Του Γιάννη Κορομήλη
Η αναθεώρηση, η πολλοστή αναθεώρηση, του Συντάγματος από σήμερα φθάνει στη Βουλή. Ήδη οι προτάσεις, των προς αναθεώρηση άρθρων, των δύο μεγαλύτερων (Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ) κομμάτων έχουν δημοσιοποιηθεί και κατατεθεί. Τα υπόλοιπα κόμματα δε μπορούν να υποβάλλουν προτάσεις αφού δεν διαθέτουν 50 βουλευτές, όπως προβλέπει το Σύνταγμα (άρθρο 110, παρ.2). Με μια πρώτη ματιά οι 15 προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην πλειοψηφία τους δεν επιφέρουν – εφόσον γίνουν δεκτές- κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Υπάρχουν όμως δυο: εκείνη που προβλέπει την συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος. Και η δεύτερη την περεταίρω ενίσχυση του ρόλου του πρωθυπουργού. Ο οποίος «ειρήσθω εν παρόδω» είναι ούτως ή άλλως υπερενισχυμένος. Θα περίμενε κανείς το αντίθετο. Να περιοριστεί δηλαδή η παντοδυναμία σχεδόν του πρωθυπουργού που κατοχυρώνεται με το ισχύον Σύνταγμα, των Α. Παπανδρέου – Β. Βενιζέλου, με την αναθεώρηση του 1986.
Γιατί άραγε ο κ. Τσίπρας επιδιώκει αυτές τις όντως σημαντικές αλλαγές; Γιατί δηλαδή επιδιώκει να ενσωματώσει στο Σύνταγμα α) την απλή αναλογική και β)την παραπέρα ενίσχυση των προνομίων του πρωθυπουργού;
Ως προς το πρώτο θα ΄λεγε κανείς ότι το κάνει γιατί προβλέπει – όπως εξάλλου δείχνουν και οι ως τώρα δημοσκοπήσεις – ότι δεν θα είναι το πρώτο κόμμα στις εκλογές που, ούτως ή άλλως, θα γίνουν το 2019 (πιθανότερο το Μάιο). Με την απλή αναλογική η Ν.Δ ως πρώτο σε ψήφους κόμμα είναι αδύνατο να πετύχει αυτοδυναμία. Δεν θα εξασφαλίσει δηλ. τη δεδηλωμένη των 151+ βουλευτών. Ούτε από μόνη της (είναι μάλλον αδύνατο να προσεγγίσει το 50% των εγκύρων ψηφοδελτίων).
Αυτό έγινε μεταπολεμικά (μετά το 1949, δηλαδή) δύο φορές και μόνο. Στις 16.2.64, όταν η Ένωση Κέντρου πήρε 53% τω ψήφων και το 1974 όταν η Ν.Δ του Κωνσταντίνου Καραμανλή πήρε 54%. Ποτέ άλλοτε.
Αλλά και το 1964 και το 1974, όλοι ξέρουμε ότι επικρατούσαν ειδικές συνθήκες. Οι πρώτες έγιναν μετά το «διμέτωπο αγώνα» και την «αυτοεξορία» του Κ. Καραμανλή στο Παρίσι, με άλλο ονοματεπώνυμο (Τριανταφυλλίδης) επειδή κινδύνευε η ζωή του. Το 1974 μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, οπότε κλήθηκε να επαναφέρει τη Δημοκρατία στη χώρα ο Κ. Καραμανλής. Και την επανέφερε.
Και σήμερα θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ειδικές συνθήκες. Τα τρία μνημόνια ως αποτέλεσμα της οικονομικής, κι όχι μόνο, κρίσης και τα πολιτικά κόμματα – το καθένα με την ευθύνη που του αναλογεί- εξαθλίωσαν το λαό και εξευτέλισαν τη χώρα μας διεθνώς. Και τα χειρότερο: η πατρίδα μας βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση ώστε δεν θα συνέλθει, δεν θα μπει στο δρόμο της κανονικότητας παρά μετά από δεκαετίες. Τα προβλήματά της είναι αδύνατο να λυθούν με συμπεριφορές που τα δημιούργησαν. Ούτε βέβαια με μια αναθεώρηση του Συντάγματος σαν αυτή που επιδιώκει ο κ. Τσίπρας .
Η απλή αναλογική θα δημιουργή πολυδιάσπαση του πολιτικού συστήματος και δυσκολίες αξεπέραστες σχηματισμού σταθερής και δυναμικής κυβέρνησης. Πολικομματικές κυβερνήσεις ποτέ δε ευδοκίμησαν στην Ελλάδα. Ποτέ. Οι προτάσεις της Ν.Δ κινούνται προς τη σωστή μεν κατεύθυνση, αυτή της ανάπτυξης και της επαναφοράς της χώρας στην κανονικότητα. Ωστόσο δεν αρκούν και τούτο διότι η πατρίδα μας σήμερα χρειάζεται νέο, ρωμαλέο Σύνταγμα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Θα μιλήσουμε σχετικά τις επόμενες ημέρες.
Ως προς το δεύτερο, την παραπέρα ενίσχυση του αξιώματος του πρωθυπουργού: Θα την κατανοήσουμε μεν αλλά δεν είναι αυτή που θα βοηθήσει τον τόπο. Το αντίθετο μάλιστα. Την κατανοούμε διότι, όπως γράψαμε πρόσφατα στη στήλη, είναι στη φύση των ανθρώπων, όπως και των άγριων θηρίων, όταν αποκτήσουν κάποια δύναμη να θέλουν να τη μεγαλώνουν συνέχεια. Θέλουν να αυξάνονται συνεχώς οι εξουσίες τους. Ο κ. Τσίπρας αποτελεί ένα χαρακτηριστικό αποδεικτικό παράδειγμα. Γι αυτό και το «παράπονο» του ίδιου και της συντρόφου του με την οποία συζεί …
Συνεχίζεται…
