2 χλμ. από την Νάουσα, με τρεχούμενα νερά και βαθύσκιωτα σπήλαια που αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς, όπου ο μέγιστος φιλόσοφος της αρχαιότητας δίδαξε το μεγαλείο της κλασσικής ελληνικής σκέψης και τα ιδανικά της Πλατωνικής φιλοσοφίας στον γιο του Βασιλέα της Μακεδονίας Φιλίππου Β’, τον Αλέξανδρο και τους άλλους ευπατρίδες της Μακεδονικής Αυλής. Η συνάντηση αυτών των δύο μέγιστων προσωπικοτήτων του αρχαίου κόσμου στο Νυμφαίο της Μίεζας έμελλε να επηρεάσει καθοριστικά το μέλλον της ανθρωπότητας, και ολόκληρου του Δυτικού Πολιτισμού.
Εντυπωσιακό φυσικό τοπίο, όπου τα αρχαία λείψανα – ο τοιχοβάτης μιας διώροφης στοάς με ιωνικούς κίονες σε σχήμα Π – συνδυαζόμενα με τρεις φυσικές σπηλιές που υπάρχουν εκεί, αποτελούν τον κύριο χώρο της σχολής. Η κάθετη επιφάνεια του βράχου, όπου φαίνονται οι οπές για τη στήριξη των δοκαριών της στέγης, αποτελούσε το πίσω μέρος της σκιερής στοάς, που χτίστηκε τότε (350 π.Χ. και μετά), όπου δίδασκε ο Αριστοτέλης «τον ηθικόν και πολιτικόν λόγον» (Πλούταρχος VII, 668) στους νεαρούς βλαστούς των Μακεδόνων ευγενών.
Το τοπίο είναι γεμάτο βλάστηση και πηγές με δροσερά ρυάκια. Συμπληρώνεται λίγο πιο πέρα με ένα ακόμη μεγαλύτερο σπήλαιο, με δύο λαξευμένες εισόδους.
Είναι συγκινητικό να περπατάς εκεί που περπατούσαν τα μεγαλύτερα μυαλά της αρχαιότητας! Δε θα σας πάρει πολύ ώρα αλλά αξίζει!
Η σχολή ιδρύθηκε στο Νυμφαίο (ιερό αφιερωμένο στις Νύμφες των νερών), κοντά στην αρχαία πόλη Μίεζα. Εδώ παρέμεινε ο Μέγας Αλέξανδρος για 2 χρόνια, μεταξύ 343 και 340 π.Χ., ενώ μετά μετακόμισε στην Πέλλα ως αντιβασιλέας.
Πολύ κοντά στη σχολή του Αριστοτέλη, στην απέναντι πλευρά του δρόμου, βρίσκεται σήμερα το Πολιτιστικό κέντρο σχολής Αριστοτέλους. Στις εγκαταστάσεις του Πολιτιστικού Κέντρου λειτουργούν εκθεσιακός χώρος, αίθουσα συνεδρίων και προβολής, χώρος υποδοχής-εξυπηρέτησης επισκεπτών, αναψυκτήριο-εστιατόριο, πάρκινγκ αυτ/των.
Ο επισκέπτης μπορεί, αφού ξεναγηθεί στον αρχαιολογικό χώρο να ενημερωθεί για την ιστορία και τη σημασία του μνημείου και να αποκτήσει βιβλία, έντυπα, cd-rom, dvd αναμνηστικά είδη δώρων κλπ.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
