Το θέατρο το οποίο επί της εποχής του βασιλιά των Μακεδόνων, του Αρχελάου, γνώρισε μια λαμπρή περίοδο με την τέλεση γυμνικών και σκηνικών αγώνων, τα «Ολύμπια εν Δίω».
Οι εξελίξεις των αιώνων οδήγησαν στην εγκατάλειψη του αρχαίου θεάτρου, το οποίο χάρις στο ανασκαφικό έργο του αείμνηστου καθηγητή αρχαιολογίας, Δημητρίου Παντερμαλή και της επιστημονικής ομάδας του Α.Π.Θ. στη δεκαετία του ΄70, αναδείχθηκε και αναστηλώθηκε με ξύλινες κερκίδες.
Μάλιστα παρά την πρόταση να ανακαινισθεί όπως στην αρχαιότητα με πήλινες πλίνθους, μια ιδιαιτερότητα που δε συναντάται σε κανένα άλλο αρχαίο θέατρο, αυτή η επιλογή απορρίφθηκε δυστυχώς.
Αυτά ανήκουν στο χθες και στον ιστορικό του μέλλοντος.
Αντικρύζοντας όμως, επισκεπτόμενος σήμερα τον ιερό τούτο χώρο ανατρέχει στη μνήμη μου η κατά παράφραση ρήση του ποιητή «τούτη η γωνιά του Ελλαδικού χώρου με πληγώνει». Και αυτό από την πληθώρα των σαπισμένων και φθαρμένων ξύλινων επενδύσεων των κερκίδων του αρχαίου θεάτρου που σου δίδουν την εικόνα μιας μορφής εγκατάλειψης.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι στις πρόσφατες εκδηλώσεις της Διεθνούς Νεανικής Συνάντησης Αρχαίου Δράματος, Μουσικής και Αθλητισμού «Ολύμπια εν Δίω» υπήρξε και τραυματισμός από το σπάσιμο μέρους της ξύλινης κερκίδας. Θύμα μαθήτρια σχολείου που παρακολουθούσε την παράσταση. Ευτυχώς όχι σοβαρά. Υπάρχει βέβαια στον χώρο ιατρός για παν ενδεχόμενο.
Στο συμβάν προσέτρεξε ο καλλιτεχνικός διευθυντής των «Ολύμπιων εν Δίω», σκηνοθέτης και ηθοποιός, Γιώργος Φουρνιάδης, περισυνέλλεξε το κατεστραμμένο υλικό, ενώ προέτρεψε τις μαθήτριες και τους μαθητές κατά την αποχώρηση να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί.
Προέβη παράλληλα στην παρακάτω δήλωση:
«Αισχύνομαι για αυτή την εικόνα. Θα μπορούσαμε να τα αποφύγουμε όλα αυτά αν στην περίοδο της ανασκαφής και αναστήλωσης αποδεχόταν την πρότασή μου να τοποθετήσουμε πλίνθους. Βρέθηκαν τότε και οι χορηγοί, αλλά άλλαξε γνώμη ο αείμνηστος Δημήτριος Παντερμαλής. Έτσι δεν καταφέραμε να καμαρώνουμε στην χώρα μας το μοναδικό πλίνθινο θέατρο. Ίσως στο μέλλον υλοποιηθεί αυτή η πρόταση.
Τόσο το πρόβλημα του θεάτρου, καθώς και γενικά τα ζητήματα του πολιτισμού θα μπορούσαμε να επιλύουμε αν αποδεχόντουσαν την πρότασή μου να συναντηθούμε όλοι οι φορείς και να καταθέσουμε τις απόψεις μας. Το αρνούνται και λυπάμαι πολύ.»
Για όλα αυτά υπάρχει απάντηση από το Υπουργείο Πολιτισμού; Από τους … αρμόδιους;
Κύριοι. Με την συντήρηση από φορείς της Πιερίας (Αυτοδιοίκηση, Φεστιβάλ Ολύμπου, Ολύμπια εν Δίω) οι οποίοι κατά καιρούς διορθώνουν τις φθορές και καλλωπίζουν το θέατρο, αυτό όμως δεν αποτελεί λύση. Μια απάντηση από τους αρμοδίους του τύπου ότι το έργο εγκρίθηκε αλλά καθυστερεί η χρηματοδότηση, είναι η γνωστή και μόνιμη επωδός των δικαιολογιών.
Το αρχαίο θέατρο Δίου αποτυπώνει την πολιτιστική ταυτότητα της Πιερίας. Δεν του αρμόζει η μετριότητα. Απαιτεί την δέουσα αξιοπρέπεια και τον πρέποντα σεβασμό. Τουλάχιστον, πέρα από όλα τα άλλα, τα οφείλουμε.
Σχόλιο: Περικλής Χατζηγιάννης
