Η γενιά των Millennials (28 – 40) πρέπει να καταλάβει ότι η γενιά Gen Z (18 – 28) δεν διάβασε καλά καλά βιβλία, πήρε κινητό στα τρία της χρόνια (στο καρότσι της μαμάς), τάμπλετ στο σχολείο και λάπτοπ στο πανεπιστήμιο. Δεν είχε την τεχνολογία ως ευκολία, όπως ήρθε στην προηγούμενη γενιά, αλλά γεννήθηκε μέσα σ’ αυτή. Αυτή η κατάσταση της έδωσε μια βασική πεποίθηση: Νιώθουν ότι είναι η πρώτη γενιά που γνωρίζει κάτι καλύτερα από τις προηγούμενες γενιές. Έως τώρα, οι παλαιότεροι μετέδιδαν την γνώση και τις εμπειρίες στους επόμενους, ενώ τώρα, υπάρχουν γνωσιακά στοιχεία στην Gen Z που είναι βιολογικά ρυθμισμένα και συγχρονισμένα καλύτερα από τις προηγούμενες γενιές. Αυτό προέρχεται από την υπερβολική εξοικείωση με την τεχνολογία.
Να το εξηγήσω καλύτερα. Στην εφηβεία των Millennials, για να δούμε μια ταινία έπρεπε να πάμε στο βίντεο κλαμπ της γειτονιάς, να αναζητήσουμε και να επιλέξουμε την ταινία που θα δούμε. Αν θέλαμε να τη συνοδεύσουμε με φαγητό, έπρεπε κάποιος να μας μαγειρέψει ή να πάμε στο σουβλατζίδικο να πάρουμε ό,τι θέλουμε. Το καλύτερο παράδειγμα είναι πως αν θέλαμε να φλερτάρουμε έπρεπε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε να συμβεί. Η Gen Z όλα αυτά τα έχει έτοιμα μέσα από ένα application, ένα κλικ.
Εδώ είναι το χάσμα μας: η αξία της υπομονής και της αναζήτησης. Αν πεις σ’ ένα νέο παιδί «περίμενε, πρέπει να κάνεις υπομονή για ένα-δύο χρόνια ώστε να συμβεί αυτό», θα σου πει «τι λες ρε, φύγε από εδώ» και κάπου εκεί ξεκινάει η έκρηξη της ανυπομονησίας και ξαφνικά τα κορίτσια ανοίγουν Onlyfans, τα αγόρια στρέφονται στον τζόγο κ.λπ. Εδώ γεννιέται το τεράστιο ερώτημα. Πώς θα μεταλαμπαδεύσουμε τη γνώση μας οι Millennials, γιατί εμείς την πατήσαμε και μάθαμε, στη νέα γενιά; Πώς θα τους δώσουμε να καταλάβουν ότι αυτό δεν έχει προοπτική, ότι θα το κάνουν για λίγα χρόνια και μετά τι; Τι ειδικό βάρος θα έχουν στην αγορά εργασίας; Δεν είναι εύκολο, αλλά αν θέλουμε να ενισχύσουμε την επικοινωνία με τα παιδιά μας, πρέπει να κατανοήσουμε τα δεδομένα και να επιτύχουμε την επικοινωνία.
Γι’ αυτή την κατάσταση δεν ευθύνονται μόνο οι νέοι. Ευθύνεται ξεκάθαρα το εκπαιδευτικό σύστημα που δίνει έμφαση στην αποστήθιση και την παπαγαλία, χωρίς να ενισχύει τις ικανότητες των παιδιών, ενώ ο μέσος όρος των παγκόσμιων πολιτών χρειάζεται ενσυναίσθηση, αντίληψη και κριτική ικανότητα, γιατί δέχεται ακατάπαυστες πληροφορίες και γνώσεις. Δεν χρειάζεται πλέον να γνωρίζουμε τι αναφέρει η σελίδα 42, η ενότητα 8, η παράγραφος 4. Δεν απαιτείται πουθενά, δεν έχει καμία χρησιμότητα.
Η Gen Z είναι μια γενιά που δεν θέλει να μοιάσει στην προηγούμενη, δεν της αρέσει το μοντέλο της. Καταλαβαίνει, κατανοεί και συμπάσχει ότι περάσαμε δύσκολα και μάλλον συνεχίζουμε να περνάμε, αλλά δεν το θέλει. Προτιμάει την ισορροπία ανάμεσα στη ζωή και την εργασία, κι αυτό πρέπει να το σεβαστούμε αν θέλουμε να συνεργαστούμε μαζί τους. Θεωρώ ότι πρέπει να στοχεύουμε μόνιμα στη σύγκλιση κι όχι στην πόλωση.
