Του Γιάννη Κορομήλη
Ο κ. Τσίπρας αφού ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, το 2015 διαπίστωσε – έτσι προκύπτει από τις κατά καιρούς δηλώσεις του- ότι είχε μεν την κυβέρνηση αλλά, όπως έλεγε: «δεν πήρα την εξουσία». Τα ίδιο «παράπονο» εξέφρασε δημοσίως η κα Περιστέρα. Προφανώς, αν όχι με υπόδειξη σίγουρα με τη σύμφωνη γνώμη του συντρόφου της. Έλεγε πως ναι μεν ο σύντροφος της (δεν παντρεύτηκαν ούτε καν με πολιτικό γάμο) «ανέλαβε τη διακυβέρνηση όχι όμως και την εξουσία».
Κάθε καλής πίστης πολίτης προβληματίστηκε και με το δίκιο του: Καλά δεν του φτάνει που προΐσταται της κυβέρνησης που ο ίδιος διόρισε τα μέλη της; Δεν τον φτάνει που και την Νομοθετική λειτουργία (εξουσία) ελέγχει; Ποια άλλη εξουσία δεν πήρε; Αλλά οι εξουσίες, κατά το Σύνταγμα είναι τρεις: Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική. Την Εκτελεστική την κατέχει. Μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας βέβαια. Απλά ο ΠτΔ από τον κ. Τσίπρα επελέγη και ψηφίστηκε. Εκτός αυτού ο ρόλος του είναι μάλλον διακοσμητικός. Άσε που δεν διαφώνησε ο άνθρωπος ποτέ και πουθενά. Επομένως ο έλεγχος Τσίπρα επί της Εκτελεστικής είναι δεδομένος και αδιαμφισβήτητος.
Την Νομοθετική εξουσία, την κατέχει ίδιος. Οι βουλευτές του που από αυτόν υποδείχθηκαν (ο αρχηγός κάθε κόμματος καταρτίζει τα ψηφοδέλτια κατά τις εκάστοτε εκλογές). Βέβαια δεν του έφτασαν οι βουλευτές από το κόμμα που εξέλεξε. Έτσι «ταιριάσανε και συμπεθεριάσανε», ριζοσπάστης αριστερός αυτός, ακροδεξιός ο κ. Καμμένος, και μαζί συμπλήρωσαν τη «δεδηλωμένη» (151+βουλευτές) που προβλέπει το Σύνταγμα. Αλλά ταίριασαν τόσο καλά ώστε οι βουλευτές των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης ψήφιζαν , «μονοκούκι» σταθερά, Μνημόνιο και νομοσχέδια που τους έφερνε ή φέρνει και τώρα ο κ. Τσίπρας στη Βουλή.
Όσο για τον Πάνο Καμμένο δεν πρόβαλε σχεδόν ποτέ καμιά αντίρρηση. Κάτι είπε αντίθετο για το Σκοπιανό, αλλά αρκέστηκε στα λόγια Είπε μάλιστα: «Όχι, την κυβέρνηση δεν την ρίχνω». Αλλά αφού διαφωνεί «κάθετα» με τη συμφωνία των Πρεσπών; « Αν και όταν έλθει στη Βουλή – είπε ο κ. Καμμένος- δεν θα την ψηφίσω». Κάποιοι βουλευτές του βέβαια ήδη έδειξαν ανυπακοή στον αρχηγό τους και δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν την συμφωνία. Και βέβαια στο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται πεπεισμένοι- και μάλλον έχουν δίκαιο- ότι κι αν δεν ψηφίσουν μερικοί του Καμμένου θα ψηφίσουν άλλοι (διάβαζε του Ποταμιού) ώστε η συμφωνία Πρεσπών να εγκριθεί. Συνεπώς ο κ. Τσίπρας ελέγχει πλήρως και τη Νομοθετική εξουσία.
Τι δεν ελέγχει, αν και έκανε αρκετές προσπάθειες μέχρι τώρα. Δεν ελέγχει πλήρως τη Δικαστική εξουσία. Προσπαθεί πάντως ο άνθρωπος. Όλα κι όλα, μην του φάμε και το δίκαιο! Τον «πόλεμο» κατά των Δικαστικών τον είδαμε και τον βλέπουμε. Την αδιαφορία, αν όχι την απέχθεια του κατά τον πολιτικών απόψεων των άλλων κομμάτων και των ηγεσιών τους τη ζούμε καθημερινά. Και το Σύνταγμα, από την αναθεώρηση του 1986 και μετά, καταργώντας της ως τότε αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας , κατέστησε το πολίτευμα πρωθυπουργοκεντρικό. Σε ποιον λοιπόν θα δώσει λόγο; Στο λαό; Μ΄ αυτόν – έτσι πιστεύει- τον «έχει στο τσεπάκι» του! Με υποσχέσεις και πάλι χωρίς αντίκρισμα, με διορισμούς τωρινούς και, προπάντων μελλοντικούς (θα διορίσει- υποσχέθηκε- πάνω από 40.000 στο δημόσιο την επόμενη τριετία) θα τον ξεγελάσει και πάλι.
Προσθέτοντας επίσης κάτι αναδρομικά (που βέβαια τα αποφάσισε το ΣτΕ αλλά «αυτός, λέει, τα δίνει». Ελπίζει πως θα γίνει ξανά πρωθυπουργός. Τάχα οι φίλοι του Τσάβες, Μαδούρο, Κάστρο δεν τα κατάφεραν; Γιατί όχι κι αυτός; Έτσι σκέφτεται. Χωρίς τον ξενοδόχο; Θα το δούμε σύντομα.
Συνεχίζεται…
