Στην προχθεσινή διάρκειας μιάμισης περίπου ώρας, συνάντηση του Πρωθυπουργού με το νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης – δύο ανωτάτων θεσμικών παραγόντων – ειπώθηκαν πολλά. Ειδήσεις σημαντικές δεν προέκυψαν. Εκτός από την άκομψη και απρεπή διαρροή από του Μαξίμου διαρκούσης της συζήτησης, δήθεν λεχθέντων από τον Πρωθυπουργό προς τον κ. Μητσοτάκη, όταν τρίτο πρόσωπο δεν υπήρχε στην συνάντηση! Ποιος λοιπόν τα άκουσε και τα «διέρρευσε»;
Στην προχθεσινή διάρκειας μιάμισης περίπου ώρας, συνάντηση του Πρωθυπουργού με το νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης – δύο ανωτάτων θεσμικών παραγόντων – ειπώθηκαν πολλά. Ειδήσεις σημαντικές δεν προέκυψαν. Εκτός από την άκομψη και απρεπή διαρροή από του Μαξίμου διαρκούσης της συζήτησης, δήθεν λεχθέντων από τον Πρωθυπουργό προς τον κ. Μητσοτάκη, όταν τρίτο πρόσωπο δεν υπήρχε στην συνάντηση! Ποιος λοιπόν τα άκουσε και τα «διέρρευσε»; Εχουν άραγε κρυφές κάμερες και μικρόφωνα στο γραφείο του Πρωθυπουργού ή μήπως «ειδικοί» της προπαγάνδας έγραψαν ότι τους βόλευε και το διέρρευσαν; Όπως και να έγινε ήταν όντως απρεπές και αντιδεοντολογικό. Όχι, ευθύνες δεν ζητήθηκαν από τον Πρωθυπουργό ή όποιον άλλο αρμόδιο.
Αξίζει πάντως να επισημανθεί η διαπίστωση αμφότερων των συνομιλητών ότι εκπροσωπούν μια νέα, σαφώς νεότερη πολιτική σχολή οφείλουν να μιλούν με ειλικρίνεια και παρρησία. Για τον κ. Τσίπρα βέβαια δικαιούται κανείς να έχει τις επιφυλάξεις του, δεδομένου ότι τα ψέματα περίσσεψαν κατά την πρωθυπουργική του θητεία όσο δεν για το «νεότερης σχολής» τα έργα του αποδεικνύουν καθημερινά (διορισμοί, πελατειακές σχέσεις, πολιτικάντικες πρακτικές) ότι είναι της παλιάς κομματοκρατικής σχολής.
Της παλιάς σχολής όταν μάλιστα ήταν στις «δόξες» της. Για τον κ. Μητσοτάκη πάλι η αλήθεια είναι πως ως υπουργός και βουλευτής, επέδειξε συνέπεια λόγων και έργων. Μένει ωστόσο να δούμε με καλή προαίρεση πάντα, τα έργα του ως αρχηγού άμεσα και ως πρωθυπουργού αργότερα. Σημειώνουμε πάντως ότι ο κ. Μητσοτάκης είπε στον κ. Τσίπρα: «Να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας . Εγώ θα το κάνω. Ευελπιστώ ότι θα το πράξετε κι εσείς (..) Χωρίς λαϊκισμό».
Οι δύο άνδρες μίλησαν για πολλά θέματα (Ασφαλιστικό, ΕΣΡ, Δημόσια Διοίκηση, Συνταγματική αναθεώρηση, ΔΝΤ, Προσφυγικό, Κυπριακό). Στα περισσότερα διαφώνησαν. Σύγκλιση απόψεων παρουσιάστηκε στα της Δημόσιας Διοίκησης και, εν μέρει της Συνταγματικής Αναθεώρησης. Το τελευταίο το έθεσε ο κ. Μητσοτάκης αλλά ο Πρωθυπουργός δεν «άνοιξε πλήρως» τα χαρτιά του. Περιορίστηκε να πει ότι κάποια στιγμή θα έρθει και το θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου.
Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι ο εκλογικός νόμος είναι ένα από τα θέματα που απασχόλησαν και απασχολούν το Μαξίμου αμέσως μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Στο Μαξίμου, βλέποντας το δημοσκοπικό καταποντισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την πρωτιά της ΝΔ σχεδιάζει πυρετωδώς το πώς θα αντιδράσει στα ζητήματα που εξ αντικειμένου τίθενται τόσο από τις λαϊκές κινητοποιήσεις λόγω των μέτρων του Μνημονίου ( Ασφαλιστικό, φορολόγηση αγροτών0 όσο και από την ανάδειξη Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. (Το κομματικό έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή» είχε ως γνωστόν ταχθεί, υπέρ της εκλογής Μεϊμαράκη).
Μεταξύ λοιπόν των μέτρων που εξετάζονται (προσωπική επίθεση κατά Μητσοτάκη, επικοινωνία και τερτίπια κάθε είδους, διορισμοί «ημετέρων» κ.α) είναι και η αλλαγή (επί το αναλογικότερον, λεν) του εκλογικού νόμου ώστε να κάνουν δύσκολη την δεδηλωμένη για την περίπτωση που η ΝΔ αναδειχθεί (όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις) πρώτο κόμμα. Προς την ίδια κατεύθυνση μελετάται και το σενάριο διενέργειας νέων εκλογών το συντομότερον. Πριν δηλ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο κ. Τσίπρας χάσουν το λίγο πολιτικό κεφάλαιο που τους απέμεινε μετά την παταγώδη διάψευση των ελπίδων που σκοπίμως (και ψευδώς) είχαν τεχνηέντως καλλιεργήσει.
Σκέφτονται καθώς φαίνεται, να αντιγράψουν και σ’ αυτό το σημείο το παλιό Πασοκ ( από αυτό άλλωστε άντλησαν τους περισσότερους ψηφοφόρους τους) το οποίο όταν έβλεπε ότι, επρόκειτο να χάσει τις επόμενες εκλογές κατέφευγε σ’ ένα νέο εκλογικό νόμο που περιόριζε τα μέγιστα την αυτοδυναμία της αντιπάλου ΝΔ. Χαρακτηριστική η περίπτωση των τριών εκλογών ( 1989- 1990) οπότε η ΝΔ με 46%- 48% δεν κατακτούσε την αυτοδυναμία. Πήρε (το 1990) 150 βουλευτές και σχημάτισε Κυβέρνηση με τον κ. Κατσίκη της ΔΗΑΝΑ. Αντίθετα ο κ. Τσίπρας με τον ισχύοντα και τώρα εκλογικό νόμο, με μόνο 36,4% (Ιανουάριο 2015) πήρε 140 βουλευτές και με 35,5% (Σεπτέμβριος 2015) πήρε 145 βουλευτές. Και κυβέρνησε με τους ΑΝ.ΕΛ.
Μαθητής του Ανδρέα και του Σημίτη ο κ. Τσίπρας ( όπως το απέδειξε ήδη) δεν θα ξέχασε τα «καμώματά» τους προκειμένου να μετατρέψουν την ψήφο του λαού πάντοτε υπέρ τους και κατά του αντιπάλου τους. Κι ως φαίνεται ετοιμάζεται να κάνει τα ίδια. Γιατί να κουράζει το μυαλό του με νέες ιδέες και πρακτικές; Η αντιγραφή είναι μια ιδανική λύση.
Αξίζει πάντως να δούμε τα υπέρ και τα κατά της απλής αναλογικής που η Αριστερά μονίμως εξυμνούσε και ευαγγελιζόταν όμως την ξέχασε όταν προέβλεψε ότι η ενισχυμένη αναλογική θα «δούλευε» υπέρ αυτής! Τώρα την ξαναθυμήθηκε.
Συνεχίζεται
