός ότι επί τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια από την δημιουργία της γης δεν είχαμε καταλάβει το ελάχιστο από τους δεινόσαυρους, το ηφαίστειο της Σαντορίνης και τις τέσσερις εκλογικές επιτυχίες του Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Δεν μας ένοιαξε καθόλου κι ούτε τρομάξαμε από τον βομβαρδισμό της Δρέσδης από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου του 1945. Σκοτώθηκαν 135.000 άνθρωποι αλλά εμείς αυτά τα μάθαμε κατόπιν εορτής του Αγίου Νικολάου. Ο άνθρωπος τρομάζει με αυτά που δεν θα δεί και όχι με αυτά που δεν είδε. Ο Βίκτωρ Ουγκώ παρατηρεί πως δεν είναι τόσο κακό να πεθάνεις όσο φοβερό είναι να μην ζείς.
Ο φόβος όπως και η αγάπη είναι εμπορεύσιμα είδη με μεγάλη προστιθεμένη αξία. Αν τα αυγά και τα φορέματα δίνουν κέρδος 40%, ο θάνατος, η ελπίδα και η αγάπη δημιουργούν προστιθέμενο κέρδος ασύλληπτου αριθμού που καμία αγορανομία του κόσμου δεν μπορεί να καταδιώξει. Ακόμη και τα όπλα σε καιρό πολέμου πωλούνται σε τιμές χαμηλότερες από την απειλή του θανάτου και την ανακούφιση από την ενθάρρυνση της ελπίδας.
Οι πάντες γνωρίζουμε ότι ο θάνατος είναι η σιγουρότερη και αναμφισβήτητη εξέλιξη της ζωής, αλλά κανείς δεν αποδέχεται αυτή την σιγουριά για τον εαυτό του. Φαντασθείτε όμως την περίπτωση όπου θα υπήρχε μόνον η γέννηση και ο θάνατος δεν θα ήταν το φυσικό φαινόμενο του τέλους της ζωής. Θα μπορούσαμε να ζούμε δέκα εκατομμύρια χρόνια. Ωραία, στο δημοτικό θα φοιτούσαμε για τα πρώτα τετρακόσια χρόνια. Γυμνάσιο, λύκειο και πανεπιστήμιο φοίτηση οχτακόσια πενήντα χρόνια. Μεταπτυχιακό άλλα χίλια.
Στη σύνταξη θα βγαίναμε για τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια της ζωής μας. Τέλεια, λουτρά στην Υπάτη και το Wiesbaden και όλα μέλι γάλα με λίγο παξιμάδι για το βράδυ. Το βαρύ στομάχι μπορεί να σας στερούσε ίσως και ένα εκατομμύριο χρόνια από την ζωής σας. Πως σας φαίνονται οι απόψεις μου για την αιωνιότητα και την αθανασία του ανθρώπου, Τρομάξατε; Όχι, δεν πρέπει, ο κύριος Μπίλ Γκέιτς το βλέπει απολύτως φυσιολογικό διότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να επενδύσει στην ισοτιμία Γιέν-Ευρώ με ορίζοντα εφτακοσίων ογδόντα χιλιάδων ετών. Απλά λογιστικά στην τριγωνομετρία της αθλιότητας του ανθρώπινου μυαλού. Το υπερβολικό στην υπηρεσία της πλειστοφαγίας άνευ ελαχίστης λογικής ακόμη και ενός πετεινού. Αν νομίζετε ότι η πλεονεξία ανεβάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια περισσότερο από αυτής του κόνικλος, πλανάσθε πλάνην οικτράν και άκρως γελοιοποιήσιμη. Η ζωή δημιουργεί από την ύπαρξή της και μόνον εικόνες όρασης και αίσθησης ευτυχίας ,ικανές να σμικρύνουν την βαρβαρότητα του θανάτου. Η έλλειψη της πληρότητας μας, οδηγεί την αύξηση της πείνας μας για χρόνο, για περισσότερο χρόνο. Γινόμαστε χρονικά παχύσαρκοι, και ηθικά σκελετωμένοι. Το πεπερασμένο του χρόνου είναι αμείλικτο αλλά και κεφάλαιο για τους έξυπνους και αδίστακτους για προσπορισμό κερδών και τελικά γέλωτος για τους ίδιους τους επενδυτές του φόβου και της ελπίδας. Ο άνθρωπος έχει την εκμετάλλευση στο κύτταρο της διαστροφής του και δεν διστάζει να πουλήσει τα σαπάκια της ηθικής για πολύτιμα πετράδια εξαγοράς ανωφελούς χρόνου. Ο θάνατος είναι η ευφυέστερη επινόηση της φύσης.
Φοίβος Ιωσήφ
