Πολλές ειδήσεις για τις γάτες αυτές τις μέρες. Δικάζεται αυτός που βασάνισε το γατάκι, ψηφίζεται νέος νόμος για την προστασία των ζώων συντροφιάς και των αδέσποτων, η γάτα στην Αμερική που επέστρεψε σπίτι ύστερα από 9 χρόνια απουσίας κ.ά.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Η γάτα αυτή, που ονομάζεται Χάριετ, ήταν χαμένη και επέστρεψε στο σπίτι ύστερα από 9 ολόκληρα χρόνια: Το ρεπορτάζ αναφέρει:
«H k. Σούζαν Μουρ από την Καλιφόρνια δεν πίστευε στα αυτιά της όταν της τηλεφώνησαν για να της πουν πως βρέθηκε η γάτα της που είχε χαθεί… πριν 9 χρόνια.
«Βρήκαμε τη γάτα σας, την «Χάριετ»», της είπαν από το καταφύγιο ζώων «Companions Animal Center» του Αϊντάχο.
Η Χάριετ είχε εξαφανιστεί πριν από εννέα χρόνια από το ράντσο της Σούζαν στην Καλιφόρνια. Την είχε πάρει από ένα καταφύγιο λίγους μήνες μετά την γέννησή της. Μετακόμισαν όλοι μαζί στην εξοχή και δύο χρόνια μετά την υιοθεσία η Χάριετ εξαφανίστηκε.
Η κ. Mούρ έκανε τα πάντα για να την βρει, αλλά μάταια. Η γάτα μετά από 9 χρόνια βρέθηκε στη πόλη Hayden του Αϊντάχο από έναν περαστικό 1.610 χιλιόμετρα μακριά. Επειδή φορούσε μικροτσιπ, το Κέντρο βρήκε την παλιά της οικογένεια.
«Όταν απάντησε και τους είπαμε ότι έχουμε τη γάτα τους, έμειναν άφωνοι και συγκινήθηγκαν πάρα πολύ» είπε η διευθύντρια του κέντρου Βίκι Νέλσον.
Οι λεπτομέρειες για το πώς κατάφερε η γάτα να κάνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι παραμένουν άγνωστες…
(Πηγή: newsit.gr & Ολύμπιο Βήμα).
Μια παρόμοια ιστορία συνέβη και στην περιοχή μας, την Πιερία, που δείχνει πόσο έντονο και μεγάλο είναι το ένστικτο του προσανατολισμού των ζώων (χελιδόνια, πελαργοί, μέλισσες κλπ.), ακόμα κι αν βρεθούν χιλιόμετρα πολύ μακριά από το σπίτι τους. Η ιστορία έχει ως εξής:
Συναντιούνται δυο φίλοι στην Κατερίνη
– Έχω μια γάτα, πολύ ζωηρή και ζημιάρα. Με τα νύχια της έχει καταστρέψει όλα τα δερμάτινα έπιπλα. Την αγαπώ, αλλά θέλω και να την ξεφορτωθώ. Σε όσους πρότεινα να την πάρουν κανείς δεν την θέλει. Τι να κάνω;
– Πολύ εύκολο. Την παίρνεις με το αυτοκίνητο, πηγαίνεις 8 χιλιόμετρα μακριά στα χωράφια και εκεί την αφήνεις έξω από ένα χωριό. Όλο και κάποιος θα την περιμαζέψει. Κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά !
Πράγματι, αυτό κάνει, αλλά την άλλη μέρα η γάτα έχει επιστρέψει στο σπίτι, στην Κατερίνη.
– Αυτή τη φορά θα την πας πολύ μακριά, πάνω στο βουνό, στα Πιέρια, στην Άνω Μηλιά, ή καλύτερα στο Ελατοχώρι με τις ταβέρνες. Από εκεί πολύ δύσκολα θα ξαναγυρίσει πίσω.
Πράγματι, αυτό κάνει, αλλά μετά από 5 μέρες η γάτα έχει επιστρέψει στο σπίτι, στην Κατερίνη.
– Μία λύση μόνο απέμεινα. Αυτή τη φορά θα την βάλεις μέσα σε ένα τσουβάλι στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Θα ανέβεις στον Όλυμπο, μέχρι τα Πριόνια. Από εκεί θα φορτωθείς το τσουβάλι, θα ανέβεις την πλαγιά δεξιά μέχρι την Πετρόστρουγκα, θα κατέβεις 1-2 χιλιόμετρα το φαράγγι – πρόσεξε τα σκυλιά στη μάντρα! – θα μπεις στο δάσος με τα έλατα και εκεί την αμολάς και ξεμπερδεύεις. Στο γυρισμό πίνεις και κανα τσίπουρο ή τρως μερικά σουβλάκια και μια γίδα βραστή στην ταβέρνα στα Πριόνια ή τον Σταυρό, κι όλα μέλι-γάλα.
Μετά από μερικές μέρες οι δυο φίλοι ξανασυναντιούνται.
– Πολύ εξαντλημένο και αδύνατο σε βλέπω. Τι έγινε, την ξεφορτώθηκες;
– Άστα, πού να στα λέω! Έκανα ό,τι μου είπες, αλλά μετά τα Πριόνια με τόσες στροφές, ανηφοριές και κατηφοριές, έχασα τον προσανατολισμό μου, μέχρι να φτάσω στο μέρος εκείνο μέσα στο δάσος. Κάποια στιγμή χάθηκα και δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω, χώρια που είχα πεθάνει στην κούραση και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Ο Θεός με λυπήθηκε, πάντως, και επέζησα, και δεν άφησα τα κόκαλά μου εκεί στην ερημιά.
Ευτυχώς είχα τη γάτα μαζί μου!. Την έβγαλα από το τσουβάλι, μπροστά αυτή, από πίσω εγώ – ήξερε το δρόμο της επιστροφής-, σιγά σιγά μέχρι να νυχτώσει γυρίσαμε πίσω!.
