Επαρχιακή πόλη, 160 χλμ από Κατερίνη, μέσω Εγνατίας Οδού, έξοδος στον ποταμό Στρυμόνα.
Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από το «Ύδραμα»-«Δύραμα», λόγω της αφθονίας των νερών που αναβλύζουν στην περιοχή
Αξιοθέατα:
Δημοτικός Κήπος Όαση δροσιάς και πράσινου, λιμνούλες τρεχούμενα νερά γεφυράκια ταβέρνα και καφετέρια, δέντρα πολλά, μέσα στο πράσινο και στα πλατάνια. Σε κεντρικό σημείο του κήπου βρίσκεται το άγαλμα της Ελευθερίας. Επίσης: το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, το μνημείο-καινοτάφιο των μαρτύρων της Σφαγής της Δράμας, η προτομή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και το Μνημείο των Ηρώων του Πολυτεχνείου.
Κορύλοβος λόφος 4 χλμ. έξω από την πόλη με πανοραμική θέα, κιόσκι και καφετέρια.
Μουσείο τραίνων με πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα.
Μουσεία εκκλησιαστικό, λαογραφικό και αρχαιολογικό
Ο μύλος των Ζώνκε, παλιός μουσουλμανικός μύλος (από το 1780), με διατηρημένους το χώρο άλεσης πάνω από τον υπόγειο μηχανισμό κίνησης, το χώρο αποθήκευσης στο ισόγειο και δίπλα τη διώροφη κατοικία του μυλωνά.
Οι τοιχογραφίες στο Σαδριβάν τζαμί που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Άρμεν και Αγαμέμνονος (πίσω από το Ι.Κ.Α.), που απεικονίζουν τη Δράμα την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Και βέβαια, το πάρκο της Αγίας Βαρβάρας. Με τις πηγές, τις λιμνούλες, τους μικρούς καταρράκτες. Είναι το καμάρι και το σήμα κατατεθέν της Δράμας, μια δροσερή και γαλήνια περιοχή στο κέντρο της πόλης με πάπιες, πλατάνια, γεφυράκια, μονοπάτια, καφέ και ταβέρνες δίπλα στα νερά.
Τέλος, για αυτούς που ενδιαφέρονται για κρεατικά, ψητοπωλείο Καλάμια, με σπεσιαλιτέ σουτζουκάκια σε λαγάνα.
Η Δράμα μπορεί να συνδυαστεί πολύ εύκολα με τα δύο εξαιρετικά σπήλαια στην περιοχή, το σπήλαιο Μααρά (ποταμού Αγγίτη) και της Αλιστράτης – απέχουν 15 χλμ.
Εάν έχεις χρόνο, στην επιστροφή πριν μπεις στην Εγνατία Οδό, μπορείς να επισκεφτείς για λίγο τον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο της Αμφίπολης (από όπου πέρασε κι ο Απόστολος Παύλος) και το Λιοντάρι της Αμφίπολης, δίπλα από το ποτάμι Στρυμόνα και τον λόφο Καστά (όπου ανακαλύφτηκε ο τεράστιος Μακεδονικός τάφος, του Ηφαιστίωνα ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου).
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
