Σφήνες του Αφεντούλη
Εκπνέοντας ο Ιούνης, ακαρτέρει, και ακαρτέρει, που λέτε αναγνώστες μου, η συνάντηση του Πρωθυπουργού με τους απεργούντες συμβασιούχους καθαριότητα να φέρει, μείναμε με τα σκουπίδια, ομολογούμε.
Άντε, λοιπόν, να φανεί η κρυμμένη πρωτεύουσα, όπως και άλλες πόλεις, βεβαίως – βεβαίως, πανελλαδική γαρ η απεργία, για να βρουν στο Μαξίμου ο πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων του εποπτεύοντος τα σωτήρια προγράμματά μας Ευρωκοινοβουλίου, Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι, ή ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους Ρέγκλινγκ, που, μετά τη συμφωνία του Λουξεμβούργου, κόμισαν στήριξη, κινητοποιώντας τη φαντασία χαμηλοσυνταξιούχου φίλου της στήλης, να συνθέσει άνευ αδείας εθνικού ποιητή το πόνημα:
Ύμνος εις την ακηδεμόνευτη ευημερία.
Μόλις είδαν συμφωνία / της Ευρώπης βουλευτές, / πέρασε η αγωνία / μη πτωχεύσουμε μαθές.
Έπαψε να μας ταράσσει / Γερμανών η απειλή, / πέρασε σε άλλη φάση / η αδάμαστη φυλή.
Κι όλοι όσοι λοιδορούσαν / των Ελλήνων τις πομπές / ένθερμοι εξιστορούσαν / πώς θα βγούμε αγορές.
Αίνους ο Γιουνκέρ μας πλέκει, / άλαλος ο Σοϊμπλέ(!) / και οι άλλοι γόνυ κλίνουν / εις τα χρώματα τα μπλε.
Όμως, αν υποκλιθούνε, / ν’ αποδώσουν σεβασμό, / πιθανώς να λερωθούνε / από τον αναβρασμό,
που ασκούπιστη αφήνει / τη δαφνοστεφή Αθήνα / κι αν η απεργία μείνει / τον επόμενο τον μήνα,
θα πνιγούμε στα σκουπίδια, / και οι περιηγητές / θα αρχίσουνε τα ίδια, / τις συνήθεις τους πομπές.
Απεργέ! Δίκαια γι’ αυτούς δεν έχεις, / τα σκουπίδια προκαλούν, / γι’ αυτό πάντα να προσέχεις / όσα εκείνους ενοχλούν.
Άλλως θα τους είσαι στόχος, / να «εκτοξεύουν» απειλές / κι αν θες να λυθεί ο βρόχος / μίλα τους για προκοπές:
Ότι λειτουργείς σαν μέλος / μιας Ευρώπης Ενωμένης, / στα ρωμαίικα βάζεις τέλος, / σ’ απεργίες δεν εμμένεις.
Να μη σκάνε τα «κανόνια» / κι έρχονται χρεοκοπίες, / χαμένος στα μνημόνια / να υφίστασαι θυσίες,
ορμηνέψαμε, αναγνώστες μου, έχοντας κατά νου, ωραίοι σαν Έλληνες, να μονιμοποιήσουμε τους συμβασιούχους σε εύθετο χρόνο, αν δεν μας εμπόδιζε η σύζυγος.
Που διερωτώμενη: «Χαμένοι στα μνημόνια, διορισμούς θα κάνουμε, βρε θηρία;» φανέρωσε την επανάληψη των χτεσινών χαμών στην οποία υποπέσαμε αλλά έχετε μας εμπιστοσύνη καθότι πανέτοιμοι να κάνουμε το λάθος καινοτομία.
Έτσι, από τις αγορές που θα βγει η Ελλάδα, προσεχώς, εστιάζουμε στην αγορά που θα επισκέπτεται αραιά και πού η μανδάμ ένεκα η μεσοπρόθεσμη λιτότητα πρόσφορη για το δεύτερο σεμινάριο «Πολιτικής Οικονομίας»:
Τι είναι τιμάριθμος.
Τιμάριθμος στη θέαση αποπληθωρισμού
πέφτει υπό τις ιαχές τρανού παροξυσμού,
νοικοκυρές τρελαίνονται φτηνά να αγοράσουν
τα πειναλέα στόματα «γκουρμέδες» να χορτάσουν.
Επόμενο στα ώνια σπατάλη να συμβαίνει,
αχρείαστο περίσσευμα τους κάδους να βαραίνει,
λόφοι να ανυψώνονται προς αποκομιδή
που όταν το προσωπικό κάνει πως απεργεί,
ικέτες καταφεύγουμε στων δανειστών τα πόδια
αιτούμενοι να άρουνε διορισμών εμπόδια.
Ενώ, αν ο τιμάριθμος κυμαίνεται στα ύψη,
όπως οι «κόφτες» προμηνάν, το ζήτημα θα λείψει,
αφού σκουπίδι δεν πετά χρεώστης πειναλέων
να χρήζουμε προσλήψεως μονίμων αναγκαίων.
Ρεφρέν.
Και τώρα που ορίσαμε τιμάριθμου τη φύση,
ώρα ν’ αποκαλύψουμε τι περιμένει η Δύση,
οι απεργοί ζητήσατε μόνοι ν’ απολυθείτε
την ευκαιρία αλλαγής του τόπου μη στερείτε,
ακαρτέρει και ακαρτέρει είδε μας ο Γκουαλτιέρι,
στη μπούκα να μας έχουνε οι πιστωτές – εταίροι,
αναγνώστες μου, και, χτύπα ξύλο(!), θυμηθείτε το…
-Ω-
