Σφήνες του Αφεντούλη
Δευτέρα, 20 του Φλεβάρη, σήμερα, αναγνώστες μου, μέρα διεξαγωγής ενός εισέτι Eurogroup για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης κι ας ευχηθούμε να επιδείξουν μια κάποια κατανόηση οι Θεσμοί, μήπως δούμε «λευκό καπνό» επί τέλους.
Μεταμεσονύκτιες ώρες, βεβαίως – βεβαίως, πρώτες ή προς το λυκαυγές της επαύριον, θα εξαρτηθεί από τα επί πλέον μέτρα που θα κληθούμε να πληρώσουμε προσεχώς, όλοι εμείς οι από επταετίας αγρίως φορολογούμενοι, κι ο έχων τη συνήθεια να ευρίσκεται στις αγκάλες του Μορφέα πριν τις όρνιθες, χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», να μην αναφωνεί: «Τόσο σπουδαίο είναι το “γιορτάσι ” για να το ξημερώσουμε πάλι;».
Διότι, οσάκις το εν λόγω «πανηγύρι» τέλειωσε νωρίς, δουλειά δεν έγινε, ως γνωστόν, οπότε ο διάγων ύπτιος επί μακρόν, τόσο «μακρόν» που η σύζυγος να εύχεται: «Με τόσες ξάπλες άντε κι Αιγ-ύπτιος, υπναρά μου!», η γυναίκα, τι θέλει, δηλαδή;
Για να μη χαλάσει το Eurogroup το χουζούρι του, να κόψει το ξενύχτι τον υπουργό Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτο, για να συντάξει νέα επιστολή, όπου κρίνοντας εξ όλων όσα προηγήθηκαν, πρέπει:
Οι δεσμεύσεις της χώρας να μη δεσμεύουν μελλοντικές κυβερνήσεις.
Ναι, για, έλα Χριστέ και μη χειρότερα(!), καλά διαβάσατε, αναγνώστες μου, αφού, και με δεδομένη την από 6ης Φεβρουαρίου, μέρα Δευτέρα επίσης – τυχαίο; Σε ταχεία ποσοτική χαλάρωση δεν ελπίζω! – γνωμοδότηση του Διοικητικού Συμβουλίου τού ΔουΝουΤου, περί μη βιωσιμότητας του αδηφάγου, υποχρεούμαστε να θεσμοθετήσουμε νέα μέτρα, κατά τις αξιώσεις του δόκτορος Σόιμπλε, χωρίς να παραβούμε, όμως, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, δεσμεύοντας ταυτόχρονα τα μετά το 2019, ελέω λαού, κουβέρνα.
Έτσι, αν – αν είπαμε, χτύπα ξύλο! – ούτε εντός της σήμερον το Κουαρτέτο βρεθεί στην ευχάριστη θέση να πιστοποιήσει την επιμελή αποπεράτωση των μαθημάτων μας, «ζήτω που καήκαμε», που είχε χρησμοδοτήσει προ καιρού κι ο Ευκλείδης, το θυμάστε αναγνώστες μου;
Αν όχι, επειδή τα «γκολ» των Θεσμών στην παράταση τα έχουμε συνηθίσει, «παλιές καραβάνες» σε παρόμοιες δοκιμασίες γαρ, κόβουμε ακόμα και τον «μη μου τον ύπνο τάραττε» ύπτιο να τινάζεται στο πόδι, ω, τι ψυχρολουσία περιγράφω ο άνθρωπος(!), άδων σε παράφραση παλαιότερου φιλοσοφημένου πονήματος του Γιώργου Νταλάρα:
Το κεκτημένο.
Το κεκτημένο κόμπο μην το δένεις
και να προσέχεις πώς βαδίζεις στη ζωή,
όταν με δανεικά να ζήσεις περιμένεις,
οι πιστωτές σου βγάζουν την ψυχή.
Ιερή κληρονομιά τα κεκτημένα
και κανένας δεν μπορεί να μας τα θίγει,
δεν υπάρχει θεωρία πως, αν πάθεις αβαρία,
θα προσφέρεις γη και ύδωρ στον καθένα δανειστή,
μ’ από παιδί στον ύπνο μου… αναπαραδιές.
Να ξεχρεώσεις όσα κι αν δώσεις είναι λίγα,
να το ξέρεις δεν υπάρχει υπεκφυγή,
νωρίς δανείσου, μη χαθεί η ευκαιρία,
τζάμπα μη βασανίζεις την ψυχή,
σκεφτήκαμε να διαμηνύσουμε στους ημέτερους διαπραγματευτές, λόγω της ημέρας, αναγνώστες μου, κι όσο για τις εναγωνίως αναμενόμενες αποφάσεις του Eurogroup;
Με την κυρία «Μήτσαινα» να επιλέγει Νταλάρα μεν αλλά σε κατιτίς από Μάνο Ελευθερίου δε, άδουσα:
Τα γράμματά μας γύρισαν
χωρίς να τα διαβάσουν
Ευκλείδη, γιατί βιάστηκαν
να μας καταδικάσουν.
Στα χρόνια της απαντοχής
δε μας ξελάσπωσε κανείς,
ένα θα πούμε, αναγνώστες μου. Κατά τα φαινόμενα, το ξέφωτο θα αργήσει να φανεί, τις γερμανικές αντιρρήσεις στις αξιολογήσεις μέσα!…
-Ω-
