Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – Παραλιακές Μ.Ε.Θ.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Συνεδριάζουν σήμερα Τετάρτη οι λοιμωξιολόγοι, εντατικολόγοι, πνευμονολόγοι, επιδημιολόγοι κλπ. για να εισηγηθούν στην κυβέρνηση την χαλάρωση ή τη διατήρηση των μέτρων της καραντίνας.
Δεν κοινοποιούνται ποτέ και δεν μαθαίνουμε τα πρακτικά αυτών των συνεδριάσεων, αλλά αυτά που λένε μεταξύ τους πρέπει να είναι κάπως έτσι:
«Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του, έχει σαλτάρει, άρχισε να παίρνει ψυχοφάρμακα. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να τους συγκρατήσουμε, ούτε να επιστρατεύσουμε χιλιάδες αστυνομικούς να κόβουν αβέρτα πρόστιμα. Ας κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία, να φανούμε και καλοί, να λασκάρουμε λίγο τα λουριά, να τους αφήσουμε να πάρουν μια ανάσα καμιά βδομάδα και κατόπιν βλέπουμε πάλι…».
Κάπως έτσι επιτράπηκε και το ψάρεμα.
Πριν από μερικά χρόνια η Κατερίνη είχε τρεις συλλόγους ερασιτεχνών ψαράδων και τα μέλη τους ξεπερνούσαν τα 450. Μάλιστα κάθε χρόνο διοργάνωναν γιορτές σαρδέλας και διαγωνισμούς ποιος θα πιάσει τα πιο πολλά ή τα μεγαλύτερα ψάρια.
Από τότε που εξαφανίστηκαν τα ψάρια στις θάλασσες μας εξαιτίας της υπεραλίευσης, της μόλυνσης και του παράνομου ψαρέματος, εξαφανίστηκαν και οι ψαράδες από τις παραλίες μας.
Τώρα με την καραντίνα, όμως, εμφανίστηκαν ξανά. Όχι τόσο για να ψαρέψουν, αλλά για να ανασάνουν, να συνέλθουν.
Μπορεί να μην είναι καν ψαράδες, να είναι άσχετοι από ψάρεμα, αλλά έχουν απόλυτη ανάγκη να ξεφύγουν από τα προβλήματα, από το ψυχοπλάκωμα, από τους Χαρδαλιάδες, από τον πανικό με τους αριθμούς των διασωληνωμένων που μεταδίδουν νύχτα-μέρα τα κανάλια και όσων «κατέληξαν», δηλαδή άφησαν την τελευταία τους πνοή.
Όπως οι διασωληνωμένοι στις Μ.Ε.Θ. έτσι κι αυτοί έχουν ανάγκη να αναπνεύσουν το οξυγόνο και το ιώδιο της θάλασσας. Να ναρκωθούν από τον φλοίσβο των επαναλαμβανόμενων κυμάτων που σκάνε στην ακροθαλασσιά. Το βλέμμα τους να πλανηθεί μακριά στον ορίζοντα, να παρατηρήσουν το σχήμα από τα σύννεφα, το πέταγμα των γλάρων, να κάνουν άλλες σκέψεις, ευχάριστες – κι ας είναι απίθανο αυτές να πραγματοποιηθούν, π.χ. Πάσχα στο εξοχικό, πού θα κάνουν παραθέριση φέτος το καλοκαίρι, σε ποιο νησί θα πάνε εκδρομή κλπ.
Μονάδες Εντατικής (ψυχο) Θεραπείας έγιναν πλέον οι παραλίες μας.
Και ήλθε στη μόδα πάλι το τραγούδι «Ο γλάρος» με τη Βουγιουκλάκη, στην ταινία ¨Η Αλίκη στο ναυτικό»
«Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά
που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί
Και νιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη
που όλο περιμένει κάποιο γλάρο να φανεί».
